Με κλασικές ταινίες παλαιότερων δεκαετιών διάνθισε το αυγουστιάτικο πρόγραμμα της η ΕΡΤ2 χαρίζοντας μας γέλιο με σπαρταριστές κωμωδίες, όπως "η Γυναικάρα με τα κόκκινα", "Πέτα τη μαμά από το τρένο" κ.ά. Απόψε, σειρά έχει η φανταστική κωμωδία "Ένα ψάρι που το έλεγαν Γουάντα", την ταινία που ανανέωσε εκείνη την εποχή τη βρετανική κωμωδία.
"Ένα παραμύθι φόνου, λαγνείας, απληστίας, εκδίκησης και ψαροτροφής"
H Γουάντα είναι µια φιλήδονη κακοποιός που προσπαθεί να ανακαλύψει πού έχει κρύψει την πολυπόθητη λεία ο φυλακισµένος πλέον αρχηγός της σπείρας. Ο Ότο είναι ο βοηθός της Γουάντα, ένας παρανοϊκός τύπος µε µεγάλο προσόν του να λέει ασυνάρτητες ιταλικές φράσεις που λειτουργούν στη Γουάντα ως αφροδιασιακό. Θύµα τους, ο δικηγόρος του φυλακισµένου αρχηγού, τυπικός Άγγλος, τον οποίο προσεγγίζει η Γουάντα µε σκοπό να εκµαιεύσει κάποιο στοιχείο. Συνεργάτης τους είναι ένας εκτελεστής µε τραύλισµα και αληθινή αγάπη για τα ζώα.
Η αριστουργηματική ιδέα του Τζον Κλιζ (μέλος των θρυλικών Monty Pythons) την πιο πολύτιμη πληροφορία να την κρατά ένας κακοποιός που τραυλίζει είναι ο πυρήνας αυτής της κωμικής βόμβας. Ένας εκτελεστής που εύκολα θα κάνει τη δουλειά του αρκεί να μην πάθουν κακό τα ζωάκια- τα αγαπημένα του ψάρια. Κάθε χαρακτήρας είναι κεντημένος με εξωφρενικά ελαττώματα και ιδιαιτερότητες. Ο Ότο αρέσκεται να μυρίζει τις μασχάλες του και να ζηλεύει παθολογικά την καλλίγραμμη Γουάντα. Η Γουάντα που με τη σειρά της παίρνει φωτιά στο κρεβάτι όταν ακούει ξένες γλώσσες. Ο Άγγλος δικηγόρος Άρτσι που ενσαρκώνει όλα τα στερεότυπα για τους Βρετανούς, είναι ρομαντικός και αφελής. Ήρωες που προτίθενται ανά πάσα στιγμή να προδώσει ο ένας τον άλλον για να απολαύσει μόνος τη λεία.
Αλλοπρόσαλλες καταστάσεις που σε κάνουν να γελάς μέχρι δακρύων, όπως οι κηδείες των τριών Γιορκσάιρ Τεριέ- παράπλευρες απώλειες του σχεδίου. Κάποιες φορές, ιδίως βλέποντας τώρα την ταινία, τ' αστεία μπορεί να μοιάζουν λίγο χοντροκομμένα και σίγουρα όχι political correct. Αλλά ποιος μπορεί να αντισταθεί στη θέα του πλέον άχαρου στριπτίζ στην ιστορία του κινηματογράφου ή στην ερμηνεία του Κέβιν Κλάιν που τού χάρισε εκείνη τη χρονιά και το Όσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου; Παρέλαβε δε το χρυσό αγαλματίδιο από τον Σον Κόνερι, τον Μάικλ Κέιν και τον Ρότζερ Μουρ.
H κωμωδία μέτρησε ένα θύμα
Τώρα, η σχετικά άγνωστη ιστορία που κρύβει η ταινία είναι πως ένας ηλικιωμένος Δανός θεατής, ο Ole Bentzen, γέλασε τόσο πολύ σε μία σκηνή που ανέβασε τους καρδιακούς τους παλμούς και έπαθε τελικά καρδιακή ανακοπή. Λέγεται πως επρόκειτο για τη σκηνή που ο Ότο πηγαίνει στο σπίτι του εκτελεστή και τον εκβιάζει να του πει πού κρύβονται τα διαμάντια κλείνοντας τα ρουθούνια του με τηγανιτές πατατάτες και καταπίνοντας τα αγαπημένα του ψαράκια μέσα από το ενυδρείο μπροστά του.
Λέγεται πως ο κύριος Bentzen είχε κάνει ένα παρεμφερές αστείο, όταν κάποτε στο τραπέζι γέμισε με κουνουπίδι τη μύτη των μελών της οικογένειάς του και τούς προκάλεσε να φάνε τα καρότα τους χωρίς να τους πέσει το κουνουπίδι. Έτσι, η σκηνή της ταινίας τού θύμισε αυτό το οικογενειακό στιγμιότυπο και δεν άντεξε ο άνθρωπος, πέθανε κυριολεκτικά από τα γέλια.
Εσείς, αν βλέπετε ότι δεν αντέχετε, κάντε λίγο ζάπινγκ και επιστρέψτε μετά για τη συνέχεια της ταινίας.
Ακολουθήστε το Womantoc στο Instagram
