Αρχικά τον αγαπήσαμε για το «εξωτικό» του όνομα: περιφρόνησε επιδεικτικά το καθεστώς των ονομάτων "Made in Hollywood", ενώ αποκατέστησε τη φήμη του παρεξηγημένου τετράποδου. Στη συνέχεια, εθιστήκαμε στα Greek chic κοκτέιλ του (τι πιο… greek από το κοκτέιλ με γάλα γαϊδούρας;). Και όταν άρχισε να μη μας φτάνει η παρηγοριά του αλκοόλ, αρχίσαμε να βρίσκουμε καταφύγιο σε πιάτα που θυμίζουν τη μαμά-μαγείρισσα που θα θέλαμε να έχουμε: αυτή που παίζει στα δάχτυλα τα φρέσκα παραδοσιακά υλικά, αλλά τολμάει τους περίεργους γαστρονομικούς συνδυασμούς.
Ένα χρόνο μετά, ο "Γάιδαρος" ενδίδει στην brunch mania, όχι γιατί είναι τάση, αλλά γιατί ο χαρακτήρας του brunch τού ταιριάζει γάντι. Όπως και ο "Γάιδαρος", το brunch είναι φύσει εξωστρεφές, χαλαρό και σκανδαλιάρικο. Και φυσικά προσφέρεται για εκείνα τα νωχελικά Σαββατοκύριακα με τα τεμπέλικα ξυπνήματα, που τρελαινόμαστε να γράφουμε το χρόνο στις παλιές μας τις ατζέντες.
Όπως και ο "Γάιδαρος", το brunch είναι φύσει εξωστρεφές, χαλαρό και σκανδαλιάρικο.
Ένα τέτοιο άνευ σκοπού Σαββατοκύριακο, μετά το πέρασμα από το Zara της Σκουφά (για το καθιερωμένο τσεκάρισμα στα new entries), άραξα στον καναπέ του "Γάιδαρου" και ξέχασα να σηκωθώ. Θαρρώ ήταν μεσημέρι, γύρω στις 12.00, όταν μπήκα για έναν απλό, ταπεινό καπουτσίνο, και είχε βραδιάσει όταν αποφάσισα επιτέλους να βρω το δρόμο για το σπίτι μου. Ναι, ξέρω, είναι χειμώνας και βραδιάζει νωρίς, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί το πεντάωρο λιώσιμο στον καναπέ
Για όλα φταίνε οι φίλες μου οι λαίμαργες, που ξεκίνησαν με «κάτι για τη λιγούρα» και δεν ησύχασαν παρά μόνο όταν άρχισαν να ξεκουμπώνουν κρυφά τα φερμουάρ από το τζην τους. Το «κάτι για τη λιγούρα» ήταν ένα φαινομενικά αθώο τοστ, με σπανάκι και γραβιέρα Αμφιλοχίας (σιγά κοτζάμ Γάιδαρος μη σερβίρει σκέτο ζαμπόν-τυρί). Αυτή ήταν και η αρχή της… καταστροφής. Μας άνοιξε η όρεξη και περάσαμε στα αυγά, αφού brunch χωρίς αυγά είναι μπαρ χωρίς κοκτέιλ.
Αυγά benedict (μπριός με αυγά ποσέ, καπνιστό ζαμπόν και σος ολλαντέζ) για τα αμερικανάκια της παρέας, Florentine (μπριός με αυγά ποσέ, σπανάκι σοτέ και σος ολλαντέζ) για τις Ιταλίδες… Κολωνακίου, και τέλος, για τις πιο παραδοσιακές, όπως εγώ, στραπατσάδα σερβιρισμένη πάνω σε μπρουσκέτα. Σε αυτό το σημείο, οφείλω να ομολογήσω πως μοιραστήκαμε στη μέση κι ένα Donkey Burger, με θεϊκό black angus μπιφτέκι, μπέικον, σος φέτας και αυγό τηγανητό.
Στο διπλανό τραπέζι, κατέφταναν και κάτι pancakes, χάρμα οφθαλμών. Με oreo, με nutella και oreo, και το παραδοσιακό brunch συνοδευτικό, το αμερικάνικο σιρόπι σφενδάμου. Είπαμε όμως να συγκρατηθούμε και να μη φανούμε τόσο… γαϊδούρες. Αντ’ αυτών, δώσαμε τέλος στο γαστριμαργικό μας όργιο με το κοκτέιλ-σήμα κατατεθέν ενός σωστού brunch: το Bloody Mary. Μόνο που ο ελληνοπρεπέστατος "Γάιδαρος" το ονομάζει «Μπλάντι Μαρίκα» και καλά κάνει, αφού αλλάζει την παραδοσιακή βότκα με τη μυρωδάτη (Π.Ο.Π.) μαστίχα.
Τη στιγμή που γράφονται αυτά, σημειώνεται αυξημένη σιελόρροια, αλλά είναι κι αυτό μέρος των… επικίνδυνων ρεπορτάζ.
Info
Γάιδαρος: Σκουφά 47-49, Κολωνάκι, τηλ.: 2103643927.
