Το ουμάμι αφήνει μια ήπια αλλά παραμένουσα αίσθηση που είναι δύσκολο να περιγραφεί. Προκαλεί έκκριση σάλιου και μια αίσθηση απαλότητας στη γλώσσα, ερεθίζοντας το λαιμό, τον ουρανίσκο και το πίσω μέρος του στόματος. Κάπως έτσι περιγράφουν οι connoisseurs την άπιαστη, περιούσια αίσθησης πληρότητας και ευχαρίστησης, που μπορεί να λάβει κάποιος μέσα από το φαγητό.
Το ουμάμι (umami) είναι μια από τις πέντε βασικές γεύσεις, μαζί με το γλυκό, το ξινό, το πικρό και το αλμυρό. Η λέξη ουμάμι, ιαπωνικό δάνειο, μπορεί να μεταφραστεί σαν «ευχάριστη, νόστιμη γεύση». Και κάπως έτσι φτάνει κανείς σε γευστικό οργασμό, καθήμενος σε ένα τραπέζι συνδαιτυμόνων, γύρω από περί ανέμων κουβέντες, μεταξύ τυριού και αχλαδιού.
Νέα τάση, νέα ανθρώπινη ανάγκη, να φτάσουμε στα πέρατα της γευστικής εμπειρίας, να δοκιμάσουμε τα όριά μας μέσα από τους γευστικούς μας κάλυκες, να εμβαθύνουμε στην αυτογνωσία μέσω της αποχαύνωσης που χαρίζει η χώνευση. Να αντικαταστήσουμε τους όρους της -πεπερασμένης;- ψυχανάλυσης, όπως «καθρέφτης», «στάδια αυτογνωσίας», «παιδική ηλικία», «βιώματα», με άλλες λέξεις, πιο εξωτίκ και τραγουδιστές, όπως «κουλί», «κονσομέ», «λιεζόν», «μαρινέ».
Κάνοντας μερικά άλματα σκέψης θα λέγαμε ότι η νέα τερψιλαρύγγιος μανία είναι η ολόφρεσκη αντι-ψυχανάλυση. Φτάνεις κάπου χωρίς να σκάψεις, αλλά χτίζοντας. Αντί να αδειάσεις την ψυχή σου, γεμίζεις το στομάχι σου.
«Η κοιλιά προηγείται της ψυχής» είχε πει ο Όργουελ και ο Νίτσε είχε συμπληρώσει προφητικά: «Η κοιλιά είναι ο λόγος για τον οποίο ο άνθρωπος δεν πιστεύει εύκολα πως είναι θεός». Μπορεί το φαγητό να σου διώξει το θεϊκό σύνδρομο, μπορεί μια καλοψημένη πάπια να σε φέρει στα ίσια σου; Είναι ικανό ένα kobe burger να σου διώξει τον ναρκισσισμό;
Έφτασε εκείνη η μέρα που τα σύνδρομα άφησαν το ντιβάνι και ξάπλωσαν στο πιάτο. Το φαγητό ενώνει, γεφυρώνει, διώχνει τις προκαταλήψεις, φέρνει χαμόγελο στα χείλη -μία ευθέως ανάλογη δύναμη του σεξ. Η συνύπαρξη περνά από το στομάχι. Η ανάγκη για σωματική ευεξία και ψυχική κομψότητα αναζητά νέα τροφή. Όχι τροφή για σκέψη αλλά για πέψη.
Επιμύθιο Νο1: Μετά τον Μάη του ’68 το σεξ δεν ξαναέδειξε ριζοσπαστικές ιδέες. Ο Καρντασιανισμός σηματοδότησε το νέο σκοτάδι με σέξι και κακόγουστο αμπαλάζ. Ο Ζούκερμπεργκ έντυσε τους γυμνούς λογοκρίνοντας ακόμα και κλασικά έργα τέχνης. Περιμένουμε, εναγωνίως, μια νέα μορφή ερωτικής επιθυμίας να βγει ξανά μπροστά, με νέα επεισόδια.
Επιμύθιο Νο2: Όχι, το χάσταγκ #foodporn δεν έχει τίποτα πορνογραφικό. Γιατί πορνογραφία σημαίνει συνουσία.
