Όπως τονίζεται σε όλα τα σχετικά αφιερώματα για τα 45α γενέθλια της ταινίας που εξελίχθηκε σε φαινόμενο και έκανε τον πρωταγωνιστή της παγκόσμιο σταρ, η εισαγωγική σεκάνς έχει κατακτήσει ακόμα και την πρωτιά στις λίστες που αναφέρονται στις πιο επιδραστικές σκηνές τίτλων αρχής στην ιστορία του σινεμά.
Μια πανοραμική ημερήσια λήψη της Νέας Υόρκης του 1977. Ένα τρένο φτάνει σ’ έναν σταθμό του μετρό. Το όνομα "John Travolta” εμφανίζεται με κόκκινα γράμματα στην οθόνη την ώρα ακριβώς που ξεκινά η εισαγωγή του εμβληματικού έκτοτε κομματιού των Bee Gees, ‘Staying Alive’.
Πρώτα βλέπουμε τα πόδια – καμπάνα παντελόνι, μποτάκι με τακούνι – και μετά η κάμερα ανεβαίνει αποκαλύπτοντας τον κεντρικό χαρακτήρα της ταινίας ενώ περπατά αγέρωχος και καμαρωτός, σα να χορεύει, στο πεζοδρόμιο.
Είναι ο 19χρονος (στην ταινία) Τόνι Μανέρο, παιδί της εργατικής τάξης που βρήκε το φως το αληθινό στους ρυθμούς της ντίσκο, ενός είδους που μόλις είχε ξεφύγει από τις υποκουλτούρες των μαύρων και των γκέι για να κατακτήσει το mainstream. Φοράει σφιχτά στον καβάλο τζιν, δερμάτινο μπουφάν και κόκκινο πουκάμισο, ανοιχτό ώστε να φαίνεται ο σταυρός στο στέρνο. Δεν υπάρχουν ακόμα γουόκμαν.
Ο Τόνι χορεύει με τη μουσική που ακούει στο μυαλό του ("Μπορείς να καταλάβεις ότι από τον τρόπο που περπατώ / είμαι άνδρας των γυναικών / δεν έχω χρόνο για κουβέντες" τραγουδάνε οι Bee Gees στο αιώνιο κομμάτι).
