Η Έμιλι Ντίκινσον είναι μια από τις πιο αγαπημένες και αινιγματικές ποιήτριες της Αμερικής. Γεννημένη το 1830 προφανώς δεν μπορούσε να ακολουθήσει δημόσια τη ζωή που ήθελε ούτε κι ασφαλώς να αναγνωριστεί ως ποιήτρια- αρκεί να αναλογιστεί κανείς πως κατά τη διάρκεια της ζωής της μόλις 5 ποίηματά της δημοσιεύτηκαν σε λογοτεχνικά περιοδικά της εποχής. Παρόλο που σήμερα όλοι αναγνωρίζουν πως ήταν εκείνη και ο Ουώλτ Γουίτμαν που άνοιξαν το κεφάλαιο της σύγχρονης ποίησης στην Αμερική. Όλοι έχουμε ακούσει τον Γουίτμαν, αλλά όχι την Ντίκινσον, έτσι δεν είναι;
Κι όμως το έργο της είναι αντισυμβατικό, ενώ η ζωή της παραμένει άγνωστη. Για να αφοσιωθεί στην κλίση της αναγκάστηκε να ζει απομονωμένη και στην ουσία να έχει αποτραβηχτεί στο δωμάτιο της γράφοντας, χωρίς κανείς να την καταλαβαίνει.
Κι αυτό γιατί η Ντίκινσον ήταν ανεξάρτητη φύση και είχε το σθένος να προκαλεί το status quo. Ενθάρρυνε τους ανθρώπους να είναι ανοιχτόμυαλοι και να αποδέχονται και να τιμούν τη μοναδικότητά του. Τα ποίηματά της προκαλούσαν τις πεποιθήσεις της εποχής της για τον γάμο, την οικογένεια, ακόμα και τη θρησκεία.
Σήμερα θαυμάζουμε τη ζωντάνια των εικόνων στα ποιήματα της, το λεξιλόγιο της, την πρωτοπόρα σύνταξη των στίχων της, τις μικρές της παύλες που χαρίζουν νόημα και έμφαση στις λέξεις της και βέβαια την πνευματικότητά της και την ποιότητα των συναισθημάτων της. Κυρίως όμως θαυμάζουμε το πως εξύμνησε την ομορφιά της ζωής.
Καταπιάστηκε με την καθημερινότητα των συγχρονών της ανθρώπων, εξερεύνησε θεματικές όπως ο θάνατος, η πίστη, η αγάπη και η αιωνιότητα. Άλλα πάλι ποιηματά της είναι βαθιά προσωπικά και αποτελούν μια σπουδή πάνω στην μοναχικότητα και στον αγώνα να βρει κανείς το νόημα της ζωής του -και το νόημα της ζωής γενικά- σ΄έναν κόσμο εντελώς αδιάφορο για όλα.
Οι σύγχρονοι της μπορούσαν να δουν μόνο πόσο αδέξια υπήρξε στην κοινωνική της ζωής, χωρίς να έχουν τη δυνατότητα ή τα εργαλεία να καταλάβουν ότι μπροστά τους είχαν μια ιδιοφυία, ιδίως μια εποχή που το μόνο που μπορούσε να εξάρει κανείς σε μια γυναίκα είναι το πόσο καλή νοικοκυρά είναι. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν πως μια γυναίκα μπορεί να είναι τόσο αυτάρκης ώστε να χτίσει τον δικό της μικρόκοσμο ακόμα και μέσα στο σπίτι προκειμένου να μπορεί να υπάρξει.
Οι φίλοι είναι η πιο πολύτιμη περιουσία
Κι όμως σήμερα γνωρίζουμε πως δεν ήταν τόσο απομονωμένη όσο τη θέλει ο μύθος. Έζησε δίπλα στους φίλους της και στην οικογένεια της και λάτρευε τη φύση. "Οι φίλοι μου είναι η περιουσία μου" έλεγε. Παρότι δεν συμμετείχε στην κοινωνική ζωή όπως οι σύγχρονοι της, συνήθιζε να κάνει μεγάλες κουβέντες με τους κοντινούς της μιλώντας για τη ζωή και τη φιλοσοφία, συχνά συμβουλεύοντας τους.
Η σοφία της κρύβεται στην ποίηση της
Η ποίηση ήταν το δικό της εργαλείο για να καταλάβει τη ζωή. Σε αντίθεση με άλλους στο έργο της δεν έδινε τόσο έμφαση στην πλοκή ή σε κάποιον χαρακτήρα, αλλά στο πώς θα οικοδομούσε μια ατμόσφαιρα. Η ομορφιά βρίσκεται στις λεπτομέρειες και αν κανείς ακολουθήσει τις λέξεις θα ανακαλύψει το βλέμμα της και τον τρόπο που η ίδια επέλεγε να βλέπει τον κόσμο.
"Δεν ξέρω κάτι άλλο στον κόσμο που να έχει μεγαλύτερη δύναμη από μια λέξη. Μερικές φορές γράφω κάποια και την κοιτάζω μέχρι που αρχίζει να ακτινοβολεί" είχε πει η ποιήτρια.
Άφησε πίσω της 1800 ποιήματα, προσωπικές επιστολές και αποσπάσματα από τα ημερολόγια της- αποδείξεις της ευφυίας της που δεν χωρούσε στα καλούπια της εποχής της.
Η μαγεία της ζωής
Οι περισσότεροι προσπαθούμε να αποφεύγουμε τις κακοτοπιές, τα λάθη και τις αποτυχίες. Και συχνά αντί να ρίξουμε τον εαυτό μας σε μια εμπειρία ή σε μια κατάσταση που θα μας κάνει να νιώσουμε ζωντανοί, αρκούμαστε στο να σκεφτόμαστε πώς θα ήταν. Το να ζεις πραγματικά είναι η ουσία.
Να βρεις το νόημα της δικής σου ζωής
"Μην πηγαίνεις εκεί που βγάζει το μονοπάτι, αλλά πήγαινε εκεί που δεν υπάρχει κανένα μονοπάτι και φτιαξ' το εσύ" έγραφε η Ντίκινσον.
Για εκείνη η μεγαλύτερη πρόκληση στη ζωή είναι να μάθεις τι θες να κάνεις με αυτή. Να μπορείς να κοιτάξεις μέσα σου και να ανακαλύψεις τι είναι σημαντικό για εσένα.
Να είσαι παρών σε κάθε στιγμή
"Το για πάντα αποτελείται από πολλά τώρα" έγραφε η Ντίκινσον. Η ζωή δεν είναι δεδομένη, ούτε το μέλλον. Το να επικεντρώνουμε στο τώρα είναι το μόνο που έχουμε στην πραγματικότητα, άρα εδώ πρέπει να είμαστε αληθινά παρόντες. Η κάθε μας στιγμή, ο κάθε μήνας, ο κάθε χρόνος είναι αυτό που θα αποτελέσει συνολικά τη ζωή μας.
Τα βιβλία είναι οι καλύτεροι φίλοι του ανθρώπου
"Οι πιο αγαπημένοι και ακλόνητοι φίλοι της ψυχής είναι τα βιβλία" έγραφε η Ντίκινσον. "Αν διαβάσω ένα βιβλίο που θα παγώσει όλο μου το σώμα, τόσο που καμιά φωτιά δεν μπορεί να το ζεστάνει, τότε ξέρω ότι αυτό είναι ποίηση" έγραφε. Πόσο μάλλον όταν στον σημερινό κόσμο που βομβαρδιζόμαστε από εικόνες και ερεθίσματα μας είναι τόσο δύσκολο να βρούμε χρόνο και να απολαύσουμε ένα βιβλίο, ή βέβαια ένα ποίημα. Για την ίδια τα βιβλία ήταν ο πιο γρήγορος τρόπος για να ταξιδέψεις.
Οι χαρές της απλής ζωής
Η ομορφιά της ζωής βρίσκεται στα απλά καθημερινά πράγματα και στη φύση, που η Ντίκινσον λάτρευε.
