«Δώσε χρόνο στον χρόνο» μου έλεγε ο Μανόλης, όταν πριν χρόνια, σαν διευθυντής μου, στα περιοδικά, υπόμενε την ροζ ανυπομονησία μου, την άγουρη, έλλειψη επαγγελματικής συνέπειας και την επιμονή μου για να πατήσω, γρήγορα, την επόμενη πίστα. Το επαναλαμβάνω σαν μάντρα κάθε φορά που οι οιωνοί δεν είναι ευνοϊκοί. Και λειτουργεί.
Έχοντας αυτή τη λεκτική άσκηση γιόγκας στο μυαλό μου περνάω την πόρτα της ολόφρεσκης τρατορίας, στο Παγκράτι. «Άνοιξη του 1981. Ναύτης στα Χανιά. Κάθε βράδυ στο παλιό λιμάνι μαζί με τον Σταύρο στον μπαγλαμά, τον Μιχάλη στο τουμπελέκι, τον Κωστή στο λαούτο» ξεκινάει ο Μανόλης την αφήγηση μιας θύμησης που καταλήγει στο Santa Lucia, στον αριθμό 30 της οδού Αρχελάου. «Ζήλεψα. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να το ξαναζήσω. Τα καλοκαίρια πέρασαν, άλλαξε ο κόσμος, το Μιλάνο από τη δεκαετία ’90 και μετά πλησίασε πολύ στην Αθήνα και βρέθηκα τσιλιαδόρος στα μυστικά της ιταλικής κουζίνας, στο εξωτερικό. Το περιοδικό Voyager έκανε τον κόσμο ακόμη μικρότερο. Οι τρατορίες της Βενετίας ήταν στις σελίδες των περιοδικών. Η Ρώμη, η Φλωρεντία, η Νάπολη, η Κατάνια έγιναν οι αγαπημένες πόλεις μας. Κάπως έτσι. Αφού κηδεύτηκε ένα μεγάλο μέρος της ευαισθησίας μου στην τηλεόραση, αποφάσισα να μην ξαναέλθω αντιμέτωπος με τόσα πολλά για τόσο λίγα» λέει έχοντας διανύσει χιλιόμετρα στη δημοσιογραφία, από αρχισυντάκτης στο περιοδικό Ένα και συντάκτης στο θρυλικό Τέταρτο, μέχρι διευθυντής των Max, Tomorrow, Voyager, Bed and Food, Window και συμπαρουσιαστής της εκπομπής Mega Σαββατοκύριακο. Γεννήθηκε στο Κερατσίνι. Η μητέρα του ήταν από την Πόλη και ο πατέρας του από τον Βάμο, στα Χανιά. Τελείωσε τη Νομική Σχολή στη Θεσσαλονίκη και μαζί με την ενεργό δικηγορία άρχισε την περιπέτεια στο ταξίδι των περιοδικών.
«Ξεκινήσαμε λοιπόν» συνεχίζει, επαναφέροντας την κουβέντα στο σήμερα.
-Γιατί διάλεξες το όνομα Santa Lucia; Υπάρχει κάποια αναφορά στη Νάπολη και στο ομώνυμο κλασικό τραγούδι της όπερας;
Ο μικρός Μανούσος και η αγαπημένη του όπερα που την τραγουδούσε σχεδόν όλη την ώρα, κάθε μέρα, αφυπνώντας την ψυχή μου. Δεν ξέρω αν έκανα καλά. Ήταν απόφαση στιγμής, εύηχο και εύκολο όνομα. Ταίριαζε στο μαγαζί που ανοίξαμε τρεις φίλοι.
Μιλάει για το γιο του, για τη μουσική που λατρεύει (έχει διατελέσει μέλος του ΔΣ της Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής), για τις λέξεις, που μόνο αυτές τελικά έχουν σημασία.
Στη θάλασσα λάμπει άστρο ασημένιο
ήρεμο το κύμα, αεράκι αρμένιο
Στη θάλασσα λάμπει άστρο ασημένιο
ήρεμο το κύμα, αεράκι αρμένιο
Όλοι ελάτε στη βάρκα με βία
Άγια Λουκία! Άγια Λουκία!
Όλοι ελάτε στη βάρκα με βία
Άγια Λουκία! Άγια Λουκία!
Μια στροφή από το παραδοσιακό τραγούδι Santa Lucia, της όπερας της Νάπολης, αρκεί για να θυμηθούμε ξανά ότι ο δρόμος είναι μόνο προς τα μπρος. Ελάτε όλοι στη βάρκα.
-Ποιο είναι το πιο «δυνατό χαρτί» του μαγαζιού;
Η πολύ καλή ποιότητα των πρώτων υλών, η αγάπη για το καλό φαγητό και για την δουλειά που όλοι μαζί κάνουμε, με την Βασιλική και έναν νεαρό φίλο από τη Βόρειο Ελλάδα, η παράδοση των κλειδιών της θλίψης στην χαμογελαστή Claudia Cardinale που στολίζει την Santa Lucia, η λαχτάρα που ξανακοιτάζω στον καθρέφτη τον εαυτό μου κάθε βράδυ, χαρούμενος.
-Πόσο χαρούμενο, δηλαδή, σε κάνει η απασχόληση με το νέο αυτό project;
Ξεκλειδώνεται η ψυχή μου. Τα ελάχιστα κρίματα που σκέπασε η Αρμάνι τζιν γραβάτα μου, στην τηλεόραση, σχεδόν σβήσθηκαν. Οι εφτά μοναξιές που έζησα εδώ και αρκετά χρόνια μάλλον πέρασαν. Μάταια η οδύνη φλερτάρει πια τα απογεύματά μου. Η δουλειά, η συνεχής απασχόληση, το μεράκι και οι άγγελοι από τον πίνακα της Vasilikis ισχυροί φρουροί.
Ο Μανόλης έχει ένα υπερατού: Ο λόγος του κολυμπάει πάντα στα βαθιά. Ακόμα κι όταν μιλάει για κάτι καθημερινό, ακόμα και σε μια κουβέντα ρουτίνας, ακόμα κι όταν επεξηγεί. Η ποιητική ευστοχία εμμένει.
-Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το μυστικό εκείνο που μεταμορφώνει ένα μαγαζί από «νέα άφιξη» σε στέκι ετών;
Δεν ξέρω. Δεν ξέρουμε. Ξέρω μόνον πως δεν θέλω να χαθεί το μεράκι όλων μας, η πίστη στη δημιουργία, στην ποιότητα, ο σεβασμός στον καταναλωτή και η συνεχής ανησυχία για να μην διαψευσθούν οι αρχικές μας επιδιώξεις.
Στο σημείο αυτό να πούμε ότι τα μοναδικά γιουβαρλάκια γαρίδας, που ενώνουν την κλασική κουζίνα με τη νέα, αποτελούν ένα περιούσιο πιάτο. Το ίδιο και τα μοσχαρίσια μάγουλα με ταλιατέλες, τα λινγκουίνι με baby καλαμάρι και τα κεφτεδάκια με μαλφαντίνες -παραδοσιακή συνταγή από την περιοχή της Τοσκάνης. Η νοστιμιά είναι η βασίλισσα.
-Ποιο από τα μαθήματα ζωής που πήρες από την ενεργή δημοσιογραφία τόσων χρόνων θα σου φανεί πιο χρήσιμο στη νέα σου απασχόληση;
Η δημοσιογραφία; Ένα μεγάλο ερωτηματικό μέσα μου. Άλυτο σταυρόλεξο. Συχνά αναρωτιέμαι αν οι σκιές έχουν αναμνήσεις.
Νάτο πάλι. Μια φράση του Μανόλη που μπορεί να καρφωθεί στο μυαλό σου για πάντα. Το έχει αυτό το εφέ ο μίστερ Αναγνωστάκης. Κι ενώ κανείς δεν μπορεί να πει μετά βεβαιότητας εάν οι σκιές έχουν αναμνήσεις η Αρχελάου πλήττεται από λαμπερό φως. Αττικό, διαυγές, παρακινητικό.
-Γιατί επέλεξες την Αρχελάου στο Παγκράτι;
Γιατί το φως είναι πολύ καλύτερο από όπου κι αν ψάξαμε. Γιατί ο χειμώνας πέρασε χωρίς να έλθει φέτος στην Αρχελάου. Οι άνθρωποι κάνουμε τους δρόμους. Η φλόγα που έχουμε ή δεν έχουμε στα μάτια μας. Οι συνταγές είναι προσβάσιμες σε όλους πια. Το μεράκι λείπει. Η απόσταση από το καλό φαγητό έως την αποτυχία είναι πολύ κοντινή.
Την άλλη μέρα, μετά την κουβέντα μας με τον Μανόλη, πέρασε από το μυαλό μου ο Jep Gambardella, ο συγγραφέας από την ταινία La Grande Belezza του Σορεντίνο, o Alfredo, ο μηχανικός προβολής από το Σινεμά ο Παράδεισος του Τορνατόρε, η Μαλένα, όλοι φανταστικοί ήρωες μιας Ιταλίας που οι σύγχρονοι κινηματογραφοτραφείς έχουν στο μυαλό τους, μιας Ιταλίας οικείας και γοητευτικής, μιας Ιταλίας ηλιόφωτης, στιλάτης, κυρίως όμως με γευστικής.
Διεύθυνση: Αρχέλαου 30, Αθήνα 116 35
Τηλέφωνο: 21 2105 3112
