«Το Χωριό Ψ είναι μια πρωτοβουλία που συνδέει την ψυχική υγεία με τη φύση και και διοργανώνεται για τέταρτη συνεχή χρονιά φέτος στις Πινακάτες Πηλίου μεταξύ 24-29 Αυγούστου. Οι συμμετέχοντες ζουν για λίγες μέρες σε έναν χωριό εξαιρετικής ομορφιάς, και ωφελούνται τόσο από την ευεργετική λειτουργία της μικρής Κοινότητας , όσο και από την ιαματική δυνατότητα που ούτως ή άλλως προσφέρει η Φύση. Το Χωριό Ψ περιλαμβάνει βιωματικά εργαστήρια, παράλληλες δράσεις, ενώ παράλληλα αποτελεί έναν ιδανικό συνδυασμό απόδρασης καλοκαιρινών διακοπών και προσωπικής εξέλιξης» εξηγεί η Αταλάντη Απέργη, ο άνθρωπος πίσω από την ιδέα του Χωριού Ψ και συνεχίζει:
«Μετά από τρία χρόνια μπορώ να πω χωρίς κανέναν δισταγμό ότι ο συνδυασμός μικρής κοινότητας και φύσης λειτουργεί πολύ βοηθητικά στη θεραπευτική διαδικασία. Δε θεωρώ διόλου τυχαίο ότι οι συμμετέχοντες των συναντήσεων όταν ολοκληρώνεται το Χωριό Ψ αυτοαποκαλούνται "συγχωριανοί" λόγω της ουσιαστικής σύνδεσης που έχει δημιουργηθεί μεταξύ τους. Ενώ λοιπόν διασκορπίζονται σε όλη την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, όπου ζουν κάποιοι από αυτούς, κρατάνε επαφή και κάποιοι επιστρέφουν την επόμενη χρονιά. Κάτι σαν τους Έλληνες της διασποράς, ή τους κατοίκους της πρωτεύουσας που γυρνάνε στο χωριό τους κάθε καλοκαίρι.
Το μοίρασμα, η εμπιστοσύνη που καλλιεργείται κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αλλά κι ο χρόνος που περνάνε οι συμμετέχοντες μαζί, εκτός βιωματικών εργαστηριών, στον ελεύθερο τους χρόνο, όταν γευματίζουν, στα καταλύματα που φιλοξενούνται, σε κοινές δραστηριότητες όπως ένα μπάνιο στη θάλασσα ή μια πεζοπορία, τους φέρνουν πιο κοντά.
Επίσης θα έλεγα μέσα από την εμπειρία τριών ετών ότι απευθυνόμαστε σε όλους, ανεξαρτήτως, ηλικίας και επαγγέλματος, κάτι που δεν μας ήταν τόσο ξεκαθαρό εξαρχής όταν νομίζαμε ότι κυρίως νέοι άνθρωποι από τον χώρο της ψυχικής υγείας θα ανταποκρίνονταν στο κάλεσμα μας . Μας κάνει εντύπωση πόσοι άνθρωποι της τρίτης ηλικίας έχουν έρθει και συμμετάσχει αυτά τα τρία χρόνια, των οποίων η εμπειρία ζωής και η σοφία είναι πλούτος για τους νεότερους . Η παρουσία ενός εβδομηντάρη στην ομάδα, συγκινεί ιδιαιτέρως και περνά ένα αισιόδοξο μήνυμα, ότι ποτέ δεν είναι αργά, ότι παρά την προχωρημένη ηλικία δε σταματά η ανάγκη του ανθρώπου για "επαφή " και εσωτερικό ψάξιμο»
-Υπάρχει διαφορά στο έργο και στην ψυχοθεραπευτική δουλειά που γίνεται στο «χωριό» από την «πόλη»;
«Στην πόλη όλα είναι προδιαγεγραμμένα κατά κάποιο τρόπο γιατί ενώ κι εκεί σαφώς υπάρχει ο αστάθμητος παράγοντας είναι κάπως όλα πιο ελεγχόμενα. Στην πόλη είσαι σε ένα χώρο γραφείου, κεκλεισμένων των θυρών, απομονωμένος ως επί τω πλείστον από τα εξωτερικά ερεθίσματα και έχοντας φροντίσει ότι κανείς δεν θα διακόψει την ψυχοθεραπευτική διαδικασία. Στο Χωριό, όπως σε κάθε μικρή κοινότητα, δε μπορείς να απομονωθείς τόσο εύκολα από αυτό που γίνεται γύρω σου, θα χρειαστεί να συμμετέχεις, να συμπεριλάβεις και να συμπεριληφθείς .
Επίσης, στην ψυχοθεραπευτική δουλειά που γίνεται στη φύση , είναι πολλά τα πράγματα που δεν μπορεί κανείς να προβλέψει. Άμα η συνάντηση γίνεται σε μια αυλή, σε ένα αλώνι, κάτω από ένα πλατάνι και βρέξει πρέπει να βρεις τρόπο να προφυλαχθείς. Ακόμα κι ένα εξωτερικό ερέθισμα, κι αυτά είναι πολλά και διαφορετικά, αρκεί να έρθει για να σου αποσπάσει την προσοχή πχ ένα σκυλί που ξαφνικά αποφάσισε να "συμμετάσχει" στην ομάδα , μια γιαγιά που ήρθε να ανάψει ένα κερί στην εκκλησία και θέλει να μάθει τι είναι αυτό που γίνεται στο προαύλιο, ο μανάβης της περιοχής που περνάει με την καρότσα του φωνάζοντας καρπούζια στο μεγάφωνο.
Θυμάμαι ένα καλοκαίρι δουλεύαμε στη σκιά ενός δέντρου και μας επισκέφτηκε ένα σκιουράκι . Ως ξεχωριστό πλάσμα που ήταν-κανείς δεν είχε ξαναδεί τέτοιο ζώο στο φυσικό του περιβάλλον- είχε αποσπάσει την προσοχή της ομάδας, αλλά βρήκε κι αυτό τη θέση του στη θεραπευτική διαδικασία γιατί ήταν μια ευκαιρία να μιλήσουμε για την μοναδικότητα του καθενός. Θυμάμαι μια άλλη χρονιά που μια συμμετέχουσα είχε ερωτηθεί τι ήθελε να κάνει μια μουτζούρα που μόλις είχε σχεδιάσει πάνω σε ένα χαρτί, κι ένα αεράκι ήρθε και πήρε μακριά τη ζωγραφικής της. Η ίδια είχε δει το φύσημα του αέρα συμβολικά λέγοντας η συνάντηση μας είχε προς στιγμή απομακρύνει όλες της τις "έννοιες" μακριά . Επίσης δεν θα ξεχάσω μια κυρία στην έκτη δεκαετία της ζωής της που δε συμπαθούσε καθόλου τα ζώα και την πρώτη χρονιά που στο πρόγραμμα είχαμε θεραπευτική ιππασία, ξεπέρασε εαυτό καβαλώντας στο τέλος μέχρι και άλογο.
Όπως φαίνεται και μέσα από αυτές τις ιστορίες, θα έλεγα ότι η παρέμβαση της φύσης και του τόπου λειτουργεί ως καταλύτης σε πολλά επίπεδα. Χρειάζεται να αποδεχτείς αυτό που το φυσικό περιβάλλον σου δίνει κάθε στιγμή γιατί απλώς δεν έχεις την επιλογή να το κρατήσεις εκτός της διαδικασίας. Όντας σε μεγαλύτερη επαφή με το εδώ και το τώρα, παρά τα πολλά ερεθίσματα , εστιάζεις πιο πολύ αυτό που σου συμβαίνει μέσα σου. Αυτή η αίσθηση του να είσαι στη στιγμή , πιο συνδεδεμένος με τον εαυτό σου και σε επαφή με το περιβάλλον σου αποτελεί βασική έννοιας της ψυχοθεραπευτικής διαδικασίας».
-Είναι πιο ανοιχτοί οι άνθρωποι στην εξοχή;
«Οι άνθρωποι δεν είναι αναγκαστικά πιο ανοιχτοί στην εξοχή γιατί πολλές φορές η φύση μπορεί να είναι τρομακτική κι αυτό σημαίνει ότι έχεις την ανάγκη να θωρακιστείς, να προφυλαχθείς. Μια καταιγίδα, μπορεί να ξυπνήσει αισθήματα φόβου, ένα έντομο απέχθεια κι αυτό κάνει τους ανθρώπους πιο επιφυλακτικούς. Στην εξοχή όμως και, γενικότερα στη φύση, είτε αυτό λέγεται βουνό, είτε θάλασσα ή δάσος μαθαίνεις τελικά να εμπιστεύεσαι περισσότερο τις δικές σου δυνάμεις και περισσότερο τον εαυτό σου γιατί δεν υπάρχουν όλα αυτά τα δίχτυα προστασίας που υπάρχουν στην πόλη. Έρχεσαι σε επαφή με κάτι πιο πρωτόγονο το οποίο καλείσαι να αντιμετωπίσεις κι αυτό από μόνο του, τελικά λειτουργεί απελευθερωτικά. Η αποσυμπίεση από το στρες και το άχγος της πόλης σε ένα περιβάλλον που μπορεί ενίοτε να είναι απειλητικό αλλά είναι τουλάχιστον "φυσικό" , όχι επίπλαστο σε προσκαλεί εν τέλει να έρθεις σε επαφή με τον πιο αυθεντικό εαυτό σου».
Το Χωριό Ψ περιλαμβάνει βιωματικά εργαστήρια, παράλληλες δράσεις, ενώ παράλληλα αποτελεί έναν ιδανικό συνδυασμό απόδρασης καλοκαιρινών διακοπών και προσωπικής εξέλιξης.
Η φετινή 4η Συνάντηση Ψυχοθεραπειών θα ρίξει φως στο δίπολο δύναμη//ευαλωτότητα της ανθρώπινης ψυχής και την έννοια της υπευθυνότητας (ως ανάληψη προσωπικής ευθύνης αλλά και ως ευθύνης απέναντι στους οικείους άλλους) και πως αυτά μπορούν να δουλευτούν στη θεραπευτική σχέση. Αφετηρία και πηγή έμπνευσης της διαδικασίας αποτελεί η «αχίλλειος πτέρνα», που συνδέεται με το μυθικό πρόσωπο του Αχιλλέα, γιού του Πηλέα και της Θέτιδος που παντρεύτηκαν στις παρυφές του Πηλίου και μαθητή του Χείρωνα Κένταυρου που κατοικούσε στο βουνό.
Σε ποιους απευθύνεται:
-άτομα που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν περισσότερο τον εαυτό τους και να πειραματιστούν με πιο εκφραστικούς τρόπους επικοινωνίας
-επαγγελματίες και φοιτητές από τον χώρο της ψυχικής υγείας, των ανθρωπιστικών επιστημών και συναφών κλάδων
Φέτος στο Χωριό Ψ, στο βασικό του πρόγραμμα, θα παρουσιαστούν τέσσερις ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις: η Gestalt από τις Ιωάννα Κάτο και Κατερίνα Μανωλάκη, η Δραματοθεραπεία από τη Λία Ζωγράφου, η Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεία από την Ευγενία Γεωργαντά και το Θέατρο Playback από τον Λάμπρο Γιώτη.
Στις 24 Αυγούστου θα πραγματοποιηθούν δύο επιπλέον βιωματικά εργαστήρια, κατόπιν ανοιχτής πρόσκλησης, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε ψυχοθεραπευτές και άλλων προσεγγίσεων να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
24 Αυγούστου Αφίξεις // Οpen call: Βιωματικά Εργαστήρια
25 Αυγούστου GESTALT
26Αυγούστου ΔΡΑΜΑΤΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
27 Αυγούστου ΥΠΑΡΞΙΑΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
28 Αυγούστου ΘΕΑΤΡΟ PLAYBACK
29 Αυγούστου Λήξη εργασιών // Αποχαιρετισμός
Το Πήλιο, ως τόπος ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, συνδυάζει αρμονικά διακοπές στο βουνό και τη θάλασσα και ως μυθικός και θεραπευτικός τόπος ξυπνάει όλες τις αισθήσεις για να προσφέρει εσωτερική ηρεμία και γαλήνη. Το Χωριό Ψ μπορεί να αποτελέσει έναν τόπο συνάντησης, επαφής, μοιράσματος και ουσιαστικής φροντίδας της ψυχής.
Επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.village-psy.gr για πληροφορίες σχετικά με: το ημερήσιο και αναλυτικό πρόγραμμα, την αίτηση συμμετοχής, φωτογραφικό υλικό, δημοσιεύσεις στον Τύπο, τη διαμονή, τη μεταφορά, τον ελεύθερο χρόνο, τις παράλληλες δράσεις.
