Αντηλιακό, ομπρέλα θαλάσσης και self test. Για το νησί που σημάδεψες εδώ και καιρό στο χάρτη

Το μόνο που απομένει είναι να κάνεις το υποχρεωτικό τεστ είκοσι τέσσερις ώρες πριν ανεβείς στο πλοίο.

Οι οδηγίες στη συσκευασία σε καθοδηγούν βήμα βήμα. Στην αρχή διεισδύεις την μπατονέτα στην ρινική κοιλότητα. Αλλά πλέον δεν διαβάζεις τις οδηγίες, αφού το έχεις κάνει τόσες πολλές φορές. Και το αποτέλεσμα του self test πάντα αρνητικό. Ευτυχώς. Διαφορετικά δεν θα σου επιτρεπόταν να πας στη δουλειά. Καραντίνα για δέκα μέρες και βλέπουμε.

Το νησί στον χάρτη το σημάδεψες εδώ και πολύ καιρό. Συγκεκριμένα κατά τη διάρκεια του lockdown. Ονειρευόσουν πως ξαπλώνεις στην αμμουδιά, το κύμα έφτανε μέχρι τα πόδια σου και εσύ απολάμβανες τον καυτό ήλιο. Μετά κοιτούσες στην οθόνη της τηλεόρασης και έβλεπες τον αριθμό των διασωληνωμένων και των νεκρών από την πανδημία του Covid- 19 για το τελευταίο εικοσιτετράωρο. Όλα σε έπνιγαν μέσα στο μικρό διαμέρισμα. Ακόμη και το χρώμα στους τοίχους, τα παραθυρόφυλλα και ο ήχος της τέντας που ο αέρας την πήγαινε πέρα δώθε. Το νησί ήταν η μόνη διαφυγή από το ιδιότυπο κελί σου. Άκουγες τον ήχο των φύλλων που θροΐζουν από τον μαίστρο, η άμμος ένιωθες να σου καίει τις πατούσες και τα σκούρα γυαλιά γλιστρούσαν στο ιδρωμένο πρόσωπο σου. Και μετά άνοιγες τα χέρια διάπλατα να χωρέσεις τους τέσσερις ορίζοντες.

Όλα σε έπνιγαν μέσα στο μικρό διαμέρισμα. Ακόμη και το χρώμα στους τοίχους, τα παραθυρόφυλλα και ο ήχος της τέντας που ο αέρας την πήγαινε πέρα δώθε. Το νησί ήταν η μόνη διαφυγή από το ιδιότυπο κελί σου.

Ναι. Επιτέλους παίρνεις την καλοκαιρινή σου άδεια. Για καλή σου τύχη δεν ανήκεις στο ποσοστό 53,6%, που σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, δεν μπορούν να διαθέσουν χρήματα ούτε για μια εβδομάδα διακοπές κατά τη διάρκεια του έτους. Εσύ μπορείς. Κατεβάζεις από το πατάρι τη βαλίτσα. Στριμώχνεις εκεί τα λίγα απαραίτητα για το ταξίδι. Μαζί και τον χάρτη με το νησί. Άλλωστε όταν αποβιβαστείς από το πλοίο έχεις πολλά να δεις.

Έστω με μια φέτα καρπούζι για μεσημεριανό, θα τριγυρνάς στα σοκάκια, θα εξερευνάς κάθε γωνιά και θα βουλιάζεις στο αλμυρό νερό. Μακροβούτια με «σόδα» κρατώντας μέσα στο βυθό την αναπνοή, ψάθινο καπέλο και μία αναπαυτική ξαπλώστρα για το ραχάτι.

Παραλίες με βότσαλο ή χαλίκι, με δέντρα και σκιά, με αύρα θαλασσινή και πνοή πελαγίσια. Με μπουνάτσες και μελτέμια, με απλωμένα δίχτυα και καΐκια. Κι εσύ ένας παραθεριστής που δεν χορταίνει το καλοκαίρι. Τα εισιτήρια εκδόθηκαν σε ένα τουριστικό πρακτορείο. Τα κράτησες στο χέρι με δέος λες και ήταν το κλειδί που θα σου άνοιγε την πόρτα του παραδείσου.

Παραλίες με βότσαλο ή χαλίκι, με δέντρα και σκιά, με αύρα θαλασσινή και πνοή πελαγίσια. Με μπουνάτσες και μελτέμια, με απλωμένα δίχτυα και καΐκια. Κι εσύ ένας παραθεριστής που δεν χορταίνει το καλοκαίρι.

Όλα έτοιμα λοιπόν. Το μόνο που απομένει είναι να κάνεις το υποχρεωτικό self test είκοσι τέσσερις ώρες πριν ανεβείς στο πλοίο. Πήγες στο μπάνιο. Άναψες το φως. Βύθισες την μπατονέτα και πάλι στην ρινική κοιλότητα. Στη συνέχεια έκανες όλα τα υπόλοιπα και περίμενες κάποια δευτερόλεπτα. Το αποτέλεσμα θετικό. «Δεν μπορεί, κάτι έκανα λάθος» μουρμούρισες ταραγμένος. Επανέλαβες το τεστ ξανά και ξανά. Οι χρησιμοποιημένες μπατονέτες πέφτανε το πάτωμα. Το αποτέλεσμα πάντα το ίδιο. Τα εισιτήρια για την μετάβαση σου στο νησί τα πέταξες στα σκουπίδια. Μαζί με τα όνειρα.

*Η Άντζελα Ζιούτη γεννήθηκε το 1968 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη σχολή Oικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ. Έχει εργαστεί στη διαφήμιση, στην εκπαίδευση και ως υπευθ. πωλήσεων και δημοσίων σχέσεων σε μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Άρθρα της κοινωνικού ενδιαφέροντος δημοσιεύονται συχνά στο διαδίκτυο, ενώ αρθρογραφούσε καθημερινά σε πρωινή εφημερίδα Free press μεγάλης κυκλοφορίας της Θεσσαλονίκης. Σήμερα αρθρογραφεί στην καθημερινή εφημερίδα ΕΘΝΟΣ. Εμφανίστηκε στα γράμματα με το έργο: «Ο Θεός κατοικεί σε ουρανοξύστη, 31 ποιήματα της πόλης», Παρατηρητής, 1999, Θεσσαλονίκη (ποίηση). Ακολούθησαν: «Η Αρχιτεκτονική των σιωπηλών ημερών», Ελληνικά Γράμματα, 2003, Αθήνα (ποίηση), «Ο ήλιος στο πάτωμα», Φερενίκη, 2009, Αθήνα (μυθιστόρημα), «Μαύρη πέτρα» (Θεατρκό έργο), 2015, «Ο άνθρωπος που μιλούσε με τα αγάλματα», Γαβριηλίδης, 2017, Αθήνα (ποίηση). Mιλάει Γερμανικά και Αγγλικά . Επί σειρά ετών υπηρέτησε ως γεν. Γραμματέας της Εταιρείας Δημοσίων Σχέσεων Βορείου Ελλάδος. Είναι μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Βραβεύτηκε από το Φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό (Β' βραβείο Ποίησης 2000), τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Γ' βραβείο Ποίησης 1999) την Ένωση Συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης (Α' βραβείο Ποίησης 2001) κ.ά. Είναι παντρεμένη με τον πυρηνικό γιατρό Δημήτρη Γρηγοράκη και ζει στη Θεσσαλονίκη.