Από τον Χάμφρι Μπόγκαρτ στην Καζαμπλάνκα μέχρι τον Χάρισον Φορντ στον Ιντιάνα Τζόουνς, τα καπέλα μπορσαλίνο έχουν φορεθεί από τους διασημότερους σταρς και θεωρούνται τα πιο κουλ καπέλα στον κόσμο. Τα αγαπούσε ο Μάικλ Τζάκσον, τα φοράει ο Φάρελ Γουίλιαμς και ο Ντέιβιντ Μπάουι τα θεωρούσε επιτομή του στιλ όταν τα φορούσε στις φωτογραφήσεις.
Όμως ακόμα και η σπουδαία εικόνα που απέκτησαν από τον κόσμο του κινηματογράφου και της μουσικής δεν κατάφερε να τα προστατεύσει από την παρακμή λόγω της απερίσκεπτης οικονομικής διαχείρισης.
Μόλις την περασμένη χρονιά τα αυξανόμενα χρέη, οι καταγγελίες περί φοροδιαφυγής και απάτης παραλίγο να οδηγήσουν το εργοστάσιο Μπορσαλίνο σε οριστικό λουκέτο.
Σήμερα οι νέοι επενδυτές και ιδιοκτήτες του προσπαθούν να αναβιώσουν την τύχη μιας μάρκας που βασίζεται στην αξία της χειροτεχνίας και της ποιότητας.
Μια επίσκεψη στο 159 ετών εργοστάσιο στην Αλεξάνδρεια της βόρειας Ιταλίας μοιάζει με ταξίδι πίσω στο χρόνο. Εκεί υπάρχουν ακόμα δυο από τις αρχικές μηχανές που εγκατέστησε η οικογένεια Μπορσαλίνο το 1857 και βρίσκονται ακόμα σε χρήση.
Ο ιδρυτής της φίρμας που έδωσε το επώνυμό του στα πιο διάσημα καπέλα στον κόσμο γεννήθηκε στην Alessandria της Ιταλίας, το 1834. Ξεκίνησε σαν παιδί για θελήματα στη γενέτειρά του, ώσπου βρήκε δουλειά στο εργοστάσιο καπέλων Berteil, στη Rue du Temple στο Παρίσι, εργάστηκε εκεί επτά χρόνια και έγινε ειδικός Master Hatter.
Ένα χρόνο αργότερα επέστρεψε στην Ιταλία και άνοιξε το εργαστήριό του σε μια αυλή στην Alessandria μαζί με τον αδερφό του.
Ήταν η αρχή μιας ιστορίας και ενός μύθου. Τα καπέλα του Μπορσαλίνο εντυπωσίασαν με το ξεχωριστό τους στιλ όλες τις μελλοντικές γενιές.
Τα καπέλα άρχισαν να πουλιούνται σε όλο τον κόσμο και όλο και περισσότεροι πλούσιοι και διάσημοι τα θεωρούσα απαραίτητο αξεσουάρ στην γκαρνταρόμπα τους.
Σημαίνουν μια φίρμα, σημαίνουν καπέλο με γούστο γοητεία και μοναδική ποιότητα. Συνώνυμο της ιταλικής κομψότητας. Ποιος δεν θυμάται την ταινία με τον Ντελόν και τον Μπελμοντό, με την κλασική αυτή ρεπούμπλικα με το φαρδύ γείσο, γκάνγκστερ του '30, ακόμα και τον αυτοκράτορα Χιροχίτο ή τον ζωγράφο Χατζηκυριάκο Γκίκα με το μπορσαλίνο του;
Ο Μπορσαλίνο έμαθε τη δουλειά του πιλοποιού στο Παρίσι, όπου τα καπέλα ήταν φτιαγμένα από τρίχα κάστορα. Είχε την ιδέα να χρησιμοποιήσει κουνέλια που ήταν πιο οικονομικά και να δημιουργήσει μέσα από μια σειρά επεξεργασιών ένα ύφασμα σαν τσόχα, μαλακό, συμπαγές και ανθεκτικό. Η επεξεργασία χρειαζόταν 70 στάδια, ενώ για να έχουν ελαστικότητα χρησιμοποιούσε κόλλα καουτσούκ από την Ινδία.
Στο απόγειο της δόξας του 1913, το πιλοποιείο έφτιαχνε 2 εκατ. καπέλα, εκ των οποίων το μεγαλύτερο μέρος προοριζόταν για εξαγωγή. Απασχολούσε 3.000 ανθρώπους που έφτιαχναν 2.700 διαφορετικά μοντέλα. Η ζήτηση όμως μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο άρχισε να μειώνεται και όλο και περισσότεροι άντρες κυκλοφορούσαν ασκεπείς.
Αξίζει τον κόπο η προσπάθεια να σώσουμε την φίρμα δήλωσε ο Edouard Burrus, αντιπρόεδρος της Haeres Equita, που έφερε πίσω από το χείλος της καταστροφής τα μπορσαλίνο. Πιστεύουμε πραγματικά στον κόσμο της παραδοσιακής πολυτέλειας Μιλάμε για πραγματικά χειροποίητη κατασκευή και μεγάλη προσοχή στη λεπτομέρεια.
Το εμπορικό σήμα πέρασε μερικά πολύ δύσκολα χρόνια αλλά τώρα όλοι στοχεύουν να επιστρέψει στην παλιά του αίγλη και να διασφαλιστεί ένα σταθερό μέλλον για την ανεξάρτητη αυτή παραγωγή.
Σήμερα το εργοστάσιο απασχολεί 114 εργαζόμενους, ενώ η σειρά παραγωγής έχεις 52 στάδια και η όλη διαδικασία κρατά 7 εβδομάδες. Οι πωλήσεις της αυξάνονται σταθερά κάθε χρόνο και σήμερα κατασκευάζονται περίπου 150.000 καπέλα ενώ η ζήτηση αγγίζει τις 220.000. Κάθε καπέλο περνά από 80 ζευγάρια χέρια.
Οι άνθρωποι πάντα αναρωτιούνται γιατί ένα μπορσαλίνο στοιχίζει τόσο ακριβά και η απάντηση βρίσκεται στο ότι δεν είναι ένα καπέλο σαν τα άλλα.
