Το 1979, ένας 16χρονος τότε άντρας, ο Jadav Payeng, έκανε μια σπαραχτική ανακάλυψη: άπειρα νεκρά φίδια διασκορπισμένα στις αμμουδιές του νησιού Majuli μέσα στον ποταμό Βραχμαπούτρα, της πατρίδας του στην Ινδία. Τα άτυχα ερπετά είχαν εκτοπιστεί από τις πλημμύρες των μουσώνων και, αδυνατώντας να βρουν σκιά στο Majuli, πέθαναν κάτω από τις ανελέητες ακτίνες του ήλιου.
Το φοβερό θέαμα επηρέασε βαθιά τον Payeng, παρακινώντας τον να αναλάβει δράση. «Όταν το είδα, σκέφτηκα ότι ακόμα και εμείς οι άνθρωποι θα πεθάνουμε με αυτό τον τρόπο μέσα στη ζέστη». Τότε αποφάσισε να αφιερώσει τη ζωή του στη μεταμόρφωση του νησιού.
Δεσμεύτηκε να φυτεύει καθημερινά κι από ένα δέντρο – κι από ένα δέντρο έφτασε σήμερα, σαράντα χρόνια μετά, να έχει φυτέψει ένα ολόκληρο δάσος, το Molai, που ευδοκιμεί συνδυάζοντας διαφορετικά είδη και που έχει προσελκύσει πλέον ένα πλήθος ζώων στο νησί, όπως ελέφαντες, ρινόκερους, ελάφια, αρκούδες, ακόμα και τίγρεις.
«Φυτεύεις ένα ή δύο δέντρα και μετά βγάζουν σπόρους. Και από τη στιγμή που βγάζουν σπόρους, ο άνεμος ξέρει πώς να τους διασπείρει, τα πουλιά πώς να τα φυτέψουν, οι αγελάδες ξέρουν, οι ελέφαντες ξέρουν, ακόμα και ο ποταμός Βραχμαπούτρα ξέρει»
Με αυτό τον τρόπο ένας και μοναδικός άνθρωπος όχι μόνο εμπλούτισε το οικοσύστημα του νησιού του αλλά ουσιαστικά το έσωσε από την καταστροφή, αφού οι ρίζες των δέντρων έχουν αναστείλει σήμερα τη διάβρωση του εδάφους, που στο παρελθόν έτρωγε σιγά σιγά το Majuli.
Ο Payeng έχει κατακτήσει τον τίτλο «Ο άντρας του δάσους της Ινδίας» και έχει εμπνεύσει ακόμα και ένα μίνι ντοκιμαντέρ που αφηγείται την ιστορία του, αλλά παραμένει ταπεινός. «Δεν έκανα τα πάντα μόνος», σχολιάζει. «Φυτεύεις ένα ή δύο δέντρα και μετά βγάζουν σπόρους. Και από τη στιγμή που βγάζουν σπόρους, ο άνεμος ξέρει πώς να τους διασπείρει, τα πουλιά πώς να τα φυτέψουν, οι αγελάδες ξέρουν, οι ελέφαντες ξέρουν, ακόμα και ο ποταμός Βραχμαπούτρα ξέρει. Ολόκληρο το οικοσύστημα ξέρει».
