Ο Yves Saint Laurent έχει δηλώσει ότι θα ήθελε να είχε εφεύρει ο ίδιος τo blue jeans, το πιο ξεχωριστό, πρακτικό, χαλαρό και ανέμελο ρούχο. Για ποιο λόγο; Μα γιατί όπως έχει αναφέρει μεταξύ άλλων "έχει έκφραση, σεμνότητα, sex appeal και απλότητα, όλα όσα ελπίζω να έχουν τα ρούχα μου.”
Σταρ, ανώνυμοι κι επώνυμοι τα λάτρεψαν.Η σύλληψη της ιδέας έγινε όμως από το γνωστό σε όλους μας Levi Strauss. Αυτό το ταπεινό αλλά πολλά υποσχόμενο παντελόνι κατάφερε να ορίσει ένα ολόκληρο έθνος, αυτό των Ηνωμένων Πολιτειών και να γράψει λαμπρή ιστορία στο χώρο της μόδας. Η σύλληψη της ιδέας έγινε όμως από το γνωστό σε όλους μας Levi Strauss.
Στην πραγματικότητα, η ιστορία του κατεξοχήν αμερικάνικου ενδύματος, ξετυλίγεται παράλληλα με την ιστορία της ίδιας της Αμερικής. Ο "προκάτοχος” του denim ήταν ένα ειδικό ύφασμα από το οποίο φτιάχνονταν τα πανιά στις καραβέλες με τις οποίες έφτασε το 1492 στο Νέο Κόσμο ο σπουδαίος θαλασσοπόρος Χριστόφορος Κολόμβος. Τον 17ο αιώνα στη Γένοβα της Ιταλίας οι εργάτες και οι ναύτες φορούσαν παντελόνια και σαλοπέτες από ένα παρόμοιο σκληρό ύφασμα που φέρεται να δάνεισε το όνομά του στο τζιν από την προφορά της πόλης στα γαλλικά (Genes).
Οι εργάτες άρχισαν να κάνουν παράπονα ότι το σκληρό αυτό ύφασμα τούς προκαλούσε ερεθισμούς και έτσι ο ευφυής Strauss το αντικατέστησε με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι έγινε ευρέως γνωστό ως denim.
Ο θρυλικός εφευρέτης Levi Strauss
Το 1847 ο Βαυαρός μετανάστης Levi Strauss έφτασε στη Νέα Υόρκη για να βοηθήσει τα αδέλφια του στην οικογενειακή επιχείρηση υφασμάτων. Το 1853, την περίοδο όπου άνθιζε το κυνήγι χρυσού στην Αμερική, μετακόμισε στο Σαν Φρανσίσκο για να ασχοληθεί με το κατάστημα της επιχείρησης με την επωνυμία Levi Strauss & Co.
Ο μύθος θέλει έναν χρυσωρύχο να τον ρωτάει για τα εμπορεύματά του και όταν εκείνος του είπε ότι πουλούσε ανθεκτικό καραβόπανο, το οποίο χρησίμευε στην κατασκευή σκηνών και σκέπαστρων για τα βαγονέτα, ο χρυσωρύχος του απάντησε: "Έπρεπε να μας είχες φέρει παντελόνια". Εκείνη την εποχή ήταν αδύνατον να βρουν παντελόνια τόσο ανθεκτικά, που να μην σκίζονται. Έτσι λοιπόν, ο ευρηματικός Strauss χρησιμοποίησε το ανθεκτικό ύφασμα για να δημιουργήσει παντελόνια και ολόσωμες σαλοπέτες για τους μεταλλωρύχους. Οι εργάτες όμως άρχισαν να κάνουν παράπονα ότι το σκληρό αυτό ύφασμα τούς προκαλούσε ερεθισμούς και έτσι ο ευφυής Strauss το αντικατέστησε με ένα γαλλικό βαμβακερό, διαγώνιας ύφανσης, το οποίο ονομαζόταν Serge de Nimes κι έγινε ευρέως γνωστό ως denim.
Άλλο ένα πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι εργάτες είχε να κάνει με τις τσέπες, οι οποίες σκίζονταν πολύ εύκολα. Τη λύση στο πρόβλημα θα έδινε λίγα χρόνια αργότερα, ένας Λετονός ράφτης και πελάτης του εμπνευστή, ο Jacob Davis. Πρότεινε λοιπόν στον ίδιο να δημιουργήσουν από κοινού μια πατέντα ρούχων με μεταλλικές κόπιτσες. Το πρώτο ρούχο που χρησιμοποιήθηκε για την πατέντα ήταν το denim παντελόνι, το οποίο εμπλουτίστηκε με τις χαρακτηριστικές κόπιτσες που στερεώνουν σήμερα τις τσέπες και την περιοχή γύρω από το φερμουάρ. Η προσπάθειά τους στέφτηκε με απόλυτη επιτυχία και οι δύο έμποροι κατοχύρωσαν με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τη "νέα μορφή παντελονιών εργασίας" το 1873.
Το πρώτο τζιν παντελόνι λέγεται ότι πωλήθηκε τον Μάιο του 1874, στην τιμή των 13 δολαρίων η δωδεκάδα. Ο κωδικός 501 υπήρχε εξ αρχής στα πρώτα τζιν που βγήκαν στην αγορά και είχαν χρώμα μπεζ έως τις αρχές τους 1860. Το μπλε αντικατέστησε στη συνέχεια το μπεζ, καθώς είναι το χρώμα που λερώνεται λιγότερο. Η δερμάτινη ετικέτα στο πίσω μέρος που απεικονίζει δύο άλογα να τραβούν ένα τζιν - ένδειξη του πόσο ανθεκτικά είναι τα προϊόντα της συγκεκριμένης μάρκας- χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά το 1886. Η κόκκινη μίνι ετικέτα στην αριστερή πίσω τσέπη προστέθηκε ως χαρακτηριστικό trademark το 1936, προκειμένου να ξεχωρίζει από μακριά.
Μέχρι το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το τζιν ήταν άρρηκτα συνδεδεμένο με τη ζωή των cowboys και την Άγρια Δύση. Βεβαίως, όχι μόνο οι σκληροτράχηλοι ήρωες των western αλλά και οι Αμερικανοί στρατιώτες και ναυτικοί υπήρξαν οι καλύτεροι πρεσβευτές αυτού του fashion item. Τη δεκαετία του 1930 αρκετοί Αμερικάνοι που περνούσαν τις διακοπές τους στα περίφημα 'dude ranches', αγόραζαν τζιν από εκεί και εξακολουθούσαν να τα φορούν ακόμα και στην πόλη. Μετά τον πόλεμο, το ιδιαίτερο αυτό παντελόνι άρχισε να απογειώνεται. Το απόλυτο sex symbol, ο James Dean φοράει τζιν στο "Επαναστάτης χωρίς αιτία” και αυτόματα το συγκεκριμένο ένδυμα γίνεται σύμβολο μιας ολόκληρης νεολαίας που επαναστατούσε ενάντια στον κοινωνικό κομφορμισμό της εποχής και ονειρευόταν το μέλλον του σε ένα ήσυχο σπίτι με περιποιημένο κήπο.
To ένδυμα γίνεται σύμβολο μιας ολόκληρης νεολαίας που επαναστατούσε ενάντια στον κοινωνικό κομφορμισμό
Το πρώτο τζιν παντελόνι λέγεται ότι πωλήθηκε τον Μάιο του 1874, στην τιμή των 13 δολαρίων η δωδεκάδα.
Δυστυχώς όμως, εκείνη την περίοδο το τζιν παντελόνι θεωρείται απαγορευτικό ένδυμα σε ορισμένα σχολεία και εστιατόρια. Μια νύχτα του 1951 στο Βανκούβερ του Καναδά, ο δημοφιλής τραγουδιστής Bing Crosby "τρώει πόρτα” σε ένα fancy ξενοδοχείο, επειδή είναι ντυμένος με τζιν. Όταν η εταιρεία Levi’s ενημερώνεται για το συμβάν, στέλνει στον τραγουδιστή ένα τζιν σακάκι στο εσωτερικό του οποίου ήταν ραμμένη μια δερμάτινη ετικέτα - προειδοποίηση προς κάθε υπάλληλο ξενοδοχείου, προκειμένου να φέρεται με σεβασμό σε όποιον φορούσε αυτό το ιδιαίτερο ρούχο. Είναι πάντως αξιοπερίεργο ότι ένα από τα σπουδαία και "αθώα" προϊόντα της αμερικάνικης κουλτούρας ήταν κάποτε απαγορευμένο.
Στο μεταξύ, ο Marlon Brando κάνει ακόμα πιο δημοφιλές το τζιν, φορώντας το πάνω στη μηχανή, στη γνωστή ταινία "Ο Ατίθασος". Η σταρ της εποχής Marilyn Monroe τονίζει το σεξαπίλ της με blue jeans στο "Ποτάμι Χωρίς Επιστροφή". Η εταιρεία Guess αντιγράφει την περίφημη πόζα της Monroe στις διαφημίσεις της με μοντέλα όπως η Anna Nicole Smith. Και μία έρευνα που διεξάγεται το 1958 στις Η.Π.Α. δείχνει ότι το 90% των νέων προτιμάει το τζιν για όλες τις περιστάσεις.
Από το 1960 και μετά κερδίζει σημαντικό έδαφος και η "δημοτικότητά” του συνεχώς και αυξάνεται. Το φορούν σχεδόν όλοι και "πρωταγωνιστεί” παντού, ακόμα και στη διαφημιστική καμπάνια των τσιγάρων Marlboro, όπου οι αρρενωποί άντρες φορούν πάντα denim. Ο Paul Newman λανσάρει το total denim look και οι Ramones εμφανίζονται για πρώτη φορά με skinny jeans, ενώ τη δεκαετία του 1980 μια αμερικάνικη εταιρεία πειραματίζεται με το stone washed στυλ στα τζιν, κάτι που γίνεται πολύ γρήγορα trend. Οι χιπ χόπερς κάνουν μόδα τα φαρδιά. Από την άλλη μεριά, οι εκπρόσωποι της πανκ, της ροκ και της μέταλ προτιμούν τα στενά και εφαρμοστά. Στην Ευρώπη, το τζιν αποτελεί τη νέα πρόταση στα fashion show του Παρισιού από τον κορυφαίο Γάλλο σχεδιαστή Yves Saint Laurent το 1970. Το 2000 το περιοδικό Time αποκαλεί τα Levi’s 501 ως "το αντικείμενο μόδας του 20ού αιώνα".
Ψηλόμεσο, καμπάνα, baggy, χαμηλοκάβαλο, stone-washed, boyfriend και momfit, όποιο και αν είναι το στυλ μας, πάντα θα έχει περίοπτη θέση στη ντουλάπα μας.
