Και ποιος, άνω των 30 ετών, δεν είχε δει στα Χριστούγεννα των παιδικών του χρόνων την ταινία «Μόνος στο σπίτι»; Εκείνη την τεράστια εισπρακτική επιτυχία, που οδήγησε σε σίκουελ και έκανε τον Μακόλεϊ Κάλκιν το διασημότερο πιτσιρίκι της γενιάς του (η εξέλιξή του είναι μια άλλη, πονεμένη ιστορία);
Ήταν μια από εκείνες τις βέβηλες, για τα δεδομένα της σύγχρονης πολιτικής ορθότητας κωμωδίες, όπου μανάδες ξεχνούσαν τα παιδιά τους στο σπίτι (στις μέρες μας σίγουρα θα είχε παρέμβει η Πρόνοια) και τα παιδιά μπορούσαν να σκαρφιστούν και να κάνουν πράξη κάθε λογής τρόπους για να απωθήσουν τους επίδοξους διαρρήκτες.
Μια ιστορία που μας σημάδεψε ως παιδιά (απ' την καλή κι απ' την ανάποδη, ακόμα θυμάμαι τα βασανιστήρια των καημένων των κλεφτών) και την οποία πλέον μπορούμε να αφηγηθούμε με πιο «φιλικό» τρόπο στα δικά μας παιδιά και να μετατρέψουμε σε κοινό σημείο αναφοράς για διαφορετικές γενιές. Γιατί η «Μόνος στο σπίτι» έγινε παιδικό βιβλίο, με απολαυστική εικονογράφηση και διασκεδαστική αφήγηση, και κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Άγκυρα. Η ιστορία του Κέβιν στο βιβλίο ναι μεν δεν έχει παραλείψει τις περιπέτειες του αγοριού με τους κακοποιούς, αλλά διαβάζεται κυρίως ως μια αλληγορία για τον αναντικατάστατο δεσμό ενός παιδιού, ακόμα και του πιο «ανεξάρτητου» μικρού αντάρτη, με την οικογένειά του.
