Ο Λάμπρος Κωνσταντάρας υπήρξε ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες ηθοποιούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Μπορεί να διέπρεψε στο απαιτητικό είδος της κωμωδίας, αλλά και οι δραματικοί ρόλοι, τους οποίους ερμήνευσε στο θέατρο, επαινέθηκαν από την κριτική.
Βέρος Αθηναίος, με ρίζες από την Κωνσταντινούπολη, γεννήθηκε στις 13 Μαρτίου 1913, στο Κολωνάκι, στην οδό Πλουτάρχου 13, όπως τόνιζε χαρακτηριστικά, επισημαίνοντας τη σχέση του με τον αριθμό 13. Γιος χρυσοχόου, δούλεψε κοντά στον πατέρα του και αφού πέρασε δύο χρόνια στη Σχολή Υπαξιωματικών του Ναυτικού στην Κέρκυρα και ασχολήθηκε παθιασμένα με το ποδόσφαιρο, το 1931 βρέθηκε στο Παρίσι για να σπουδάσει την τέχνη του χρυσοχόου.
Ο μεγάλος Έλληνας ηθοποιός καταφθάνει στην γαλλική πρωτεύουσα το '31 μετά από προτροπή του θείου του Αχιλλέα για να σπουδάσει την τέχνη της χρυσοχοΐας συνεχίζοντας την παράδοση της οικογενειακής επιχείρησης που διατηρεί γνωστό κοσμηματοπωλείο στο κέντρο της Αθήνας.
Εκεί θα εργασθεί στον διάσημο οίκο κοσμημάτων Cartier με τον ίδιο τον ιδιοκτήτη να είναι πρόθυμος να τον αναλάβει και να τον στηρίξει για να μάθει την συγκεκριμένη τέχνη με τον καλύτερο τρόπο. Η κοσμική και μποέμικη ζωή του Παρισιού συνεπαίρνει τον νεαρό Λάμπρο ο οποίος σύντομα αποχωρεί από τον οίκο καθώς δεν μπορεί να αντεπεξέλθει στις καθημερινές υποχρεώσεις.
Η αριστοκρατική και φίνα παρουσία του θα αποτελέσει το διαβατήριο για να γίνει μοντέλο σε διαφημίσεις της εποχής και στην συνέχεια η γνωριμία με τον ηθοποιό Φερνάν Μπελάν θα είναι η αφορμή να ασχοληθεί με την υποκριτική συμμετέχοντας σε παράσταση ως κομπάρσος υποδυόμενος έναν Ινδό. Στην συγκεκριμένη παράσταση διακρίνει την επιβλητική και ξεχωριστή προσωπικότητά του ο γνωστός Γάλλος ηθοποιός Λουί Ζουβέ ο οποίος του προτείνει να σπουδάσει στην σχολή του συμμετέχοντας παράλληλα και σε δικές του παραστάσεις.
Με το ψευδώνυμο Constant Darras εμφανίζεται στις Παριζιάνικες σκηνές και σε έξι ταινίες του Γαλλικού κινηματογράφου προκαλώντας ιδιαίτερη αίσθηση στο κοινό καθώς υπήρξε πραγματικά ένας καλλονός της εποχής. Το '38 επιστρέφει στην Ελλάδα για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές υποχρεώσεις και εμφανίζεται παράλληλα στην σκηνή δίπλα στην μεγάλη κυρία του θεάτρου Κατερίνα Ανδρεάδη στην παράσταση "Τα παράσημα της γριούλας". Στο ξέσπασμα του πολέμου βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου και με την επιστροφή του ξεκινάει μια λαμπρή καλλιτεχνική πορεία σαράντα χρόνων γεμάτη πρωτιές και επιτυχίες. Ο "άρχοντας" του ελληνικού θεάτρου και ένα "διαμάντι" του ελληνικού κιν/φου με την στόφα σπουδαίου ηθοποιού ευρείας γκάμας ρεπερτορίου που προσέφερε απλόχερα στο κοινό που τον αγάπησε ατέλειωτες συγκινητικές
