Θεατρική ηθοποιός με σημαντική πορεία, σκηνοθέτρια και προσφάτως συγγραφέας η Στεφανία Γουλιώτη είναι αναντίρρητα μία από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Πολυσχιδής με "χαμαιλεοντικό" χάρισμα δίνει ζωή στους ήρωες της σα το νερό που χύνεται μέσα σε ένα βάζο. Όπως για παράδειγμα όταν κρατούσε τον διπλό πρωταγωνιστικό ρόλο στη σκηνή στον "Άνθρωπο του Σε Τσουάν" της Κατερίνας Ευαγγελάτου- υποδυόμενη παράλληλα τον ανδρικό και τον γυναικείο πρωταγωνιστικό ρόλο.
Τώρα κλέβει τώρα τις εντυπώσεις ως Αλεξάνδρα στο Maestro του Χριστόφορου Παπακαλιάτη. Επιφορτισμένη με έναν όχι πολύ συμπαθητικό ρόλο. Γιατί η Αλεξάνδρα είναι εκπρόσωπος της ελίτ, μια γυναίκα που δεν έχει μάθει να ακούει "όχι", μια γυναίκα που πιστεύει ότι δικαιούται πάντα και άρα απαιτεί. Είναι όμως έτσι; Το ξεφλούδισμα της ηρωίδας αναλαμβάνει λοιπόν να φέρει εις πέρας η Στεφανία που καλείται να ερμηνεύσει τις δυο (ή περισσότερες) όψεις του φεγγαριού.
Γεννημένη στην Ελλάδα, από μητέρα Γαλλίδα (εξ'ου και τα άπταιστα γαλλικά που ακούσαμε στο προτελευταίο επεισόδιο) και πατέρα Έλληνα μεγάλωσε στο Π. Φάληρο και άρχισε να ασχολείται ερασιτεχνικά με το θέατρο σε πολύ μικρή ηλικία. Έπειτα, ξεκίνησε να σπουδάζει στη Γεωπονική Αθηνών, ενώ παράλληλα έγινε δεκτή στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου που την κέρδισε. Έπειτα συνέχισε την εκπαίδευσή της στην Ιταλία, στο Piccolo Teatro di Milano με δάσκαλο τον LucaRonconi.
Το ταλέντο της της εξασφάλισε συνεργασίες με ορισμένους από τους σπουδαιότερους θεατρικούς σκηνοθέτες, όπως τον Λευτέρη Βογιατζή, τον Γιάννη Χουβαρδά, τη Λυδία Κονιόρδου, την Κατερίνα Ευαγγελάτου και τον Δημήτρη Λιγνάδη. Το 2007 θα κερδίσει τα εμβληματικά βραβεία "Μελίνα Μερκούρη" και "Κάρολος Κουν" για την ερμηνεία της στην Ηλέκτρα του Peter Stein.
-Αν μπορούσατε να αποστασιοποιηθείτε λίγο, τι θα λέγατε ότι σας αρέσει προσωπικά στο Maestro ως θεατή;
Ο Χριστόφορος έχει προσπαθήσει να προσεγγίσει μια ωμότητα στις διάφορες σχέσεις που παρουσιάζονται. Δεν μένει καμία σχέση και κανένας χαρακτήρας έξω από αυτό. Σαφώς ο Χριστόφορος έχει και μια αισθητική που ίσως να μην τον αφήνει να πηγαίνει στο βάθος της ωμότητας που θα ήθελε. Αλλά αυτό είναι που επιδιώκει καταρχήν. Έχει μια απολύτως άρτια αισθητική και όταν κανείς το έχει αυτό δεν επιτρέπει στον εαυτό του να πέσει σε λάθη που εύκολα θα μπορούσε. Το διακύβευμα λοιπόν αυτής της σειράς είναι τελικά το δίπολο ωμότητα- αισθητική.
-Εννοείτε ότι ενδεχομένως θα μπορούσε να γίνει πιο βίαιο;
Θα έλεγα "άτεχνο".
-Ποιον άλλο ήρωα συμπονάτε πολύ εκτός από τον δικό σας;
Ε, πιστεύω με την Καβογιάννη έχουμε όλοι συγκινηθεί. Μάλιστα πολύ κοντινός μου άνθρωπος μου εκμυστηρεύτηκε πως "έτσι έβλεπα τη μάνα μου κάθε φορά που γύρναγα από το σχολείο". Είναι τόσο δίπλα μας όλο αυτό. Και φυσικά με συγκινεί και η ιστορία των δύο αγοριών, την ίδια ώρα που με θυμώνει η αντίδρασή μου, γιατί δεν θα έπρεπε να συζητάμε αυτά τα πράγματα πια. Θα έπρεπε να είναι λυμένα. Και το γεγονός πως ο Χριστόφορος αναγκάζεται να μιλάει ακόμα για αυτά -να θυμηθούμε ότι μιλάει για το θέμα εδώ και πάρα πολλά χρόνια- είναι μια αποτυχία της ελληνικής κοινωνίας. Όμως δεν έχει πάψει η ανάγκη να μιλάμε για αυτό. Προφανώς είναι εδώ.
-Εσείς τρέφετε ελπίδες πως όντως θα αλλάξουν τα πράγματα σε μια κοινωνία που παραμένει τόσο συντηρητική;
Τα πράγματα αλλάζουν πολύ αργά. Αλλάζουν κάνοντας τρία βήματα μπροστά και τέσσερα πίσω και μετά άλλα δύο μπροστά. Οπότε η φάση στην οποία βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή είναι στα κάποια βήματα πίσω, ελπίζοντας ότι θα ξαναπάρει φόρα για μπροστά. Αλλά και στο εξωτερικό μην νομίζετε ότι δεν είναι επίσης συντηρητικά.
-Ποιες είναι οι σκέψεις σας και τα περιστατικά κακοποίησης στην ελληνική κοινωνία;
Δεν θεωρώ ότι τα παλιότερα χρόνια ήταν λιγότερο βίαια. Το γεγονός όμως ότι συζητιέται και ότι οι θύτες σκέφτονται πλέον πως ενδέχεται κάποιος να τους καταγγείλει είναι κάποια βήματα. Το αποφασιστικό όμως θα είναι αν κάποια στιγμή αποκτήσουμε παιδεία γύρω από το θέμα. Γιατί όταν υπάρχει ακόμα bullying στο σχολείο και δεν έχει βρεθεί λύση για αυτό, δεν μπορείς να περιμένεις ότι αύριο δεν θα κάνει bullying κάποιος και έξω στη ζωή. Μπορεί να γίνει ακόμα και γιατρός και να ασκήσει την εξουσία του στον ασθενή (σ.σ: η κα Γουλιώτη ίσως αναφέρεται έμμεσα στη δική της ιστορία κακοποίησης από γιατρό, γεγονός το οποίο επικοινώνησε η ίδια).
-Τι κρατάτε αλήθεια από τη δική σας ιστορία κακοποίησης;
Ότι θα μπορούσα να είχα αντιδράσει πολύ νωρίτερα και θα ήθελα να το είχε πάρει ο περίγυρός μου λίγο πιο σοβαρά, υπήρχε δηλαδή κάπως η αντιμετώπιση "ε συμβαίνουν αυτά" κι αυτό είναι λίγο απογοητευτικό. Δεν είναι φυσιολογικό να ασκεί ο ένας τη δύναμη του στον άλλον.
-Πώς εισπράττετε προσωπικά την επιτυχία του σίριαλ;
Δεν αλλάζει κάτι στη ζωή μου. Τι να αλλάξει δηλαδή στη ζωή μου; Από το θέατρο ζω. Την επιβεβαίωση μου την παίρνω αλλιώς. Με χαροποιεί πολύ που ένα πρότζεκτ στο οποίο συμμετέχω κι εγώ πηγαίνει τόσο καλά, αλλά δεν το εισπράττω ως προσωπική μου επιβεβαίωση. Στη μικρή Ελλάδα που ζούμε δεν αλλάζει και τίποτα. Είναι αστείο να φαντάζεται κανείς πως μια επιτυχία θα του αλλάξει τη ζωή. Ξέρετε στο παρελθόν έχουν υπάρξει πάλι σειρές στις οποίες συμμετείχαν νέα παιδιά και γέμισαν ελπίδες για το τι τους περιμένει μετά, ελπίδες που είναι εντελώς φρούδες. Είναι κάτι που κρατάει δύο χρόνια και μετά τελειώνει. Ενώ όσοι έρχονται 25 χρόνια στο θέατρο μού δίνουν πολύ μεγαλύτερη χαρά από μια στιγμή διασημότητας.
-Σας ενοχλεί καθόλου που ενώ έχετε κάνει τέτοια διαδρομή στο θέατρο γίνεστε τώρα τόσο γνωστή στο ευρύ κοινό;
Όχι δεν με ενοχλεί καθόλου, γιατί δεν ήταν ποτέ στόχος μου να γίνω γνωστή. Με ενδιέφερε να δει και να νιώσει κάτι κάποιος βλέποντας μια παράσταση, μια ταινία, ή μια σειρά στην οποία συμμετέχω- να φύγει με κάτι ο θεατής. Έτσι, όταν έλαβα μηνύματα από γυναίκες που δεν μπορούσαν να κάνουν παιδιά ή αντιμετώπισαν προβλήματα με την εγκυμοσύνη τους- αυτό ναι, ήταν για εμένα επιβεβαίωση.
-Όσον αφορά την ηρωίδα σας πώς ερμηνεύετε το γεγονός ότι μια γυναίκα που την έχουμε δει τόσο σκληρή αρχικά και κάπως άτεγκτη να κάνει τώρα τέτοια μεταστροφή;
Γιατί όμως να σκέφτεστε τόσο στερεοτυπικά; Γιατί αν σκέφτεται κανείς έτσι για την ηρωίδα μου σημαίνει πως ίσως και στη ζωή μπορεί να σκεφτεί κανείς έτσι για έναν άνθρωπο στην πραγματική ζωή. Να σκέφτει "αφού ήσουν έτσι, γιατί είσαι τώρα αλλιώς;".
-Απλώς λέω πως εγώ, υποκειμενικά, νιώθω να λείπει μια μικρή γέφυρα στο σενάριο.
Υπάρχει όμως η πληροφορία ότι έχει "πατώσει" και έχει ένα παιδί στην κοιλιά, ενώ τίποτα δεν έχει σταματήσει την σκληρότητα με την οποία ενδεχομένως θα αντιμετωπίσει άλλες καταστάσεις. Γιατί την έχουμε δει να είναι και μέρος στην απόκρυψη ενός φόνου. Δεν ξέρουμε τι θα κάνει στη συνέχεια. Δεν θέλω όμως να αποκαλύψω! Δηλαδή αυτή τη στιγμή βλέπετε όντως μια στιγμή της. Είναι όπως λέγαμε και πριν για την κοινωνία, μερικά βήματα μπροστά, μερικά πίσω. Είναι και μια γυναίκα που έπαθε ό,τι έπαθε, για αυτό έχει ανάγκη και τον Ορέστη.
-Έστω ότι όμως, ως υπόθεση εργασίας, ότι το Maestro θα αγαπηθεί και ανοίξουν νέες ευκαιρίες για εσάς στο εξωτερικό…
Αυτά αφορούν άλλους γιατί εμείς εξαρτόμαστε και από τη γλώσσα και είναι πολύ δύσκολο όταν ο ηθοποιός δεν ζει στη χώρα όπου γίνονται οι παραγωγές. Ίσως κάνει δηλαδή κάποιες δουλειές αλλά θα υποδύεται πάντα τον ξένο.
-Αν πάρουμε όμως την αισιόδοξη πλευρά ότι θα συνέβαινε, εσείς θα ήσασταν τώρα σε μια φάση ζωής που θα το ακολουθούσατε;
Ναι βέβαια, θα χαιρόμουν, θα το ήθελα, αλλά δεν το σκέφτομαι έτσι γιατί δεν θα ήθελα να απογοητευτώ. Επίσης έχω οικογενειακούς και επαγγελματικούς δεσμούς εδώ, στην Ελλάδα. Αν ήμουν πιο νέα ίσως να ήταν πιο απλά τα πράγματα. Ποτέ όμως δεν είναι αργά!
-Επίσης σύμφωνα με την εμπειρία σας πώς θα μπορούσαμε να είχαμε πιο συχνά την χαρά να βγαίνουν κι άλλες ελληνικές δουλειές προς τα έξω; Πώς θα μπορούσαν οι Έλληνες δημιουργοί να κάνουν keepup; Πλέον κι εμείς ως θεατές παρακολουθούμε άλλου βεληνεκούς παραγωγές, βλέπουμε απευθείας HBO- παρακολουθούμε π.χ το Succession, το Mare of Easttown. Δηλαδή συνηθίζουμε σε άλλα μεγέθη. Ασφαλώς δεν μπορούμε να συγκρίνουμε τις ελληνικές παραγωγές ως προς το κόστος της παραγωγής. Είναι όμως μόνο αυτό;
Θα έλεγα ότι θα πρέπει να κάνουμε τα πράγματα με λιγότερη προχειρότητα, που σημαίνει; Περισσότερα χρήματα. Και βέβαια μια σωστή κινηματογραφική παιδεία, είμαστε μια χώρα χωρίς κρατική σχολή κινηματογράφου. Άρα πώς να συντονιστούμε με όσα συμβαίνουν στο εξωτερικό; Δεν έχουμε επίσημα σχολή σεναρίου!
-Αλήθεια εσείς έχετε γράψει ποτέ; Θα σας ταίριαζε.
Τώρα μου ζητήθηκε να γράψω μια διασκευή της Αντιγόνης για παιδιά από τις εκδόσεις Κάκτος, που ήταν έκπληξη για εμένα. Ήταν η πρώτη φορά που μπήκα σε αυτή τη διαδικασία και μου άρεσε πολύ. Τώρα διασκευάζω και ένα θεατρικό έργο που σε αναγκάζει να φτιάξεις μερικές γέφυρες, αλλά όχι σε βαθμό Χριστόφορου!
-Τέλος ήθελα να σας ρωτήσω κάτι ακόμα: τι σας κάνει χαρούμενη;
Ο ελεύθερος χρόνος και η δυνατότητα να είμαι παρούσα στη στιγμή, σε όσα συμβαίνουν, χωρίς να σκέφτομαι κάτι άλλο.
*Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στις 22:40 μ.μ θα μεταδοθεί το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου της σειράς στο MEGA.
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram
