Ήταν ένα μεσημέρι από αυτά που μόνο τα καλοκαίρια συναντάς, φωτεινό και ζεστό. Όχι πολύ ζεστό, αρκετά όμως για να ντυθείς ελαφριά και να επιθυμήσεις το φαγητό σου να είναι ασορτί. Κομψό και απαλό, τόσο στις γεύσεις όσο και στην υφή, νόστιμο, περιούσιο και έξτρα καλοκαιρινό.
«Πάμε στον Λεμονόκηπο;» ρωτάει ενώ ταυτόχρονα δε σηκώνει αντίρρηση η φίλη μου. Γνωριζόμαστε από παιδιά και τα λέμε μέσα στα χρόνια, συχνά αλλά όχι καθημερινά. Επιδιώκουμε να φάμε και να πιούμε, παράλληλα να τα πούμε -όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή, υποχρεώσεις, χαρές, λύπες, ξανά χαρές, ξανά λύπες και πάλι από την αρχή. «Πάμε» λέω χωρίς δεύτερη σκέψη. Έχω ακούσει πολύ όμορφα πράγματα για αυτή την αυλή, στη Φιλαδέλφεια, μέσα στις λεμονιές. Ένα σκηνικό βγαλμένο από τις πιο ζωηρές παιδικές και αιώνιες αναμνήσεις: μια κατάφυτη αυλή σαν αγκαλιά και γύρω-γύρω γέλια.
Το αρχοντικό που μετατράπηκε σε εστιατόριο είναι του 1920. Είναι του για πάντα. Το παραμελημένο συντριβάνι μετατράπηκε σε «χρυσό» τζάκι φροντίζοντας να αναδειχθεί η υπέροχη πέτρα, οι κολώνες ζωχραφίστηκαν στο χέρι, το ίδιο οι καρέκλες, τα τραπέζια και οι καθρέφτες. Όλα είναι ίδια με τότε αλλά αλλιώς. Τα τζάμια διακοσμήθηκαν με βιτρό, οι παραδοσιακές πόρτες επισκευάσθηκαν με σεβασμό, τα υπέροχα πλακάκια, τα σκαλιστά έπιπλα και τα φωτιστικά από φυσητό γυαλί, όλα, μα όλα μαρτυρούν την ιστορία που κουβαλούν χωρίς όμως αυτή να τα βαραίνει. Αντίθετα, κάτι οικείο, ανάλαφρο και «αγαπησιάρικο» κυριαρχεί στο χώρο.
«Σα στο σπίτι μας» λέω στη φίλη μου, η οποία νιώθει όμορφα που νιώθω όμορφα. «Το ήξερα ότι θα σου αρέσει» μου απαντάει. Οι ευωδιές από τις λεμονιές γαργαλάνε τα ρουθούνια μας μαζί με τις λαχταριστές αναθυμιάσεις από τις κατσαρόλες και τα τηγάνια, που έχουν πάρει φωτιά. Η οικογένεια που έχει τον Λεμονόκηπο έρχεται από την Πόλη και ξέρει από γεύσεις που θυμίζουν «μαμά».
Ντολμαδάκια γιαλαντζί με γιαούρτι και λεμόνι, τραγανή σαλάτα με φυλλαράκια από παντζάρι και βινεγκρέτ παντζάρι με γιαούρτι και φουντούκια. Τραγανή φωλιά με φιλετίνια κοτόπουλο, κρασολεμονάτα με τα συκωτάκια τους, σιναπόσπορο, θυμάρι, φρέσκα κρεμμυδάκια και ζαράκια κεφαλογραβιέρας Νάξου. Πολίτικοι κολοκυθοκεφτέδες με θρυμματισμένο στάρι και μυρώνια σε πικάντικο γιαούρτι. Χοιρινό κότσι με δαμάσκηνα και εσαλότ μαγειρεμένα σε παλαιωμένο μπαλσαμικό ξύδι.
Μια μπουκιά από το κάθε πιάτο και μια πρόποση. «Στη φιλία μας». Η Σαμαρόπετρα του Κυρ-Γιάννη, το ιδανικό λευκό κρασί για την περίσταση. Τραγανή λεμονάτη οξύτητα. Λαμπερό λευκό με πράσινες ανταύγειες. «Στη φιλία μας».
«Δεν ξέρω πώς μου ήρθε στο νου τώρα, η Ιωάννα και η Σμαράγδα, οι δύο ηρωίδες του βιβλίου Λεμονόκηπος, της Μαρίας Γαβαλά» λέω. «Η πρώτη ήθελε να γίνει συγγραφέας και έγινε εστιάτορας, η δεύτερη ηθοποιός» συμπληρώνει η φίλη μου. Κάπου εκεί, ανάμεσα σε αναφορές από μυθιστορηματικές ζωές, σε πλαγιοδρομήσεις και σε άλματα σκέψης, η ζεστή επικοινωνία κέρδισε μία ακόμα νίκη και εμείς μία ακόμα όμορφη ανάμνηση: Γεύσεις από Ελλάδα, ολόφρεσκα υλικά, Σαμαρόπετρα και Κυρ-Γιάννης, το λευκό του κρασιού, το τρίξιμο των ποτηριών, το σπιτικό φαγητό, η νοσταλγία, η προσμονή, η χαρά, η μαγεία της «χορτασμένης» στιγμής. «Στη φιλία μας».
Αγίας Τριάδος 11, Νέα Φιλαδέλφεια 143 41
210 258 8611
info@lemonokipos.gr
Δευτέρα-Κυριακή: 11:00 - 01:00