Περπατώντας στις παρυφές του λόφου του Φιλοπάππου, το μάτι σταματά σε ένα σπίτι που δε μοιάζει με τα άλλα. Σε ένα σπίτι που έχει σχήμα κουτιού.
Εντάσσεται σε ένα μικρών διαστάσεων οικόπεδο, ανάμεσα σε δύο μεσοτοιχίες, με κύρια όψη προς το δρόμο και πίσω αυλή. Η λύση γεννιέται από την ιδέα μιας σύγχρονης εφαρμογής του πρωτογενούς κατοικήσιμου «κουτιού», του στοιχειώδους «δοχείου ζωής» κατά τον Ά. Κωνσταντινίδη.
Η επιλογή του «κουτιού» και όχι μιας ανοιχτής σύνθεσης «ελεύθερων πλακών», είναι και ο τρόπος με τον οποίο επιτυγχάνεται σε πρώτο επίπεδο και η ένταξη της κατοικίας μέσα στη γειτονιά.
Πίσω από το δυνατό όριο της κατοικίας με το δημόσιο χώρο διασφαλίζεται ανεμπόδιστα η ευαίσθητη διαδικασία της κατοίκησης και οι συλλογικές και ατομικές δραστηριότητες του χρήστη.
Ο εσωτερικός κενός χώρος ανάμεσα στις μεσο-στάθμες αποτελεί το κέντρο βάρους ή κέντρο αναφοράς της σύνθεσης.
Η σχέση της κατοικίας με το δημόσιο χώρο, παρά τη σαφήνεια με την οποία οριοθετείται η όψη της σε σχέση με αυτόν, δεν είναι ερμητικά κλειστή. Υπάρχει μια ελεγχόμενη διείσδυση του «έξω» προς το «μέσα», αλλά και αντιστρόφως.
Η σύνθεση περιλαμβάνει:
Την κατοικία, που αναπτύσσεται καθ’ ύψος στα μεσοπατώματα του καθιστικού, της κουζίνας, του γραφείου με υπαίθριο χώρο – αυλή με στροφή προς το δρόμο, υπνοδωματίου και υπαίθριων χώρων με φυτεμένα δώματα.
Το χώρο πολιτιστικών δραστηριοτήτων με ανεξάρτηση είσοδο από το ισόγειο με το θέατρο για θεατρικές παραστάσεις και εκθέσεις στο πρώτο υπόγειο, αλλά και στο μεσοπάτωμα.
Σημαντικά στοιχεία ενεργειακού σχεδιασμού αποτελούν:
Η διαμπερότητα των χώρων έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ο καλύτερος αερισμός και φυσικός φωτισμός του συνόλου του κτιρίου.
Η χρήση των ξύλινων πετασμάτων στα κουφώματα που χρησιμοποιούνται ως βασικά στοιχεία ηλιοπροστασίας.
Η φύτευση όλων των υπαίθριων χώρων και κυρίως μεγάλου μέρους της επιφάνειας του δώματος με χαμηλή και μεσαίου μεγέθους φύτευση, αλλά και μικρού μεγέθους δέντρα όπως ελιές και ροδιές.