Η Mary Katrantzou είναι γνωστή ως "βασίλισσα των prints” και καταφέρνει με κάθε της καινούρια συλλογή να εντυπωσιάσει με τα σχέδιά της και τη δημιουργική της εξέλιξη. Η καταξιωμένη Ελληνίδα σχεδιάστρια πιστεύω ότι κάθε σχεδιαστής περνάει μια περίοδο κατά την οποία πρέπει να καθιερώσει το ύφος του και όπως λέει στη νέα της συνέντευξη στο TheTalks δεν πιστεύει ότι έχει φτάσει ακόμα εκεί.
"Έχω πει τόσα πολλά μέσα από τα prints και δεν μπορούσα να βρω κάτι που θα με ενθουσίαζε, αλλά υπήρχαν μέρη του κόσμου που μόλις ξεκινούσαν να τα αγοράζουν και είχαν ενθουσιαστεί με τα digital prints και δεν μπορούσα να σταματήσω”, λέει.
"Μέχρι πρόσφατα” εξομολογείται "δεν είχα την αυτοπεποίθηση να πάω σε ένα διαφορετικό μονοπάτι αλλά πλέον νιώθω πιο ελεύθερη”. Η σχεδιάστρια πιστεύει, εξάλλου, πως είναι απαραίτητο για έναν σχεδιαστή να έχει αυτοαμφισβήτηση: "Όσοι δημιουργούν έχουν αμφιβολίες. Σε άλλες βιομηχανίες φτιάχνεις ένα προϊόν και μένει για πέντε χρόνια και μπορείς να δουλέψεις με αυτό. Στη μόδα πρέπει να βγάζεις εκεί έξω ένα νέο προϊόν κάθε έξι μήνες με πολύ λίγο χρόνο να το επεξεργαστείς, να το εξελίξεις, κι έχεις όλη τη φιλοδοξία του κόσμου. Είναι αδύνατον".
Η Katrantzou εξηγεί ότι οι σχεδιαστές δεν χάνουν ποτέ αυτή την αίσθηση της ανασφάλειας: "Η Louise Wilson μου είπε κάποτε ότι η αυτοπεποίθηση είναι ένα έπαθλο παρηγοριάς για τους λιγότερο ταλαντούχους και πιστεύω ότι ακριβώς έτσι είναι. Όσοι δημιουργούν βγάζουν κάτι έξω στον κόσμο που είναι καινούριο και προσφέρει την οπτική τους για κάτι. Δεν θα ήταν ανθρώπινο να έχουν τέλεια αυτοπεποίθηση”.
Όπως λέει "όσο πιο σίγουρος νιώθεις με την εμπειρία τόσο παίρνεις αποφάσεις πιο αποφασιστικά”. Η ίδια πριν από κάθε συλλογή πάντα αποφασίζει για το θέμα της: "Είναι μέρος του τρόπου που μεγάλωσα. Δεν νιώθω καλά εάν δεν υπάρχει θέμα για τη συλλογή. Οπότε πρέπει να καθορίσω τη φιλοσοφία πριν κάνω κάτι. Κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν την ιστορία όσο εργάζονται, κάποιοι πρέπει να την έχουν από την αρχή και τη χρειάζονται, όπως εγώ, και κάποιοι προφανώς το κάνουν τόσο καιρό που δεν την χρειάζονται. Η δουλειά τους που τους ξεπερνάει είναι η ιστορία τους”.
