Νιώθεις κάποιες φορές πως οποιαδήποτε κίνησή σου μπορεί εύκολα να δεχθεί κριτική; Από τα πιο επιφανειακά, όπως το πώς επέλεξες να ντυθείς, μέχρι τα πιο ουσιαστικά, όπως το πώς επιλέγεις να ζεις τη ζωή σου;
Πόσο πολύ μας ορίζουν τελικά οι ταμπέλες που μας βάζουν οι άλλοι; Αν έχεις δώσει προτεραιότητα στην καριέρα σου και δεν επιθυμείς να κάνεις οικογένεια, δέχεσαι κριτική. Από τους πάντες. Από τον οικογενειακό σου κύκλο, τους φίλους σου, τους συναδέλφους σου. «Μα καλά, πότε περιμένει να κάνει παιδιά; Νομίζει ότι θα έχει άπλετο χρόνο;» Δεν γλιτώνεις όμως ακόμα κι αν επιλέξεις να κάνεις οικογένεια – πάντα κάτι θα βρεθεί να σχολιαστεί. Ό,τι κι αν κάνεις. Και εσύ πώς νιώθεις για όλα αυτά; Σε έχουν ρωτήσει ποτέ;
Κάπως σαν να πνίγεσαι; Γιατί να μας απασχολεί τόσο η γνώμη των άλλων;
Ίσως φταίει που, από παιδιά ακόμα, τα ερεθίσματα που δεχόμαστε θέτουν ως απώτερο στόχο στη ζωή μιας γυναίκας τον γάμο και την οικογένεια. Ταινίες, παραμύθια, αντιλήψεις που περνούν από γενιά σε γενιά πλάθουν ένα ιδανικό πρότυπο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα. Αυτό γίνεται εντονότερο στις μέρες μας με τα social media να αναπαράγουν διαρκώς αυτό το πρότυπο τελειότητας.
Ταινίες, παραμύθια, αντιλήψεις που περνούν από γενιά σε γενιά πλάθουν ένα ιδανικό πρότυπο που δεν μπορεί να ανταποκριθεί στην πραγματικότητα. Αυτό γίνεται εντονότερο στις μέρες μας με τα social media να αναπαράγουν διαρκώς αυτό το πρότυπο τελειότητας.
Μπορεί να υπάρξουν στιγμές που θα νιώθεις αβοήθητη και μόνη.
Η Ελεονώρα Μελέτη με το πρώτο της βιβλίο Γυναίκα ψάχνει… είναι εδώ για να σου πει ότι δεν είσαι μόνη.
Σαν να γράφει στο ημερολόγιό της, μέσα από το βιβλίο της μιλά για τους φόβους, τις σκέψεις και τις δυσκολίες που καλείται να αντιμετωπίσει μια γυναίκα καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής της όταν δεν ακολουθεί τα κλισέ πρότυπα. Το κύριο πρόβλημα σε όλο αυτό είναι ότι πολύ προσωπικές επιλογές στη ζωή μιας γυναίκας καταλήγουν να αντιμετωπίζονται πιο οικογενειακά-κοινωνικά, λειτουργώντας ως μοχλός πίεσης.
Πρέπει επιτέλους να ακουστεί πως είναι εντάξει όποια επιλογή και αν κάνεις.
Στη συνέχεια παντρεύεσαι και κάνεις παιδί. Και όλοι περιμένουν την τέλεια «μαμά». Η Ελεονώρα Μελέτη μιλά μέσα από τις σελίδες του βιβλίου της για τη δική ψυχοσύνθεση, και κυρίως για το πώς άλλαξε όταν έγινε μητέρα. Ενώ η μητρότητα θεωρείται ως ο αναμενόμενος προορισμός για τις γυναίκες, κάπως δεν επιτρέπεται να μιλούν για τα αρνητικά τους συναισθήματα και τις αρνητικές τους σκέψεις, για το άγχος που μπορεί να αισθάνονται.
Ήξερα όμως ότι είχα τεράστιο θυμό και δυσθυμία. Στον εαυτό μου μάλιστα δεν έλεγα το ίδιο ψέμα. Μπορούσα να αναγνωρίσω τα συναισθήματά μου, να τα κατονομάσω· αυτό που δεν μπορούσα να κάνω ήταν να τα δικαιολογήσω, να τα ερμηνεύσω. Ένιωθα μέσα στην ίδια μέρα χαρά, έρωτα και ευτυχία, μαζί με θλίψη, απογοήτευση και πανικό. Ήμουν ερωτευμένη με το παιδί μου, αλλά φερόμουν σαν να μην αγαπάω τον εαυτό μου.
Ήξερα όμως ότι είχα τεράστιο θυμό και δυσθυμία. Στον εαυτό μου μάλιστα δεν έλεγα το ίδιο ψέμα. Μπορούσα να αναγνωρίσω τα συναισθήματά μου, να τα κατονομάσω· αυτό που δεν μπορούσα να κάνω ήταν να τα δικαιολογήσω, να τα ερμηνεύσω. Ένιωθα μέσα στην ίδια μέρα χαρά, έρωτα και ευτυχία, μαζί με θλίψη, απογοήτευση και πανικό. Ήμουν ερωτευμένη με το παιδί μου, αλλά φερόμουν σαν να μην αγαπάω τον εαυτό μου.
Δεν είναι καιρός λοιπόν η κοινωνία να αλλάξει; Και αν αυτή αλλάζει με ρυθμούς αργούς, μπορούμε να αλλάξουμε εμείς. Ας αρχίσουμε να μιλάμε για όσα μας δυσκολεύουν ανοιχτά. Ας αρχίσουμε να στηρίζουμε και να αντιμετωπίζουμε η μία την άλλη με αποδοχή και αγάπη, χωρίς να δίνουμε βάση στις ταμπέλες που μας βάζει η κοινωνία, χωρίς κριτική.
Και το μήνυμα που αφήνει το βιβλίο… είναι θετικό. Είναι εντάξει όποια επιλογή κι αν κάνεις. Κάθε γυναίκα πρέπει να είναι αποδεκτή για αυτό ακριβώς που είναι.
Το βιογραφικό μυθιστόρημα της Ελεονώρας Μελέτη Γυναίκα ψάχνει… κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.