Όταν γνώρισα τη Μαίρη, μέσα από μία ιστορία συνηθισμένης ελληνικής παράνοιας, που δεν χωράει με τίποτα στις γραμμές αυτού του άρθρου, κατάλαβα γρήγορα ότι ήταν άτομο το οποίο θα είχε το θάρρος και την αντοχή να αλλάξει - όσες φορές κι αν χρειαστεί - τη ζωή και τον εαυτό της. Κι πως ό,τι κι αν συνέβαινε στην πορεία θα είχε τη δύναμη να φτάσει μέχρι το τέλος της διαδρομής. Κι αυτό γιατί από φοιτήτρια ακόμα, όταν οι άλλοι έψαχναν να βρουν τι θέλουν να κάνουν με τη ζωή τους, εκείνη είχε βρει ήδη ποια είναι και προς τα πού θέλει να πάει. Γιατί ήταν διεκδικητική χωρίς να γίνεται καταπιεστική. Γιατί είχε πάντα το θάρρος της γνώμης της και γιατί δεν φοβόταν να είναι σκληρή, ενώ παράλληλα παρέμενε ευγενική και δοτική με όποιον την είχε ανάγκη.
Σήμερα, η Μαίρη Μπαρώνου είναι αθλήτρια. Όχι, διόρθωση. Η Μαίρη είναι και αθλήτρια. Ταυτόχρονα είναι και γυμνάστρια, και τραπεζικός και μαθηματικός. Επίσης είναι νοικοκυρά, είναι και κορίτσι, αλλά είναι και γυναίκα. Είναι χαριτωμένη αλλά είναι και σκληρή. Είναι ήρεμη δύναμη, αλλά είναι και τσαντίλας. Είναι αυτή που καταρρίπτει όλες τις δικαιολογίες και τις υπεκφυγές που ξεκινάς να εκφράσεις κάθε φορά που πας να πεις ότι δεν μπορείς ή δεν προλαβαίνεις να κάνεις κάτι. Είναι αυτή που δουλεύει 8ώρο στην τράπεζα και 4ώρο στο γυμναστήριο καθημερινά και που σήμερα, στα 37 της, έχει ένα από τα εντυπωσιακότερα κορμιά που θα συναντήσεις εκεί έξω.
Κάθε φορά που την συναντώ, συνήθως η καθημερινότητα δεν μας επιτρέπει να τα λέμε από κοντά πιο συχνά από λίγες φορές τον χρόνο, είναι ομορφότερη και πιο διασκεδαστική. Σε έναν από τους τελευταίους μας καφέδες στη γειτονιά της την άκουσα να μου διηγείται ξανά από την αρχή την προσωπική της ιστορία αθλητικής τρέλας και πείσματος. Μεγάλου πείσματος.
«Η σχέση μου με τη γυμναστική ξεκίνησε νωρίς, από το Γυμνάσιο για την ακρίβεια, με τη μόνη διαφορά ότι στο μάθημα γυμναστικής στο σχολείο βαριόμουνα τρομερά. Έτσι γράφτηκα σε ένα γυμναστήριο για να αρχίσω να παρακολουθώ ορισμένα ομαδικά προγράμματα. Κάπως έτσι άρχισε η επαφή μου με το γυμναστήριο και συνειδητοποίησα ότι είναι κάτι που μου αρέσει πολύ. Ειδικά το καλοκαίρι που δεν είχαμε σχολείο ήταν κάτι που έκανα με μεγάλη ευχαρίστηση σε σταθερή βάση. Μεγαλώνοντας λιγάκι, από το Λύκειο και μετά δηλαδή, ξεκίνησα να κάνω βάρη. Μου άρεσαν τα βάρη και από τη στιγμή που άρχισα να έχω και περισσότερη δύναμη, αποφάσισα να εξελιχθώ και σε αυτό το κομμάτι.»
Πότε όμως αποφάσισε να κάνει τα πρώτα, δειλά βήματα προς την κατεύθυνση του bodybuilding; «Από τη στιγμή που τελείωσα και το πανεπιστήμιο (έχω τελειώσει το Μαθηματικό με μεταπτυχιακές σπουδές στα Μαθηματικά Αγορά και Παραγωγής) και ξεκίνησα πλέον να εργάζομαι, το γυμναστήριο μπήκε ακόμα περισσότερο στη ζωή μου κι άρχισα να πηγαίνω καθημερινά, αρκετές ώρες την εβδομάδα, μετά τη δουλειά. Τότε ήταν η πρώτη φορά που έπιασα τον εαυτό μου να θέλει να μπει στην διαδικασία του να δουλέψω το σώμα μου ακόμα πιο συστηματικά και να ασχοληθώ με το bodybuilding. Φυσικά όλο αυτό το έκανα τελείως ερασιτεχνικά, δεν είχα κάποιο επίσημο οδηγό. Ουσιαστικά ψαχνόμουν μόνη μου, αντιγράφοντας ασκήσεις από άλλους και διαβάζοντας αρκετά πράγματα σχετικά.». Κι αν την ξέρεις λίγο το πιστεύεις εύκολα, πως δηλαδή είναι πέρα για πέρα ικανή να ψάχνει με τις ώρες μόνη της χωρίς καμία καθοδήγηση μέχρι να ανακαλύψει όλα όσα θα ήθελε η ίδια να γνωρίζει.
Στο μάθημα της γυμναστικής στο σχολείο βαριόμουν τρομέρα
Φαίνεται όμως πως όπως στα περισσότερα πράγματα στον κόσμο αυτό, έτσι και το bodybuilding εκτός από μεγάλη πειθαρχία, χρειάζεται και αρκετή ωριμότητα. «Πολύ στενά και ακόμα πιο αποτελεσματικά άρχισα να ασχολούμαι με το bodybuilding σε μία αρκετά πιο ώριμη φάση της ζωής μου, στην ηλικία των 35 ετών. Κι αυτό γιατί υπήρχε ένα διάστημα στη ζωή μου που λόγω εργασίας και προσωπικών θεμάτων δεν ήμουν σε θέση να γυμνάζομαι όσο ήθελα, οπότε έκανα μία αρκετά μεγάλη αποχή, μέχρι τα 35 μου περίπου όταν πήρα την απόφαση να αφοσιωθώ ακόμα πιο στενά στο σώμα μου κι ίσως να το δω και λίγο πιο επαγγελματικά όλο αυτό, παραδίδοντας η ίδια μαθήματα γυμναστικής. Παρακολούθησα σεμινάρια από την Les Mills και αυτή τη στιγμή κάνω αερόβια και δυναμικά ομαδικά προγράμματα με βάρη σε διάφορα γυμναστήρια. Μάλιστα στις 21 Μαΐου θα γίνει ένα μεγάλο event στο ΟΑΚΑ όπου θα παρουσιάσουμε τα νέα προγράμματα της Les Mills και μπορούν να παρευρεθούν όλοι όσοι κλείσουν θέση να γυμναστούμε ομαδικά. Επιπλέον σε λίγο καιρό, και συγκεκριμένα στις 4 Ιουνίου θα κατέβω και πάλι στους Πανελλήνιους Αγώνες Bodybuilding στην κατηγορία Fitness Bikini. Είναι η πιο ελαφριά κατηγορία, η πιο θηλυκή, η πιο μοντελίστικη, για να το πω έτσι απλά. Μετά από αυτή υπάρχουν άλλες πιο «σκληρές κατηγορίες», όπως η Body Fitness» κλπ.
Ήδη όλα αυτά σου φαίνονται βουνό και δεν αισθάνεσαι ότι δεν έχεις κανένα απολύτως κουράγιο να κάνεις καν την αρχή; Η Μαίρη σου δίνει ένα ακόμα κίνητρο για να ξεκινήσεις από σήμερα. Λέγοντάς σου πως αν το πάρεις ζεστά θα δεις σίγουρα αποτέλεσμα. «Εννοείται ότι μία γυναίκα, ακόμα κι αν δεν έχει καμία απολύτως υποδομή, μπορεί να κάνει μία νέα αρχή στη σχέση με το σώμα της, είτε είναι στα 30, είτε στα 40, είτε στα 50. Αρκεί να το θέλει. Αρχή μπορείς να κάνεις όποτε το θελήσεις. Απλά ο καθένας ξεχωριστά, ανάλογα με το πόσο χρόνο θα αφιερώσει και πόσο φανατικά θα το κάνει, θα έχει και το ανάλογο αποτέλεσμα.»
«Είναι εντελώς αστείο να περιμένει κάποια ότι ένα μήνα πριν το καλοκαίρι θα αρχίσει να κάνει γυμναστική κι ως δια μαγείας θα μπει στο φανταστικό brazilian μαγιό. Αν θέλεις να δεις μία αληθινή αλλαγή πάνω σου υπολόγισε ότι θα χρειαστεί να ξεκινήσεις να δουλεύεις περίπου ένα χρόνο πριν. Όσο για τις υπερβολικές δίαιτες που κάνουν συχνά κάνει ο κόσμος με μανία λίγο πριν τις διακοπές, εννοείται ότι είναι πολύ βλαβερές για τον οργανισμό, ειδικά για τις γυναίκες που έχουμε διάφορα θέματα με τις ορμόνες μας. Το να προσπαθήσεις με μία εξαντλητική δίαιτα να χάσεις 15 κιλά πριν την παραλία είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις για τον εαυτό σου. Τα 15 κιλά για να τα χάσεις και να μην τα ξαναπάρεις πρέπει να θέσεις έναν χρονικό ορίζοντα που για τον καθένα είναι μοναδικός και δεν θα είναι μικρότερος του ενός έτους. »
Ωστόσο το μαγικό κουμπί που περιμένεις να πατηθεί για να πάρεις μπροστά ίσως να μην είναι μόνο στο δικό σου χέρι. «Πιστεύω ότι στη ζωή, οτιδήποτε κι αν επιλέξει να κάνει κανείς πρέπει να βρει από κάπου την έμπνευση. Αν δεν σε εμπνέει κάτι, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να το αγαπήσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τη γυμναστική. Κι αυτός είναι ίσως ο πραγματικός λόγος που αρκετοί αρνούνται πεισματικά να πάνε στο γυμναστήριο και το αντιπαθούνε. Το ότι πιθανόν έχουν πάρει λάθος ερεθίσματα από το σχολείο ακόμα. Ή ακόμα κι επειδή κάποιος κάποτε έτυχε να πάει σε ένα γυμναστήριο, μπήκε μέσα, δεν ασχολήθηκε κανένας μαζί του, δεν κατάλαβε ποτέ τι ακριβώς έπρεπε να κάνει, απογοητεύτηκε και τα παράτησε. Άρα στο γυμναστήριο χρειάζεται να βρεθεί κοντά μας ένας άνθρωπος κάπως να μας εμπνεύσει και να μας καθοδηγήσει.».
«Αυτό που συχνά βοηθάει είναι το έχει κανείς κοντά του κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο το οποίο έχει πράγματι αλλάξει το σώμα του κι έτσι να βλέπει και ο ίδιος την μεγάλη αλλαγή πάνω του. Το πριν και το μετά. Το πόσο έχει αλλάξει, το πόσο έχει ομορφύνει, ότι πλέον είναι πιο υγιής, το πόσο συχνά οι γύρω τού λένε ότι αδυνάτισε και πόσο καλά τον κάνει να αισθάνεται με όλο αυτό. Γιατί φυσικά όλο αυτό έχει αντίκτυπο και στην καθημερινότητα μας, γιατί είναι τελείως διαφορετικό ακόμα και το να πας για ψώνια στο σούπερ μάρκετ με αρκετά κιλά λιγότερα.».
Τον Σπαλιάρα τον συμπαθώ. Τον είχα συναντήσει πέρυσι στους Πανελλήνιους Αγώνες Bodybuilding και ήταν εκείνος που με βράβευσε. Μου φάνηκε ωραίος τύπος
Όπως μου εξομολογείται, πλέον ο συνολικός χρόνος που κάνει πλέον γυμναστική σε εβδομαδιαία βάση αγγίζει τις 20 ώρες. Μην πανικοβάλλεσαι. Μας εξηγεί πως αυτές οι ώρες δεν ανταποκρίνονται στον χρόνο που πρέπει να κάνει γυμναστική μία μέση γυναίκα. «Δεν είναι ότι στη ζωή μου δεν κάνω απολύτως τίποτα άλλο. Έχω κι εγώ μία κανονική δουλειά, πρωινή, που απαιτεί πολλές ώρες συγκέντρωσης, έχω μία σχέση, ένα σπίτι που το φροντίζω. Θεωρώ ότι σαν σημείο εκκίνησης οι 3 με 6 ώρες κάθε εβδομάδα είναι πολύ καλά για να ξεκινήσει κανείς. Αυτό που πρέπει να καταλάβει ο κόσμος είναι ότι το πρόγραμμα που πρέπει να ακολουθήσει ο καθένας έχει να κάνει αποκλειστικά με το σώμα του και τις ανάγκες του. Μία αδύνατη κοπέλα πρέπει να αρχίσει από ενδυνάμωση, πρώτα να πάρει λίγο βάρος και μετά σιγά – σιγά να αρχίζει να δυναμώνει τους μυς της, κάνοντας βάρη με αντιστάσεις. Από την άλλη κάποιος που θέλει να αδυνατίσει χρειάζεται να ακολουθήσει ένα τελείως άλλο πρόγραμμα, περισσότερο αερόβιο, με λιγότερα βάρη. Και φυσικά ο χρόνος μέσα στον οποίο θα καταφέρει κάποιος να φτιάξει το κορμί του εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό κι από τον τρόπο που θα ανταποκριθεί ο ίδιος ο οργανισμός και το σώμα του. ».
Έχοντας όλα τα παραπάνω στο μυαλό μου καταλαβαίνω ότι μάλλον δεν προλαβαίνει να χαζέψει τηλεόραση. Της πιάνω κουβέντα για το Survivor που έχει κατακλύσει τον τελευταίο καιρό την ελληνική πραγματικότητα και δεν έχει ιδέα. Κάπως έτσι την πείθω να δει για να το κουβεντιάσουμε. Θέλω την επαγγελματική γνώμη της γύρω από το βάρος των παικτών και τις αντίξοες συνθήκες. Όπως σωστά περίμενα το έμπειρο μάτι της bodybuilder εντοπίζει αμέσως το «πρόβλημα». «Και ο Γιάννης Σπαλιάρας αλλά και ο Κωσταντίνος Βασάλος από τους Μαχητές είναι προφανές ότι έχουν χάσει όγκο τόσο απότομα λόγω της έλλειψης πρωτεΐνης. Όταν έχεις συνηθίσει μέσα στη μέρα να παίρνεις πάνω από 4.000 θερμίδες κάνοντας ποιοτική διατροφή και απότομα μειώσεις θερμίδες και αλλάζεις διατροφή είναι απόλυτα λογικό να τρελαθείς. Εσύ δεν μπορείς να καταλάβεις πόσο πολύ μπορεί να πεινάνε τα συγκεκριμένα άτομα.». Και συνεχίζει σε μία διασκεδαστική έξαρση αυτοσαρκασμού: «Προσωπικά για το φαγητό μπορώ να σκοτώσω και κανέναν, τι να σου πω, δεν ξέρω (γέλια). Αλλά πραγματικά τρελαίνομαι όταν πεινάω. Από την άλλη αυτό μπορεί να ήταν το κίνητρο μου να κερδίσω στα αγωνίσματα που κάνουν προκειμένου να μπορέσω να φάω κάτι. Πάντως εγώ τον Σπαλιάρα τον συμπαθώ. Τον είχα συναντήσει πέρυσι στους Πανελλήνιους Αγώνες Bodybuilding και ήταν εκείνος που με βράβευσε. Μου φάνηκε αληθινός και πολύ ωραίος τύπος.».
Αν μετά απ' όλα αυτά αναρωτιέσαι αν η Μαίρη θα άφηνε ποτέ το bodybuilding η απάντηση έρχεται από την ίδια ξεκάθαρα. «Νομίζω ότι το bodybuilding θα το άφηνα μόνο αν έπαιρνα την απόφαση να κάνω παιδιά και οικογένεια. Τότε ναι θα μπορούσα να το αποχωριστώ για να αφοσιωθώ σε μία νέα κατάσταση που θα με είχε περισσότερη ανάγκη, φροντίζοντας όμως πάντα το σώμα μου».
