Ο Θόδωρος Λέλεκας, για τους φίλους Ted, αγαπάει το κρασί με πάθος και έχει την ικανότητα να παρασύρει σε αυτό το πάθος και όλους όσοι παρακολουθούν την αρθρογραφία του ή ακολουθούν την έντονα, οινικά, ζωή του στα social media. Εμείς, συζητήσαμε μαζί του για να λύσουμε πολλές απορίες μας. Αρχικά, να καταλάβουμε πως ένας ψυχολόγος αποφάσισε να ασχοληθεί επαγγελματικά με το κρασί, εντός και εκτός συνόρων, και κατά δεύτερον να μάθουμε πολλά για το πολύτιμο αυτό υγρό που ικανοποιεί με τρόπο μυστηριακό όλες μας τις αισθήσεις.
-Πολύ πρόσφατα βρέθηκες στην λίστα με τους top-20 οινογνώστες με την μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως. Πώς νιώθεις γι’ αυτήν τη διάκριση και τι πόρτες ανοίγει στην δουλειά σου;
Πάντα μια διεθνής διάκριση σε κάνει ευτυχή και υπερήφανο. Αυτά όμως έρχονται και παρέρχονται. Αυτό που με νοιάζει εμένα είναι να μοιράζομαι με τους ανθρώπους τη μαγεία, την παρέα, τη ζεστασιά, την ομορφιά του κρασιού και να τους βοηθάω να κάνουν την ζωή τους λίγο καλύτερη μέσα από τη γνώση, την εμπειρία, τη συντροφιά του κρασιού και των ανθρώπων που το αγαπούν.
-Τι σε έκανε να ασχοληθείς με το κρασί; Έχεις κάποια ανάλογη καταγωγή ή είναι κάτι που προέκυψε από την αγάπη σου γι’ αυτό;
Δεν έχω ούτε καταγωγή ούτε καμία οικογενειακή παράδοση. Σε ένα ταξίδι στην Τοσκάνη, πριν από 10 χρόνια, «κόλλησα το μικρόβιο» και κατάλαβα ότι υπάρχει ένας μαγικός κόσμος πίσω από το μπουκάλι και την ετικέτα. Και αν ξεκινήσεις αυτό το ταξίδι, δεν τελειώνει ποτέ…
-Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις την επαγγελματική σου δραστηριότητα;
Θα μπορούσε κανείς να πει ότι έχω «αγκαλιάσει» το κρασί από πολλές πλευρές. Είμαι δημοσιογράφος και blogger, είμαι σύμβουλος σε εταιρείες του ευρύτερου κλάδου, ενώ ασχολούμαι και με την εκπαίδευση, τόσο ιδιωτών όσο και επαγγελματιών. Επιπλέον, είμαι κριτής σε διεθνείς διαγωνισμούς κρασιού. Υπάρχει ένας διεθνής όρος που τα καλύπτει (σχεδόν) όλα αυτά: «wine communicator».
-Πιστεύεις πραγματικά ότι το κρασί μπορεί να συντροφέψει ιδανικά όλες τις στιγμές;
Ναι. Και όχι μόνο αυτό, αλλά εγώ προσωπικά απολαμβάνω περισσότερο το κρασί όταν καλείται να συνοδεύσει μια ιδιαίτερη περίσταση. Γιατί τότε θα ξεδιπλώσει όλες τις πτυχές του και θα σε καλύψει όπου και όπως το χρειάζεσαι περισσότερο.
-Στην Ελλάδα έχουμε καλά κρασιά; Υπάρχουν παραγωγοί που έχεις ξεχωρίσει;
Στην Ελλάδα έχουμε πολύ καλά κρασιά. Τα οποία, πρέπει να πω, γίνονται κάθε μέρα και καλύτερα. Όσο για τους παραγωγούς, είναι πολύ ευχάριστο να βλέπεις καινούριους που εμφανίζονται και προσφέρουν κάτι αξιόλογο και διαφορετικό, αλλά και παλιούς και καταξιωμένους να μην εφησυχάζουν και να σε εκπλήσσουν συνεχώς με νέες προσπάθειες.
-Ποιας χώρας τα κρασιά είναι κατά την γνώμη σου παρεξηγημένα;
Όσο περισσότερη γνώση υπάρχει τόσο λιγότερα τα περιθώρια παρεξηγήσεων. Μια παρανόηση που πρέπει να σταματήσει, πάντως, είναι ότι τα κρασιά του Νέου Κόσμου (Χιλή, Αργεντινή, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία κ.λπ.), που συχνά είναι φτηνότερα από αυτά που παράγονται στις παραδοσιακές χώρες του Παλαιού Κόσμου (Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία αλλά και Ελλάδα), είναι και χαμηλότερης ποιότητας. Οι οικονομικότερες τιμές συχνά οφείλονται σε μεγάλες οικονομίες κλίμακας στην παραγωγή σε αυτές τις χώρες. Η ποιότητά τους πάντως, στις περισσότερες περιπτώσεις, είναι πολύ υψηλή και, κατ’ επέκταση, η σχέση ποιότητας τιμής, που είναι ένα πολύ σημαντικό κριτήριο στο κρασί, είναι ασυναγώνιστη.
-Ποιες είναι οι προϋποθέσεις που πρέπει να λάβει κάποιος υπόψη του επιλέγοντας ένα κρασί;
Γενικά δεν είμαι υπέρ της υπερ-ανάλυσης στο κρασί, ούτε πριν αλλά ούτε και μετά. Πόσο φοβερό μπορεί να είναι το λάθος που μπορείς να κάνεις στην επιλογή ενός κρασιού; Εγώ πάντα λέω ότι, ακόμα και το λάθος κρασί έχει κάτι να σε διδάξει. Από εκεί και πέρα, βέβαια, υπάρχουν κάποιες παράμετροι που καλό είναι να έχεις κατά νου όταν επιλέγεις κρασί. Κι αυτές περιλαμβάνουν την περίσταση, τους ανθρώπους για τους οποίους προορίζεται και τον βαθμό γνώσης/εμπειρίας/εξοικείωσης που έχουν με το κρασί, το φαγητό με το οποίο θα ταιριάξει και, βέβαια, το budget που σκοπεύεις να διαθέσεις.
-Πιστεύεις ότι οι Έλληνες εκτιμούν το καλό κρασί; Το αναζητούν;
Πιστεύω –και διαπιστώνω με χαρά– ότι ένα συνεχώς αυξανόμενο κοινό εκτιμάει, αναζητά, ψάχνει, συγκρίνει, δοκιμάζει, πειραματίζεται και, εν τέλει, απολαμβάνει το καλό κρασί. Αυτό που με ανησυχεί, ωστόσο, είναι ότι ένα σταθερό μέρος του Ελληνικού κοινού παραμένει «κολλημένο» στο κακό, ανώνυμο και συχνά ελαττωματικό χύμα κρασί, όχι για λόγους οικονομικούς (δεν με αφορά πώς διαχειρίζεται κανείς την «τσέπη» του), αλλά επειδή πιστεύει ότι είναι παραδοσιακό και αγνό. Και δεν χάνω ευκαιρία να τους πληροφορήσω ότι δεν ισχύει ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά αντιθέτως το χύμα κρασί κάνει ζημιά (από πολλές απόψεις) στο επώνυμο ελληνικό κρασί, που είναι εθνικό μας προϊόν.
-Θα ήθελες να δημιουργήσεις το δικό σου κρασί;
Πάντα έλεγα ότι ο καθένας μας πρέπει να επικεντρωθεί σε αυτό που κάνει καλά και όχι να κάνει «λίγο απ’ όλα». Η απάντηση, λοιπόν, είναι «όχι», δεν θα ήθελα να γίνω οινοποιός. Θα ήθελα πολύ όμως να εμπνέω την δημιουργία κρασιών. Μάλιστα, μπορώ να πω με μεγάλη υπερηφάνεια ότι το έκανα πρόσφατα: Πρόκειται για το Cuvée 589, ένα κρασί που κυκλοφορεί αυτές τις μέρες, βασισμένο σε μια ιδέα μου: το «χαρμάνιασμα» του Αγιωργίτικου της Νεμέας με το Ξινόμαυρο της Νάουσας, που είναι δύο ποικιλίες πολύ διαφορετικές και, για πολλούς, ανταγωνιστικές. Το συγκεκριμένο κρασί υπογράφεται από δύο καταξιωμένα οινοποιεία, το Κτήμα Παλυβού στη Νεμέα και το Κτήμα Χρυσοχόου στη Νάουσα, καθώς και την εταιρεία Foodrinco, με την οποία συνεργάζομαι ως Σύμβουλος Διοίκησης, που ανέλαβε να χρηματοδοτήσει και να υλοποιήσει το project. Α, και για όποιον αναρωτιέται, το «589» στο όνομα του κρασιού αφορά στα χιλιόμετρα που χωρίζουν (ή ενώνουν) τις δύο μεγάλες μας οινοπαραγωγικές ζώνες, τη Νεμέα και τη Νάουσα.
-Η πόλη έχει γεμίσει wine bars. Θεωρείς ότι τιμούν τον τίτλο τους; Επίσης, τι πιστεύεις; Είναι μια μόδα που θα περάσει ή ήταν ένα κενό που καλύφθηκε και ήρθαν για να μείνουν;
Ήρθαν για να μείνουν και μακάρι να ανοίξουν ακόμα περισσότερα. Στην πλειονότητά τους κάνουν πολύ καλή δουλειά, εκπαιδεύουν τον κόσμο και τον εξοικειώνουν με το κρασί και συμβάλλουν, αποδεδειγμένα, στην άμεση και έμμεση κατανάλωση κρασιού στην ελληνική αγορά.
-Είσαι λάτρης του καλού φαγητού. Θα μπορούσες να ασχοληθείς επαγγελματικά μαζί του όπως κάνεις και για το κρασί;
Για μένα δεν υπάρχει φαγητό χωρίς κρασί και κρασί χωρίς φαγητό. Κάνω πολλές σκέψεις και έχω διάφορες προτάσεις που αφορούν στο φαγητό. Νομίζω η επαγγελματική εστίαση είναι ένας χώρος που με καλεί και όπου θα μπορούσα και να παίρνω, αλλά και να χαρίζω απόλαυση καθημερινά. Το πού, το πώς και το πότε, όμως, είναι ακόμα «top secret».
-Πες μας ένα «οινικό» όνειρό σου.
Χμμμ… Οι γραμμές αυτές γράφονται λίγο πριν την κλήρωση του Τζόκερ με το μεγάλο τζακ-ποτ. Ας πούμε ότι, αν η θεά τύχη αποφασίσει να μου χαμογελάσει, το δεύτερο μέρος αυτής της συνέντευξης θα γίνει στη βίλα μου στην Τοσκάνη, με φόντο τους αμπελώνες μου…
- Ποιο κρασί/ποικιλία και γιατί θα διάλεγες για να συνοδέψεις...
...μια επιτυχία σου
Θέλει και ρώτημα; Μια σαμπάνια, για να γιορτάσω με τις μεθυστικές της φυσαλίδες!
...έναν χωρισμό
Ένα ξινόμαυρο από τη Νάουσα. Δυνατό, αμείλικτο, σκέτο, να το νιώθω να με ταρακουνάει με κάθε γουλιά.
...ένα πάθος
Ένα μεγάλο ερυθρό κρασί από το Μπορντώ. Πάθος σε κάθε γουλιά, χωρίς την παραμικρή δόση υπερβολής.
...μια μέρα με φίλους
Το κρασί που συνοδεύει τις δικές μου μέρες με φίλους έχει χρώμα ροζέ, είναι απολαυστικό και πάει με όλα.
...ένα κυριακάτικο τραπέζι
Για εμένα, το κυριακάτικο τραπέζι έχει κρέας, σχεδόν νομοτελειακά. Ένα πικάντικο ελληνικό κόκκινο κρασί από την ποικιλία Syrah είναι ό,τι πρέπει για κάθε τέτοια περίσταση.
...ένα επαγγελματικό ραντεβού
Ένα Αγιωργίτικο από τη Νεμέα. Ειδικά όταν δεν είσαι σίγουρος ποιον έχεις απέναντί σου και δεν έχεις περιθώριο ούτε να εκθέσεις, αλλά ούτε και να εκτεθείς, με αυτή την επιλογή ξέρεις ότι θα βγεις ασπροπρόσωπος.
...ένα βράδυ ονειροπόλησης
Ένα κρασί από κάποιο τόπο μακρινό. Ίσως ένα Pinot Noir από την Τασμανία, για παράδειγμα.
...ένα βιβλίο ή μια ταινία;
Μια γλυκιά, βαθιά παλαιωμένη Μαυροδάφνη μαζί με μια καλή μαύρη σοκολάτα.
