Μέσα στο 2015, ένα τεράστιο κύμα προσφύγων έχει περάσει στην Ευρώπη μέσω στεριάς και θάλασσας, σε μια απεγνωσμένη προσπάθεια να αποδράσουν από την φτώχεια και τη βία στις πατρίδες τους. Περισσότερο από ένα εκατομμύριο άνθρωποι αναζητούν καλύτερη ζωή, χιλιόμετρα μακριά από τη χώρα τους, ενώ οι κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο δείχνουν ανήμπορες να αντιμετωπίσουν αυτή την πρωτόγνωρη, για τα προσφυγικά δεδομένα, προσφυγική ροή.
Η Unicef δημιούργησε ένα project που σοκάρει με τις ομοιότητες ανάμεσα στις εικόνες εξαθλίωσης του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (και μεταπολεμικά) και την κατάσταση των προσφύγων του 2015, κυρίως από την Ειδομένη και την ΠΓΔΜ.
Το μήνυμα που προκύπτει από τις φωτογραφίες είναι πέρα από προφανές: σε όλες τις εποχές, τα μεγαλύτερα θύματα ενός πολέμου είναι πάντα εκείνοι που δεν φέρουν καμία ευθύνη. Οι πραγματικά αναμάρτητοι, δηλαδή τα παιδιά, καλούνται να πληρώσουν το βαρύ τίμημα.
Αριστερά, ένα νεαρό αγόρι κρατά ένα παιδί που κλαίει σε ένα στρατόπεδο στην Αλβανία (Kavaja), γύρω στο 1945.
Δεξιά, ένα στιγμιότυπο του 2015 στην Γευγελή (ΠΓΔΜ): τα παιδικά δάκρυα απελπισίας συνεχίζουν και έλκουν το φωτογραφικό φακό.
Ελλάδα του 1950. Τα πόδια του αγοριού πλέουν μέσα στα αντρικά παπούτσια ενώ οι κάλτσες του είναι στερεωμένες με ένα κομμάτι σπάγκου.
Γευγελή, ΠΓΔΜ, 2015. Φεύγοντας από την εμπόλεμη Συρία, ο Jamal σε έναν χώρο της Unicef -όπου έχουν σταματήσει για να αλλάξουν ρούχα- δένει τα κορδόνια του γιου του Basher.
Ιταλία του 1949, Νάπολη, ορφανοτροφείο Santa Genoveva. Ένα κορίτσι λάμπει από χαρά καθώς της παίρνουν μέτρα για καινούργιο φόρεμα.
ΠΓΔΜ, 2015. Σύριοι, Αφγανοί και Ιρακινοί πρόσφυγες βρίσκουν τα απαραίτητα από ένα σωρό χειμερινών ρούχων.
Ελλάδα του 1946. Μικρά κορίτσια κοιτάνε χαμογελαστά μέσα από το παράθυρο ενός σχολείου, όπου έχει στηθεί μια κλινική.
Γευγελή, ΠΓΔΜ, 2015. Ένα μικρό προσφυγόπουλο, ανάμεσα σε ενήλικες, στέκεται πίσω από ένα σιδερένιο φράχτη, που εμποδίζει την είσοδο στην χώρα.
Πολωνία του 1946. Μια οικογένεια προσφύγων ξεκουράζεται πάνω στα λιγοστά της υπάρχοντα, στο δρόμο για την κάτω Σιλεσία, όπου τους περιμένει μια νέα ζωή.
ΠΓΔΜ, 2015. Ένα νεαρό αγόρι τυλιγμένο σε κουβέρτα ξεκουράζεται δίπλα στη σιδηρογραμμική γραμμή που οδηγεί στη Σερβία.
Ελλάδα του 1946. Κορίτσια απολαμβάνουν ένα κομμάτι χαλβά.
Γευγελή, ΠΓΔΜ, 2015. Ένα προσφυγόπουλο τρώει το ψωμί του δίπλα στις σιδηρογραμμικές γραμμές, στα σύνορα με την Ελλάδα.
Ελλάδα του 1955. Ένα αγόρι διαβάζει ένα βιβλίο.
Εξαντλημένα από το μακρύ ταξίδι στη Σερβία του 2015, παιδιά που ζωγραφίζουν σε ειδικά διαμορφωμένο χώρο της Unicef (εξοπλισμένο με εκπαιδευτικό υλικό και παιχνίδια) στο Preöevo.
Αλβανία του 1945. Μια γυναίκα κρατά στην αγκαλιά της ένα μωρό στην είσοδο ενός στρατοπέδου εκτοπισμένων, στην Kavaja.
Κοντά στην Ειδομένη, 2015. Σε έναν προσωρινό καταυλισμό προσφύγων, η Fatima κρατά τον 18 μηνών γιο της, Hassan, ενώ δίπλα της στέκεται ο σύζυγός της, Ali.
Ιταλία του 1950. Παιδιά με ειδικές ανάγκες παίζουν ποδόσφαιρο.
ΠΓΔΜ 2015. Έφηβοι παίζουν ποδόσφαιρο σε ένα κέντρο υποδοχής προσφύγων και μεταναστών. Τα παιδιά, σε κάθε εποχή, χρειάζονται ασφαλείς χώρους για να ξεκουραστούν, αλλά και να λάβουν την συναισθηματική υποστήριξη που έχουν άμεση ανάγκη.
