Δε θυμάμαι πότε ήταν η πρώτη φόρα που είδα φωτιά μέσα μου, ίσως να ήταν τη μέρα που είδα τους κακούς του σχολείου να χλευάζουν τα παιδάκια που ήταν λίγο διαφορετικά, ίσως πάλι τη μέρα που ανέβηκα πρώτη φορά στη σκήνη και την άντεξα. Ή πάλι τη μέρα που αποφάσισα να φύγω μόνη μου με ένα αεροπλάνο στο άγνωστο. Τη φωτιά αυτή την ανακάλυψα σε πολύ μικρή ηλικία και εμφανιζόταν πάντα σα σπίθα στα μάτια μου όταν ενθουσιαζόμουν με μια ιδέα, όταν υπερασπιζόμουν την αδικία και όταν εξέφραζα μιλώντας, παίζοντας ή γράφοντας τον εαυτό μου. Ήταν δίπλα μου στις μεγάλες αποφάσεις τις ζωής μου, έκαιγε δυνατά στα άλματα πίστης που πολλές φορές χρειάστηκε να κάνω και έσβηνε κάθε φορά που διάλεγα να ικανοποιήσω τη φωτιά άλλων ανθρώπων για να με αποδέχονται.
Όταν απελπίζομαι και φοβάμαι, θυμάμαι πως ήταν τότε που την είδα πρώτη φορά. Τότε που ήμουν ακόμα αθώα και οι γνώμες των άλλων δεν είχαν περάσει ακόμα μέσα μου. Τότε που η έκφραση του εαυτού μου ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου και δε συμβιβαζόμουν με τίποτα λιγότερο από αυτό. Κλείνω τα μάτια και οραματίζομαι πως θα ήταν η ζωή αν την είχα πιστέψει και την είχα πάρει στα σοβαρά αυτή τη φωτιά από τότε. Η ανάγκη όμως για αποδοχή δεν άφηνε αυτή τη φωτιά να φουντώσει. Την κρατούσε μικρή, λίγη, ανήμπορη να κάνει οποιοδήποτε κακό.
Λίγη για τα μεγάλα πράγματα, λίγη για δραστικές αλλαγές, λίγη για την επιτυχία, λίγη για την ευτυχία, λίγη για τα όνειρα και την επίτευξη τους. Λίγη γενικά. Λίγη για να χωράει στα πολλά, στα εύκολα, στα συνηθισμένα. Σε αυτά που σου ορίζουν ζωή από τη μέρα που γεννιέσαι μέχρι την ώρα που θα πεθάνεις. Λίγη για να μην πας πουθενά. Λίγη για να εξαρτάσαι πάντα από τον καλό λόγο του κόσμου. Λίγη για να μην τρομάζει αυτούς που την έχουν ξεχάσει ή επιδεικτικά αγνοούν για να μην πληγώνονται.
Γιατί βλέπεις η φωτιά είναι καύσιμο αν χρησιμοποιηθεί δημιουργικά. Η φωτιά είναι αυτό που χρειάζεσαι για να προχωρήσεις, να πάρεις φόρα, να υλοποιήσεις. Η φωτιά είναι αυτή που σε δυναμώνει και λέει ΜΠΟΡΏ. Μπορώ να ανταπεξέλθω, να μπω στο δρόμο των ονείρων μου, να ακολουθήσω το δρόμο της καρδιάς μου και να μείνω σε αυτόν χωρίς να χάνομαι από φόβο σε άλλους δρόμους. Η φωτιά είναι αυτή που σε κάνει να διασχίσεις ένα δωμάτιο από τη μια άκρη στην άλλη και να ανέβεις στη σκηνή και να πεις αυτή είμαι, να συστηθείς με το κεφάλι ψηλά σε όλα αυτά που φοβάσαι. Η φωτιά είναι αυτή που θα σε ξυπνήσει το πρωί και θα σε πάει στους στόχους σου. Τους δικούς σου στόχους. Η φωτιά όμως είναι και αυτή που θα σε φέρει αντιμέτωπο με όλους αυτούς που έχουν άλλη άποψη. Αυτούς που αρκούνται στη ζωή όπως είναι. Αυτούς που θα σου πουν πρώτοι πως δεν μπορείς, αυτοί που θα στέκονται με ένα τεράστιο ψαλίδι να σου κόψουν τα φτερά κάθε φορά που πας να πετάξεις. Αυτοί που το φως της φωτιάς δεν το αντέχουν γιατί τους θυμίζει τη φωτιά που κάποτε είχαν και έσβησαν για να ανήκουν.
Έρχεται όμως η στιγμή που αυτή η φωτιά θα σε επισκεφτεί για τελευταία φορά, θα σου θυμίσει όλα αυτά που είναι, όλα αυτά που νιώθεις όταν είσαι ευθυγραμμισμένη μαζί της και θα σε βάλει να διαλέξεις. Ελπίζω και εύχομαι να αντέχεις αυτή τη φορά να πεις το μεγάλο ναι. Το ναι στον εαυτό σου, όλα αυτά που είσαι και ντρέπεσαι να δείξεις. Όλα αυτά που χρόνια δουλεύεις και φοβάσαι να γίνεις. Όλα αυτά που χάνεις για να ανήκεις.
H Eύα είναι δημιουργός του Xpress it , ένα πρόγραμμα προσωπικής ανάπτυξης και αυτοβελτίωσης.
