«Με συγχωρείτε κυρίες μου που δεν μπορώ να σηκωθώ.» αναγράφεται σε μια πλάκα στο μνήμα του Ντίνου Ηλιόπουλου, κατ` απαίτησή του.
Από αυτό και μόνο, μπορεί κανείς να βγάλει κάποια συμπεράσματα για τον ιδιαίτερο χαρακτήρα ενός από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους του ελληνικού θεάτρου και του κινηματογράφου.
Και ποιός δεν έχει δει ταινίες του και διασκεδάσει με το χιούμορ του... Υπάρχει όμως και μια ταινία που διαφέρει από τις υπόλοιπες στις οποίες πρωταγωνίστησε. Δεν πρόκειται για κωμωδία αλλά για το έργο που άνοιξε το δρόμο στον καλό ελληνικό κινηματογράφο, χαράσοντας τα βήματα όσων διακρίνονται σε διεθνή φεστιβάλ.
Είναι "Ο Δράκος" του σκηνοθέτη Νίκου Κούνδουρου, βασισμένη σε σενάριο του Ιάκωβου Καμπανέλλη.
Γυρισμένη στην Ελλάδα, πρωτοεμφανίστηκε στο κινηματογραφικό Φεστιβάλ της Βενετίας. Ήταν το 1956 όταν προβλήθηκε στις ελληνικές αίθουσες, αντιμετωπίζοντας εμπορική αποτυχία και επιθετικότητα από μεγάλη μεριά του Τύπου. Μάλιστα, οι εφημερίδες της εποχής "Εστία" και "Αυγή", κατηγόρησαν την ταινία ως ανθελληνική ζητώντας την επέμβαση του εισαγγελέα.
Ωστόσο, σήμερα, "Ο Δράκος" αναγνωρίζεται ως μία από τις σπουδαιότερες ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου συνδυάζοντας στοιχεία από τον ιταλικό νεορεαλισμό, τον γερμανικό εξπρεσιονισμό και το Φιλμ νουάρ.
Η μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, δε, την πλαισιώνει με τον καλύτερο τρόπο.
Ο Ντίνος Ηλιόπουλος γεννήθηκε στις 12 Ιουνίου του 1915.
Kείμενο: Μανταλένα Μαρία Διαμαντή
Πηγή: klik.gr
