Ο ήχος της φωνής μας όπως τον ακούμε όταν μιλάμε είναι εντελώς διαφορετικός από αυτό που ακούνε οι άλλοι. Αυτό συμβαίνει γιατί φτάνει σε εμάς μέσω διαφορετικού διαύλου. Όταν τα ηχητικά κύματα που υπάρχουν γύρω μας έρχονται σε επαφή με το αυτί μας, περνούν κατευθείαν στο τύμπανο, δημιουργώντας δονήσεις που ο εγκέφαλός μας μεταφράζει σε ήχο.
Όταν μιλάμε, τα τύμπανα των αυτιών δονούνται από ηχητικά κύματα που εμείς οι ίδιοι εκπέμπουμε. Όμως, υπάρχει μια επιπλέον πηγή δόνησης, που είναι οι κινήσεις που προκαλούνται λόγω της παραγωγής του ήχου. Οι φωνητικές μας χορδές και η αναπνευστική οδός πάλλονται, και η κίνησή τους περνά και αυτή από ηχητική επεξεργασία. Οι δύο πηγές ήχων συνδυάζονται καταλήγοντας στην αντίληψη της φωνής μας, που μας ακούγεται χαμηλότερη και πιο βαθιά. Όταν ακούμε φωνή μας ηχογραφημένη, χωρίς τη διαμεσολάβηση των δονήσεων στο σώμα μας, μας φαίνεται συνήθως πιο ψιλή και δεν την αναγνωρίζουμε.
Έκτος από τον ήχο της φωνής μας, η εικόνα του σώματός μας όπως τη βλέπουν οι άλλοι δεν συμπίπτει με τη δική μας αντίληψη. Γιατί συμβαίνει αυτό; Συνήθως, βλέπουμε τον εαυτό μας όπως αντικατοπτρίζεται μέσα από τον καθρέφτη. Η εικόνα μας στον καθρέφτη είναι αυτή που βλέπουμε συχνότερα, και μας έχει εντυπωθεί ως η “σωστή” εικόνα του εαυτού μας. Όμως, είναι στην πραγματικότητα αντεστραμμένη. Επειδή το πρόσωπό μας δεν είναι απόλυτα συμμετρικό, η αντιστροφή μπορεί να προκαλέσει ορατές αλλαγές. Έτσι, βλέποντας τον εαυτό μας σε φωτογραφίες, πολλές φορές μας φαίνεται διαφορετικός και δεν μας αρέσει.
