Όπως όλοι γνωρίζετε, μου αρέσουν πολύ τα ταξίδια. Και μέσα και έξω από την Ελλάδα. Όλες τις ταξιδιωτικές εκπομπές τις βλέπω – κι αν δεν τις βλέπω, τις ξέρω. Έτσι, μιας και δεν μπορώ να ταξιδεύω συχνά λόγω δουλειάς, ακόμα και στις 2 το πρωί όταν επιστρέφω σπίτι από το Burger AP, κάθομαι και βλέπω μία ταξιδιωτική εκπομπή για να χαλαρώσω και να έχω όμορφα ταξιδιάρικα όνειρα.
Από τις αγαπημένες μου είναι μια παλιά με τον Antony Bourdain το No Reservations. Μιας και είναι και μάγειρας και ταξιδιώτης είναι το καλύτερό μου. Υπάρχει, όμως, και μία καινούργια εκπομπή που έχει κερδίσει το ενδιαφέρον μου. Αυτή, είναι η εκπομπή Voyager η οποία προβάλλεται στο αμερικανικό κανάλι NBC. Δυστυχώς, δεν μεταδίδεται στην Ελλάδα. Τη γνώρισα σε ένα από τα ταξίδια μου στην Αμερική όπου παρακολούθησα κάποια επεισόδια όσο έμενα εκεί.
Η ιστορία έχει ως εξής: Ένας νεαρός Αμερικάνος, ο Josh, ταξιδεύει όλο τον κόσμο με πλοίο. Στην ουσία κάνει μια κρουαζιέρα και σε κάθε λιμάνι που σταματάει ψάχνει να βρει κάτι διαφορετικό να κάνει από το να πάει απλά στα τουριστικά μέρη.
Φανταστείτε την έκπληξή μου όταν στο γραφείο λάβαμε ένα email από μια εταιρεία παραγωγής όπου μας ζητούσαν τη βοήθειά μας γιατί θα ερχόντουσαν από το Voyager στην Ελλάδα, μιας και ήθελαν να κάνουν ένα γύρισμα στην Αθήνα. Ούτε λίγο, ούτε πολύ, μας ζήτησαν να οργανώσουμε μια ημέρα μαγειρικής με τον Josh η οποία θα λάμβανε μέρος σε μια φάρμα. Κατά τη διάρκειά της, θα έπρεπε να του δείξω μερικά γρήγορα Ελληνικά πιάτα. Μου ζήτησαν, λοιπόν, να τους φτιάξω μουσακά σε 15 λεπτά. Τι απάντησα; «Βρε παιδιά, δεν γίνεται να κάνω μουσακά σε 15 λεπτά ακόμα και ο σούπερμαν να είμαι»! Τελικά, συμφωνήσαμε να τους κάνω μια ωραία χωριάτικη και 3 αλοιφές (τυροκαυτερή, τζατζίκι και μελιτζανοσαλάτα).
Πήγαμε, λοιπόν, την Κυριακή που μας πέρασε σε μια ωραία φάρμα λίγο έξω από την Αθήνα και κάναμε το γύρισμα. Η αλήθεια είναι πως ήθελα πολύ να δω πως δουλεύει ένα ξένο συνεργείο, τι μηχανήματα έχει, πόσο προσωπικό κ.λπ. Με ενδιαφέρουν όλα αυτά για τις δικές μου εκπομπές άλλωστε. Πάνω απ’ όλα, όμως, ήθελα πολύ να γνωρίσω από κοντά και τον Josh.
Έχω να πω ότι ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία. Αν και πολύ κουρασμένος από τη δουλειά το Σάββατο (από την οποία επέστρεψα στο σπίτι αργά το βράδυ), η ενέργεια που υπήρχε στο γύρισμα με ξεκούρασε και πραγματικά το χάρηκα πολύ. Μου άρεσε πολύ και η φάρμα η οποία μας φιλοξένησε. Μία φάρμα στην οποία ο καθένας μπορεί να νοικιάσει το χωραφάκι του και να καλλιεργήσει τα δικά του φρούτα και λαχανικά.
Είχαν και έναν όμορφο ξυλόφουρνο εκεί τον οποίο χρησιμοποιήσαμε για να ψήσουμε ολόφρεσκες μελιτζάνες. Τα γυρίσματα διήρκεσαν πέντε ώρες. Έτσι, πήρα μια ανάσα και κατάφερα να μάθω και πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.
Τα παιδιά της παραγωγής ταξιδεύουν τον κόσμο τώρα εδώ και δύο χρόνια. Ήρθαν στην Ελλάδα κατευθείαν από την Πορτογαλία η οποία ήταν ο προηγούμενος σταθμός τους. Δυστυχώς, όπως μου είπαν, δεν έχουν πολύ χρόνο ανάμεσα στα γυρίσματα αλλά αρκετές φορές τους επισκέπτονται οι οικογένειές τους σε διάφορα μέρη του κόσμου. Δεν ξέρω αν θα μπορούσα να κάνω κάτι τέτοιο. Βέβαια, με αυτό τον τρόπο, έχουν καταφέρει να γυρίσουν ολόκληρο τον κόσμο.
Επιστρέφοντας στο σπίτι μου, εκτός από τη χαλάρωση και τις γνώσεις, έφερα μαζί μου και πολλές φωτογραφίες τις οποίες τραβήξαμε κατά τη διάρκεια του γυρίσματος. Τέλος, μου υποσχέθηκαν πως όταν κάνουν το μοντάζ του επεισοδίου, θα μου το στείλουν να το δω. Ελπίζω να καταφέρω να σας το δείξω. Προς το παρόν πάρτε μια γεύση μέσα από λίγες ακόμα φωτογραφίες τις οποίες πολύ θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας.
Ξεκινάμε
Αναρωτιέστε τι έκανα με αυτές τις ολόφρεσκες, κατακόκκινες, ζουμερές τομάτες;
Μια απίθανη χωριάτικη, η οποία μας έφερε ακόμα πιο κοντά. Ναι, ήταν σαν εκείνα τα πεντανόστιμα πιάτα που θέλεις, ρε παιδί μου, να τα μοιράζεσαι με φίλους και γνωστούς. Έγινε ανάρπαστη.
Εντός ή εκτός χωριάτικης, η φετούλα "τα σπάει".
Μαζί μου ήταν και δύο αγαπημένες φίλες και συνεργάτιδες. Η Mary Rose και η Ζωή. Φυσικά, ήταν και ο Γιάννης παρέα μας, αλλά δεν φαίνεται πουθενά. Κρύβεται πίσω από την κάμερα και τραβάει αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες. Τέλος, εκτός από τα παιδιά της εκπομπής, κάναμε κι άλλους φίλους όσο ήμασταν στη φάρμα. Αναφέρομαι, φυσικά, σε αυτόν εδώ τον πανέμορφο σκυλάκο, ο οποίος -μεταξύ μας- έφαγε καλά εκείνη τη μέρα.
Πηγή: akispetretzikis.com
