Το αρχοντικό της οικογένειας Μακρή βρισκόταν στην οδό Αγυιάς που μετονομάστηκε αργότερα σε Αγ. Θέκλας 14. Ο γιατρός Προκόπης Μακρής ήταν πρόξενος της Αγγλίας στην Αθήνα. Την διώροφη κατοικία αποτελούσαν δύο κτίσματα, που επικοινωνούσαν μεταξύ τους.
Η οικία διέθετε μια αυλή με ένα σιντριβάνι στην μέση και ένα πηγάδι στην άκρη της, καθώς και έναν μικρό λεμονόκηπο. Ο μεγάλος μαντρότοιχος του περιβολιού εφαπτόταν με τους τοίχους των άλλων σπιτιών.
Μετά τον θάνατό του Π. Μακρή, η σύζυγός του με τις τρείς κόρες του αναγκάστηκαν να ενοικιάσουν σε ξένους περιηγητές δωμάτια της κατοικίας τους.
Το 1809 ο λόρδος Μπάιρον ενοικίασε μερικά από τα δωμάτια και παρέμεινε εκεί για δέκα εβδομάδες (Χριστούγεννα 1809-Μάρτιο 1810). Η Τερέζα Μακρή, κόρη του γιατρού, ήταν μόλις δεκατριών ετών, όταν ο Μπάιρον έγραψε γι΄ αυτήν το γνωστό ποίημά του "Η κόρη των Αθηνών". Για χάρη της Τερέζας έγραψε το ποίημα "κόρη των Αθηνών", που κάθε στροφή του τελειώνει με τη φράση "ζωή μου σ’ αγαπώ".
Παρά την ποιητική ερωτική εξομολόγηση του Βύρωνα, ο έρωτας έμεινε ανεκπλήρωτος και πλατωνικός. Ήταν εκπάγλου καλλονής με αρχαιοελληνικές γραμμές προσώπου και "σταράτη" επιδερμίδα, επίσης διέθετε εξαιρετική μόρφωση, μιλούσε ξένες γλώσσες. Μάλιστα λέγεται πως η κόρη των Αθηνών ήταν τόσο όμορφη, ώστε όταν την πρωτοαντίκρισε ο Χόμπχαουζ, έκθαμβος, αναφώνησε : "Κοίτα, μια από τις Καρυάτιδες ζωντάνεψε".
Η Τερέζα παντρεύτηκε μετά από χρόνια τον Άγγλο πρόξενο, Ιάκωβο Μπλάκ.
Το 1872 ο συνθέτης Ch. Gounod παρουσίασε σε συναυλία το έργο του με τίτλο η "Κόρη των Αθηνών" για πρώτη φορά, μάλιστα έστειλε όλες τις εισπράξεις από τη συναυλία στην Τερέζα Μακρή για να την βοηθήσει οικονομικά.
Στο τέλος της ζωής της η Τερέζα αντιμετώπισε σημαντικές οικονομικές δυσκολίες και πολλοί φίλοι την βοήθησαν διοργανώνοντας εράνους. Στο Μουσείο Μπενάκη εκτίθεται το "φεσάκι" της και σε οικία στο Λονδίνο υπάρχει μια μπούκλα από τα μαλλιά της, δώρο δικό της προς τον Μπάιρον. Πέθανε στις 21 Οκτωβρίου 1875 στην Αθήνα, σε ηλικία 78 ετών.
Η αδελφή της ενέπνευσε επίσης ένα μεγάλο έρωτα με τραγικό τέλος. Την ερωτεύτηκε ο Άγγλος Χένρυ Ουίτινγκτον, που κατοικούσε στην Αθήνα το 1817. Ο πατέρας του δεν δεχόταν να συναινέσει για την τέλεση του γάμου με αποτέλεσμα να επιστρέψει ο νεαρός στην Αγγλία για να τον μεταπείσει, γεγονός που πέτυχε. Στην επιστροφή για την Ελλάδα το πλοίο ναυάγησε.
Η τρίτη αδερφή η Κατίγκω παντρεύτηκε τον Αθηναίο αρχαιολόγο Κυριάκο Πιττάκη (1798-1863).
Η οικία διασώθηκε στα χρόνια της Επανάστασης, ερειπώθηκε όμως αργότερα και κατεδαφίστηκε την δεκαετία του 1970.
Το ποίημα του λόρδου Βύρωνα, μας θυμίζει τον έρωτά του για την κόρη των Αθηνών:
Κόρη γλυκιά των Αθηνών, σε τούτη δω του αποχωρισμού την ώρα, δώσε, ώ!
δώσε πίσω την καρδιά μου, π’ αποχωρίστηκε από το στήθος το δικό μου ή πάρε ό,τι απόμεινε και κράτησέ το.
Πριχού να φύγω άκουσε τον όρκο τον δικό μου:
-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!
Μα τα μαλλιά τ΄ατίθασα , τα γλυκανεμισμένα ‘πο τον αγέρα του Αιγαίου,
Μα τα βλέφαρά σου που με τα κατάμαυρα ματόκλαδα αγγίζουν τα τρυφερά τα μάγουλα τα ροδοβαμμένα.
Μα τα ελαφίσια τ’ ‘αγριωπά τα μάτια σου,
-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!
Μα τα χείλη σου, που λαχταρώ με πόθο, Μα τη λιγνή τη μέση σου, που ‘ναι σα δαχτυλίδι.
Μα τα λουλούδια που μιλούν κάλλιο από κάθε λέξη.
Μα της αγάπης τη χαρά, που γίνεται μαζί και λύπη :
-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!
Κόρη γλυκιά των Αθηνών, Σ΄ αφήνω γεια και φεύγω, μα μη με ξεχνάς
Σαν είσαι μοναχή να με συλλογάσαι.
Τι κι αν πηγαίνω μακριά κι αν φεύγω για την Πόλη μου ΄χει η Αθήνα την καρδιά και την ψυχή σκλαβώσει.
Αγάπη τέτοια σώνεται;
-Ζωή μου, σ’ αγαπώ!
Για περισσότερες πληροφορίες περιηγηθείτε στο πολύ ενδιαφέρον site του Μουσείου της Πόλεως των Αθηνών – Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία: "Εικονική Περιήγηση στην Αθήνα του 1842". http://www.athenscitymuseum.gr/gr/efarmoges/athens-1842/
Πηγή: artviews.gr, γράφει η Μαράη Γεωργούση, Δρ. Ιστορικός Τέχνης
