«Οι άνθρωποι που απευθύνονται σε εμάς είναι έτοιμοι να βιώσουν μια μεγάλη ανατρεπτική αλλαγή, δηλαδή να χάσουν τον έλεγχο για λίγο και να μας παραδοθούν με εμπιστοσύνη, αυτό είναι και το πιο δύσκολο» λένε οι δύο κυρίες, πριν αναλάβουν ενεργό δράση.
-Γιατί οι άνθρωποι διαφέρουν τόσο πολύ ως προς τις προτιμήσεις και τα γούστα τους; Μπορούν τα κτίρια να μας κάνουν ευτυχισμένους;
Η moby, η εταιρεία μας, καταπιάνεται με μια σχέση που βρίσκεται στο κέντρο της ζωής μας. Τα κτίρια μας-και τα αντικείμενα με τα οποία τα γεμίζουμε- μας επηρεάζουν περισσότερο από όσο νομίζουμε. Οι τοίχοι, οι δρόμοι, οι αυλές, οι ταράτσες έχουν αισθήματα. Και η αρχιτεκτονική και η οργάνωση μαρτυρά ότι ο καθένας από εμάς είναι διαφορετικός, ότι ο χώρος μας επηρεάζει ριζικά. Κατά την γνώμη μας, η αρχιτεκτονική μας δείχνει ποιοι θα μπορούσαμε να είμαστε σε «ιδανικές συνθήκες», και η οργάνωση ποιοι είμαστε. Στρέφοντας τους προβολείς από μια ταπεινή μονοκατοικία σε μερικά από τα πιο φημισμένα κτίρια του κόσμου, βλέπουμε πως οι ιδιωτικές κατοικίες και τα δημόσια κτίρια- από εκείνα του Αντρέα Παλλάντιο μέχρι εκείνα του Λε Κορμπυζιέ και του Νόρμαν Φρέιζερ- επιδρούν στον τρόπο που αισθανόμαστε και σκεφτόμαστε, και πως οι εμπνευσμένοι σχεδιαστές θα μπορούσαν να εργασθούν έτσι ώστε να αυξήσουν τις πιθανότητες μας στο κυνήγι της ευτυχίας. Η «οργάνωση της ευτυχίας» αποτελεί μια αναθεώρηση στην φιλοσοφία και την ψυχολογία της αρχιτεκτονικής. Και θα μπορούσε να αλλάξει για πάντα τον τρόπο που σκεφτόμαστε για τα σπίτια μας, την πόλη μας, και τον εαυτόν μας.
-Πως δουλεύετε με τον κάθε πελάτη;
Ψυχοθεραπευτικά… Οι άνθρωποι που απευθύνονται σε εμάς είναι έτοιμοι να βιώσουν μια μεγάλη ανατρεπτική αλλαγή, δηλαδή να χάσουν τον έλεγχο για λίγο και να μας παραδοθούν με εμπιστοσύνη, αυτό είναι και το πιο δύσκολο. Αυτή η σχέση μπορεί να μην έχει διάρκεια, αλλά έχει απόλυτη ταύτιση «θεραπευτή-θεραπευόμενου», γιατί δεν είναι εύκολο πράγμα να σε αφήσει ο άλλος να δεις τα σκοτάδια του (την σαβούρα του), είναι προσωπικό δεδομένο, είναι ταμπού. Το μεγαλύτερο εμπόδιο είναι η «αντίσταση του εγώ» που πρέπει κάθε φορά να το έχεις σύμμαχο και όχι εχθρό σου. Έτσι έχουμε μια πρώτη τηλεφωνική επαφή με τον πελάτη, βλέπουμε τις φωτογραφίες που θα στείλει, και μετά αποφασίζουμε ένα μοναδικό σενάριο, ένα σχέδιο δράσης από κοινού σύμφωνα με τις ανάγκες του, κι υλοποιούμε ένα project κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.
-Φαντάζομαι δουλεύετε με πολυάσχολους…
Πολυάσχολοι ή όχι δεν παίζει μεγάλο ρόλο, έχει να κάνει κυρίως με το ότι δεν υπάρχει πειθαρχία, παιδεία και η έννοια της οργάνωσης στην ιδιοσυγκρασία του Έλληνα κι έτσι μένει μόνο να το αναγνωρίσει για να ζητήσει την βοήθεια μας.
-Μπορεί να διδαχθεί η οργάνωση του σπιτιού ;
Και βέβαια, είναι μέσα στα σχέδια μας, πάνω σ’ αυτό δουλεύουμε αυτή ακριβώς την στιγμή για να έχουμε ένα ολοκληρωμένο πακέτο εν είδει σεμιναρίου με τον ερχομό του Φθινόπωρου, που θα αφορά την οργάνωση της ευτυχίας, και θα απευθύνεται σε όλους όσους επιθυμούν να πάρουν τον εαυτό τους στα σοβαρά, να πάρουν επιτέλους την ευθύνη τους για ότι συμβαίνει γύρω τους και να ζητήσουν μια αλλαγή που θα φέρει στο φως τα κρυμμένα τους κομμάτια, να φτιάξουν ένα μαγικό χώρο ξεκούρασης απαλλαγμένο από τα φαντάσματα του παρελθόντος, τακτοποιημένο και καθαρό χωρίς το βάρος αρνητικών ενεργειών, πιο ελεύθερο για να περνάνε πιο ποιοτικό χρόνο στο σπίτι τους, δηλαδή να αισθανθούν ελευθερία μέσα στην παγίδα του χωροχρόνου. Ακόμα και σε μικρά παιδιά έχουμε την πρόθεση να δείξουμε την «Οργάνωση της Ευτυχίας» δοσμένη μέσα από θεατρικό παιχνίδι με την βοήθεια από τους αρμόδιους εκπαιδευτικούς φορείς. Κάποιος καλείται να σπάσει αυτήν την αλυσίδα του Έλληνα «δεν βαριέσαι κι αύριο μέρα είναι» και οι αυριανοί πολεμιστές πρέπει να είναι σημερινοί μας σύμμαχοι και πρέπει να τους εκπαιδεύσουμε μέσα από αλήθεια.
-Ποιές είναι οι πρώτες εντυπώσεις των πελατών σας;
Επειδή πάντα οι αλλαγές είτε καλές είτε κακές δεν είναι ευπρόσδεκτες, φέρουν πάντα μια αμηχανία, συχνά αυτή την αμηχανία αντιμετωπίζουμε, ως προς το συναίσθημα, όπως και σημάδια έκπληξης. Δεν εισπράττει κανείς αμέσως το πραγματικό αποτέλεσμα της αλλαγής, γιατί ο καθένας έχει τον δικό του χρόνο προσαρμογής, αλλά περνώντας οι ώρες; ανασαίνει κι ανακουφίζεται, χαμογελά γιατί αντιλαμβάνεται ότι έχει κάνει κάτι σωστό αλλά η συνήθεια εξακολουθεί να έχει μεγάλη δύναμη επάνω του, φυσικά αργότερα εξασθενεί, αλλά επειδή υπάρχει η δυσκολία του αποχωρισμού, τις περισσότερες φορές ούτε που φανταζόντουσαν το τελικό αποτέλεσμα και δυσκολεύονται να το απολαύσουν αμέσως. Τελικά οι ευχαριστίες τους από καρδιάς και οι ιστορίες αλλαγών τους σε διάφορους τομείς μας αποζημιώνουν.
-Ποιο είναι το πιο συχνό πρόβλημα πιο αντιμετωπίζετε;
Ζητάνε μαγικά ραβδάκια και ταχυδακτυλουργικά να μείνουν όλα τα πράγματα στην θέση τους να μην πεταχτεί τίποτα, να μην αποχωριστούν το παραμικρό και να έχουν ένα αποτέλεσμα αλλαγής που θα τους ανακουφίσει. Σουρεάλ. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η συνήθεια και να τους πείσουμε να αποχωριστούν ή να φυλάξουν πράγματα που έχουν κάποιο συναισθηματικό δέσιμο (αλλά που το μόνο που τους προσφέρουν είναι ότι τους πνίγουν, τους αφαιρούν ενέργεια από το ζωτικό τους χώρο χωρίς να το καταλαβαίνουν).
-Έχετε κάποια αστεία ιστορία να θυμηθείτε;
Όταν πρωτοξεκινήσαμε το 2009 επικοινώνησε μαζί μας ένα ζευγάρι που η κοπέλα πρόσφατα έχασε τον πατέρα της, ζούσαν μόνιμα στην επαρχία κι έτσι μας ανέθεσαν να οργανώσουμε το πατρικό της σπίτι για να το νοικιάσει μετά τον θάνατο του παππού. Πράγματι μας έστειλαν με φαξ την διεύθυνση και μας ενημέρωσαν ότι θα περιμένει μια κυρία Μολδαβή (που δεν μιλάει όμως ελληνικά) αλλά καταλαβαίνει, που τον φρόντιζε τον τελευταίο καιρό, για να μας ανοίξει… Έτσι κι έγινε, φτάσαμε στην ώρα μας, η Μολδαβή δεν ήταν καθόλου συνεργάσιμη, ήταν όλο αντιρρήσεις, της είπαμε με διάφορους τρόπους ότι έχουμε συνεννοηθεί με τα παιδιά του, αλλά η γκρίνια σε όποια γλώσσα και να 'ναι, είναι το ίδιο ενοχλητική. Πετάξαμε λοιπόν τα πάντα, ρούχα, dvd, σκεπάσματα, φάρμακα, βιβλία, φωτογραφίες από τον πόλεμο, εσώρουχα, μέχρι και την μασέλα του παππού, κι όταν τελειώσαμε, φύγαμε, με την Μολδαβή η οποία μάλλον μας έβριζε στο τέλος, που την είχαμε καθυστερήσει. Εμείς είμαστε πολύ ανακουφισμένες που άλλη μια δουλειά τέλειωσε με επιτυχία. Επιστρέφοντας στο γραφείο λάβαμε ένα τηλέφωνο από την κόρη του παππού, φανερά εκνευρισμένη γιατί στήσαμε την οικιακή βοηθό, όλη την ημέρα χωρίς να εμφανιστούμε αλλά και χωρίς να ειδοποιήσουμε… Ο δαίμων του τυπογραφείου είχε βάλει το χέρι του, το κακοτυπωμένο φαξ μας έστειλε σε μικρότερο νούμερο στον ίδιο δρόμο, που για κακή μας τύχη, υπήρχε κι εκεί αλλοδαπή... Όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα στο σπίτι που πήγαμε είχε πεθάνει η γιαγιά και όχι ο παππούς. Ο παππούς αυτού του σπιτιού είχε απλώς πεταχτεί μέχρι το ΙΚΑ με τον ανιψιό του, ο οποίος τον κράτησε για μεσημεριανό φαγητό.
-Συμπληρώστε την φράση «Η οργάνωση του σπιτιού μοιάζει…».
Μοιάζει με την επίλυση ενός «Κοάν», γρίφου που πηγάζει από την βαθιά ζεν φιλοσοφία. Δηλαδή ένα «Κοάν» θέτει ένα ερώτημα και είναι πάντα παράλογο. Όπως οι απαιτήσεις μας, συνειδητές και μη. Για την επίλυση του χρειάζεται να γίνουμε ένα με το ερώτημα για να γίνουμε αργότερα η απάντηση. Η τακτοποίηση του υποσυνείδητου, μετακινώντας τα υλικά πράγματα που μας περιτριγυρίζουν, βγάζοντας τα στο φως, πολύ συχνά να μην σας πούμε πάντα, επέρχονται τόσο δυνατές αλλαγές στην ζωή μας και στην ροή της ενέργειας μας, που δεν μπορεί να το χωρέσει ο περιορισμένος νους μας.
e-mail:mobyhome@yahoo.com
τηλ: 6945890669
