"Με όλο αυτό που γίνεται έχει χαθεί το φλερτ. Στην δική μου εποχή ήταν πολύ πιο ωραία τα πράγματα. Αν δεν υπήρχε ανταπόκριση από την άλλη πλευρά, δεν γινόταν τίποτα. Αυτό το πιστεύω. Μια φορά κάτι πήγε να γίνει με έναν σκηνοθέτη που έκλεισε την πόρτα στο γραφείο του αλλά ήμουν τόσο επιθετική, που τον απώθησα κι έφυγα. Αν και από τις δύο πλευρές αντιμετωπίζεται λογικά και υπεύθυνα, δεν θα γίνονται αυτά. Έχω ακούσει πάρα πολλά. Πήγε λέει το βράδυ στο σπίτι σκηνοθέτη για να της διαβάσει το κείμενο. Βράδυ πας στο σπίτι του; Φταίει αυτός ή εσύ;" είπε χαρακτηριστικά η Έφη Πίκουλα, μιλώντας στην εκπομπή Super Κατερίνα"
Σήμερα λοιπόν, τεθήκαμε για άλλη μια φορά αντιμέτωποι με τα ενημερωτικά μέσα που έκαναν λόγο στις επικεφαλίδες τους για το" σεξιστικό" παραλήρημα της Έφης Πίκουλα. Το ρόλο του τιμητή ανέλαβε η Σούπερ Κατερίνα της οποίας η ευκαιριακή αντίληψη περί κοινωνικής ευαισθησίας, θέματα άκρας κρισιμότητας όπως οι γυναικοκτονίες και η πατριαρχία είναι αυξημένη τώρα τελευταία. Και το ερώτημα που τέθηκε (δηλαδή από μένα προς εμένα) ήταν:
"Να ανησυχήσουμε για τις Έφη Πίκουλα του κόσμου τούτου;"
Ε, ναι! Από την εποχή που ξεκίνησε το κίνημα#MeToo (το 2016), από την εποχή δηλαδή που καταγγέλλονταν αληθινά περιστατικά βιασμών σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης από σοβαρές γυναικείες φωνές του Χόλιγουντ, έχουν γίνει κάποια βήματα. Οι φεμινίστριες σημείωσαν την πρώτη τους σοβαρή νίκη απέναντι σε ένα σύστημα που στήριζε και στηρίζει ισχυρούς άντρες. Ήταν ένα κίνημα που χτίστηκε με οδυνηρές αλήθειες και αδιάσειστα στοιχεία. Για παράδειγμα, για να καταρρεύσει ο Γουάινστιν χρειάστηκαν μαρτυρίες από περισσότερες από 100 γυναίκες. Και έλεγαν αλήθεια!
Τα ελαφριά λεγόμενα της Έφης Πίκουλα (που προφανώς ονειρεύεται ακόμη την εποχή του To Έλα να γυμνωθούμε ντάρλινγκ), μπορεί να κάνει ζημιά στο #MeToo; Μερικοί θα πουν όχι δα... Αλλά δυστυχώς ναι! Όπως αναφέρει ο Guardian αποστολή του #MeToo ήταν να βοηθήσει όλα εκείνα τα θύματα που δεν έμοιαζαν πάντα με θύματα. Όπως είχε περιγράψει και ο David Brock "όλα εκείνα τα θύματα που οι βιαστές και οι δικαστές ισχυρίστηκαν ότι φορούσαν το λάθος ρούχο τη λάθος στιγμή, ήταν μεθυσμένα, είχαν ερωτευθεί τον δράστη, είχαν βεβαρημένο ποινικό μητρώο, είχαν δύσκολο χαρακτήρα ή έμοιαζαν λίγο τρελαμένα, αναξιόπιστα και αμφιβόλου ηθικής”.Για την κυρία Πίκουλα τα θύματα είναι θύματα μόνο όταν είναι άσπιλα και αμόλυντα. Τα υπόλοιπα πάνε γυρεύοντας". Με λίγα λόγια το "ναι, αλλά τι γύρευε εκεί;” δικαιώνεται. Ε ναι! τα σημερινά σχόλια της κυρίας Πίκουλα έγιναν η χαρά του κάθε μισογύνη.
Ωστόσο ας σταθούμε και σε κάτι πολύ σημαντικό! Ότι το #MeToo δεν είναι μόνο ένα φεμινιστικό κίνημα. Είναι και ένα πολιτικό κίνημα που παλεύει να επιζήσει κόντρα σε απίστευτα ισχυρούς ανθρώπους, με εξουσία, χρήματα και δίκτυο. Ό,τι κατακτήθηκε με κόπο όλα τα προηγούμενα χρόνια, δείχνει να καρταρρέει σε ένα ρετρό παραλήρημα μιας κυρίας που απλώς νοστάλγησε το φλερτ. Άδικο;
Ευτυχώς υπάρχει και η Γιούλικα Σκαφιδά
Ευτυχώς όμως! Απέναντι από την Έφη Πίκουλα υπάρχει μια νέα κοπέλα ταλαντούχα και ευαίσθητη που σε κάνει αληθινά υπερήφανη γι' αυτό που έκανε και έγραψε σήμερα: Η ανάρτηση της Γιούλικας Σκαφιδά στο Instagram, ήταν μια όαση καθαρής γυναικείας σκέψης αλλά και και πράξης.
Αξίζει λίγο από τον χρόνο μας
Μία νύχτα στο αυτόφωρο ή Πόσο αληθινά έτοιμοι είμαστε να μιλήσουμε για την κακοποίηση.
Πριν λίγες μέρες πέρασα τη νύχτα μου στο αυτόφωρο. Έπεσα θύμα ξυλοδαρμού επειδή προσπάθησα να υπερασπιστώ κοντινό μου άνθρωπο που δέχεται καιρό τώρα κακοποιητική συμπεριφορά.
Το παρακάτω κείμενο δεν είναι μία προσωπική εξομολόγηση γι’αυτήν την άσχημη εμπειρία. Γι’αυτά έχω μιλήσει στους δικούς μου ανθρώπους:Κλειστοφοβία που ανακάλυψα πως έχω ή που απέκτησα, τη σοκαριστική στιγμή που σου ζητάν να λύσεις και να παραδώσεις τα κορδόνια σου από φόβο μήπως κάνεις κακό στον εαυτό σου, Τη μυρωδιά και τα σκοτάδια ενός παγωμένου δωματίου που θα κουβαλάω μέσα μου για καιρό ακόμα.
Αυτά τα διαχειρίζομαι, είναι οκ.
Θα ήθελα να μιλήσω για τη γυναικεία κακοποίηση.
Η Κοινωνία Αντιμετωπίζει τη γυναικεία κακοποίηση με μεγάλη υποκρισία. Γιατί ενώ στη θεωρία υπερασπίζεται τα θύματα και καταδικάζει τέτοιες συμπεριφορές, Στην πράξη στρέφει αλλού το βλέμμα.
Οι γείτονες φοβούνται να μιλήσουν, Οι επαγγελματίες φοβούνται να μπλέξουν, κοινωνικοί φορείς ζητάνε αποδεικτικά στοιχεία.
Εκτός από τη σωματική βία υπάρχει και η λεκτική βία και η ψυχολογική βία. Είναι πιο ύπουλες από την σωματική γιατί δεν αφήνουν σημάδια και παίζουν με το μυαλό των θυμάτων.
Μία κακοποιημένη γυναίκα δεν είναι αναγκαστικά μόνο αυτή που τριγυρνάει στους δρόμους της Αθήνας κλαμένη με μελανιές στο σώμα. Είναι και μια γυναίκα που έχει χαμόγελο στα χείλη, αγάπη για τη ζωή, μπορεί να είναι καλοντυμένη, να δείχνει ευτυχισμένη.Όσοι όμως τη γνωρίζουν καλά ,βλέπουν τη σιωπή και τον φόβο πίσω από το βλέμμα.
Ένας κακοποιητής δε μοιάζει με τους κακούς στα αμερικανικά μπλοκμπάστερ, δεν έχει τρία αυτιά,γαμψή μύτη και μακριά κοφτερά νύχια.Κυκλοφορεί δίπλα μας.Ίσως είναι καλοντυμένος, ίσως είναι πολύ ευγενικός,Ίσως έχει μία δουλειά με κύρος.
Με μεγάλη απογοήτευση διαπίστωσα μέσα από την εμπειρία μου ότι μια γυναίκα που έχει πέσει θύμα κακοποίησης λεκτικής, σωματικής ή ψυχολογικής, θα βρει το δίκιο της μόνο εάν γίνει ένας αριθμός.
Γυναικοκτονία Νο 160
Θα δούμε την υπόθεση στην τηλεόραση, θα λυπηθούμε, θα εκφράσουμε τη συμπάθεια μας στο θύμα και ας μην το γνωρίζαμε.
Κοινοποιώ αυτήν την ιστορία…για να αναρωτηθούμε όλοι κατά πόσο στην πράξη κάνει καθένας από μας το χρέος του για να παραδώσουμε στις επόμενες γενιές έναν κόσμο πιο φωτεινό χωρίς βία και χωρίς βλέμματα γεμάτα σιωπές και φόβο.
Ταγκάρω Γυναίκες δυναμικές που έχουν κατά καιρούς χρησιμοποιήσει την αναγνωρισιμότητα τους για να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη σε κοινωνικά θέματα.
Έτσι για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους: Το "κουνάω την ουρά μου" δεν είναι γενετικό πρόσημο. Ούτε η φασίνα! Ακόμα κι αν έχεις παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία "Ροζ Γάτος".
