Η πολυβαβευμένη ταινία μικρού μήκους του Θανάση Νεοφώτιστου "Airhostess- 737" επιστρέφει στο σπίτι της για να κερδίσει αυτή τη φορά το Βραβείο Μικρού Μήκους Ταινίας Μυθοπλασίας από την Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου.
Ο Θανάσης Νεοφώτιστος δήλωσε ωστόσο ότι δεν μπορεί να χαρεί ιδιαίτερα τη βράβευση, λόγω της ανόδου της Ακροδεξιάς στις πρόσφατες εκλογές. "Ως γκέι άτομο με ανησυχεί πάρα πολύ κι ελπίζω κάποιους απ' αυτούς που ψήφισαν την Ακροδεξιά να τους αλλάξω με τις ταινίες μου", είπε.
Η πρώτη του ταινία ΛΕΩΦΟΡΟΣ ΠΑΤΗΣΙΩΝ έκανε πρεμιέρα στο 75ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, απέσπασε 3 βραβεία στο Κλερμόν- Φεράν 2019 (Κριτικής Επιτροπής, Canal+, EFA), ενώ έχει προβληθεί σε περισσότερες από 60 κορυφαίες κινηματογραφικές διοργανώσεις, γνωρίζοντας μεγάλη επιτυχία.
Η δεύτερη ταινία του ROUTE-3 έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της το 2019 στο 44ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Τορόντο και συνέχισε στο 42ο Κλερμόντ-Φεράν 2019. Τώρα τη σκυτάλη παίρνει η Βανίνα να διηγηθεί τη δική της ιστορία στον… αέρα. Την ηρωίδα υποδύεται η ηθοποιός Λένα Παπαληγούρα, η οποία έχει δηλώσει ενθουσιασμένη με τον ρόλο από την πρώτη κιόλας στιγμή που διάβασε το σενάριο.
Οι ιστορίες του Νεοφώτιστου είναι πάντα προσωπικές, είναι γλυκόπικρες, αληθινές με ένα υποδόριο χιούμορ που προκαλεί μια μικρή αμηχανία για το αν μπορείς όντως να γελάσεις ή όχι. Κι αυτό γιατί οι ήρωες του βρίσκονται σε συναισθηματική έξαρση, πρέπει να πάρουν μια απόφαση που επείγει και δεν είναι πάντα εύκολο. Για παράδειγμα, στο ROUTE-3 ένα αγόρι ερωτεύεται μια κοπέλα μουσαλμάνα, θέλει να της μιλήσει, να την προσεγγίσει. Κι όλο παρεμβάλλονται άσχετοι επιβάτες που τον εμποδίζουν. Η έλξη είναι εκεί, η επιθυμία, το όνειρο- αλλά οι προκαταλήψεις φορούν σιδερένια μπάλα στα πόδια του ήρωα. Για αυτό τους αγαπάς τους ήρωες του. Μάλλον και για αυτό.
Ποια ήταν λοιπόν η έμπνευση για την ταινία του με πρωταγωνίστρια μια αεροσυνοδό με σιδεράκια που συνέχεια γκρινιάζει για αυτά; "Την είδα αυτούσια την ταινία στην ύπνο μου. Ήταν μια περίοδος που έβλεπα έντονα όνειρα και συνήθιζα να τα σημειώνω μόλις ξυπνούσα στο κινητό μου. Όλα τα βασικά στοιχεία της ήταν εκεί. Η αεροσυνοδός, το πτώμα της μητέρας της στο αμπάρι του αεροπλάνου. Στο όνειρό μου ο πιλότος απειλούσε να το πετάξει στον αέρα" λέει ο σκηνοθέτης. Τα τραύματα από τις οικογενειακές σχέσεις, οι ανοιχτοί λογαριασμοί και η δίψα για ουσιαστική επικοινωνία και κατανόηση αποτελούν βασικούς θεματικούς άξονες του Νεοφώτιστου.
Η Βανίνα διαμαρτύρεται που πρέπει να φορέσει σιδεράκια σε αυτή την ηλικία, γιατί η μαμά της δεν της έβαλε τότε που έπρεπε. Παραείναι όμως συναισθηματικά φορτισμένη. Μέχρι που να καταλάβουμε πως δεν είναι τα σιδεράκια, αλλά μια συμφιλίωση που εκκρεμεί. Μήπως είναι πολύ αργά; Ή μήπως δεν είναι;
Ο δρόμος του κινηματογράφου
"Η αγάπη μου με το σινεμά γεννήθηκε τη στιγμή που ως παιδί ακόμα αισθανόμουν την ανάγκη να φτιάχνω δικούς μου κόσμους, ώστε να μην ζω σε αυτόν τον κόσμο" εξηγεί ο Θανάσης Νεοφώτιστος. Ο πατέρας του, αρχιτέκτονας στο επάγγελμα τον επηρέασε και του άνοιξε τους ορίζοντες. Αφενός γιατί αρχικά σπούδασε και ο ίδιος αρχιτεκτονική, αφετέρου -και κυρίως- γιατί ήταν σινεφίλ. Συνήθιζε να προβάλει ταινίες στον τοίχο, στον υπόγειο του σπιτιού. Μία από τις αγαπημένες πρώτες αναφορές του Θανάση, δεν ήταν ο Ταρκόφσκι, προφανώς, αλλά το Jurassic Park που τον κινητοποίησε να γυρίσει ο ίδιος με τους φίλους του μια ταινία για δεινόσαυρους. Πήραν κάμερες και ξεκίνησαν.
Δεν ήταν όμως ρόδινα τα πράγματα για εκείνον στο σχολείο. Στόχος bullying, πριν καν εφευρεθεί ο όρος, γνώρισε πόσο σκληροί μπορεί να γίνουν οι άλλοι όταν είναι κανείς διαφορετικός. "Οι επιθέσεις ξεκίνησαν πριν καν συνειδητοποιήσω ο ίδιος την σεξουαλική μου ταυτότητα" θυμάται. Οι μνήμες και οι εμπειρίες του έχουν καταγραφεί στη μικρού μήκους ταινία του "Η προσευχή", ταινία που σήμερα αποτελεί επίσημο εργαλείο των εκπαιδευτικών σύμφωνα με το πρόγραμμα του Υπουργείο Παιδείας και που είχε κερδίσει τον Χρυσό Διόνυσο στο Διεθνές Φεστιβάλ της Δράμας. "Ζητάω κάθε χρόνο από τους εκπαιδευτικούς να μού μεταφέρουν τα σχόλια των παιδιών και συγκινούμαι" λέει ο ίδιος και πιστεύει πως τουλάχιστον σήμερα μπορούμε να συζητάμε πιο ανοιχτά για τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα παιδιά.
Το σινεμά έγινε λοιπόν ο δικός του Δρόμος- ένα όχημα έκφρασης για το δημιουργικό του όραμα. Συνοδοιπόρο σε αυτό το ταξίδι του έχει τον συνεργάτη του Γρηγόρη Σκαράκη (ψυχίατρο-ψυχοθεραπευτή) με τον οποίο συνυπογράφουν τα σενάρια των ταινιών του.
Επόμενο βήμα: "Το αγόρι με τα μπλε μάτια"
Επόμενος στόχος του η πρώτη μεγάλου μήκους του ταινία με τον τίτλο "Το αγόρι με τα μπλε μάτια", μια coming of age ιστορία, με ήρωα ένα διαφορετικό παιδί που καλείται να υπάρξει μέσα σε ένα άκρως συντηρητικό περιβάλλον. Η ταινία βρίσκεται στο στάδιο της προπαραγωγής, ενώ το σενάριο το γράφει από το 2014 "με πολλές αλλαγές στο μεταξύ", όπως σημειώνει ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Μάλιστα, το "Αγόρι με τα μπλε μάτια" επιλέχθηκε στο Focus CoPro του μάρκετ Φεστιβάλ των Καννών. Ήταν μία από τις 7 ταινίες από όλο τον κόσμο, για μικρομηκαδες που έχουν σημαντική καριέρα στη μικρού μήκους και τώρα ετοιμάζονται να κάνουν μια μεγάλου μήκους ταινία.
Είναι θεραπευτική η διαδικασία του κινηματογράφου; "Εντελώς. Με τη συγκεκριμένη ταινία πιστεύω πως θα ολοκληρώσω το δικό μου θεραπευτικό χάδι προς τον μικρό Θανάση". Μαζί με εκείνον βέβαια βρίσκει τόπο να σταθεί και ο δικός μας μικρούλης εαυτός.
Ακολουθήστε το womantoc στο Instagram
