Η Sandy Powell, ενδυματολόγος του «Favourite», της «Ευνοούμενης», ανέλαβε μια διπλή πρόκληση: Να σχεδιάσει τα κοστούμια των ηρωίδων του Γιώργου Λάνθιμου έτσι ώστε να τα συνδέσει με τις αρχές του δέκατου όγδοου αιώνα, όπου εκτυλίσσεται η ιστορία, και ταυτόχρονα να μετατρέψει τους χαρακτήρες σε πρόσωπα με τα οποία μπορούμε να ταυτιστούμε, παρόλο που ζούσαν σε έναν κόσμο όπου το παρελθόν συναντά τη φαντασία του σκηνοθέτη.
Όπως είπε στην αμερικανική Vogue αυτή η υπεύθυνη κοστουμιών της ταινίας για το 1708, έτος όπου τοποθετείται η ιστορία, «ήταν μια παράξενη, μεταβατική περίοδος. Τα κοστούμια έπρεπε να έχουν ένα στοιχείο ρεαλισμού και ταυτόχρονα να πείθουν ότι προέρχονται από εκείνη την περίοδο, αν και με μικρές παραλλαγές. Αποκλίναμε κάπως με τα υφάσματα χρησιμοποιώντας υλικά όπως ντένιμ και lasercut δαντέλα».
Κεντρικό θέμα της ταινίας είναι τα παιχνίδια εξουσίας ανάμεσα στη βασίλισσα Άννα, που υποδύεται η Ολίβια Κόλμαν, τη Σάρα Μάρλμπορο (Ρέιτσελ Βάις), κυρία επί των τιμών, επιστήθια φίλη και ερωμένη της βασίλισσας, και την ξαδέρφη της Σάρα, Άμπιγκεϊλ Μάσαμ (Έμα Στόουν), που έχει ξεπέσει στη θέση της υπηρέτριας αλλά προσπαθεί με ραδιουργίες να ανέλθει κοινωνικά. «Καθεμία από αυτούς τους χαρακτήρες ήταν εντελώς διαφορετικές» σχολιάζει η ενδυματολόγος.
«Έπρεπε να εξετάσουμε πώς θα διαφοροποιούσαμε τις ηρωίδες ενδυματολογικά, καθώς εκείνη την εποχή όλες οι γυναίκες φορούσαν το ίδιο πράγμα: εκείνα τα περίτεχνα φορέματα».
Έτσι, ενώ η Σάρα φορούσε κορσέδες και φορέματα όπως οι γυναίκες της εποχής, η Powell δεν δίστασε να της βάλει και παντελόνια, όταν για παράδειγμα πήγαινε για ιππασία. «Είναι εφευρετική και δυνατή» λέει η ενδυματολόγος της ταινίας. «Όμως δεν ήθελα να τη κάνω να φαίνεται υπερβολικά αρρενωπή. Ήθελα να φαίνεται σαν μια χειραφετημένη γυναίκα, που ντύνεται όπως η Κάθριν Χέπμπορν». Η βασίλισσα, που υπέφερε από ποδάγρα και κατάθλιψη, περνάει το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας σε ένα απλό νυχτικό φόρεμα, μέσα από το οποίο ωστόσο η Powell προσπάθησε να της δώσει «κάποια ελευθερία. Οι άνθρωποι που πάσχουν από κατάθλιψη δεν έχουν διάθεση να αλλάξουν ρούχα, και γιατί να το κάνει η βασίλισσα Άννα από τη στιγμή που είναι δυστυχισμένη; Από την άλλη, είναι μια φανταστική αντίθεση με την αυλή του παλατιού το γεγονός ότι η βασίλισσα δεν είναι υποχρεωμένη να ντυθεί».
Η Άμπιγκεϊλ, η ραδιούργα ξαδέρφη, είναι ο αστάθμητος παράγοντας που μπαίνει ανάμεσα στις δύο γυναίκες, τη βασίλισσα και την αγαπημένη της αυλική.
Η εξέλιξη των κοστουμιών στη διάρκεια της ταινίας, σύμφωνα με την Powell, συμβαδίζει με την κοινωνική ανέλιξη της Άμπιγκεϊλ, καθώς σταδιακά τα φτωχικά, λασπωμένα φορέματα δίνουν τη θέση τους σε στολές εργασίας (όταν η Άμπιγκεϊλ βρίσκεται να υπηρετεί το παλάτι στην κουζίνα) και τέλος σε σοφιστικέ φορέματα μιας κυρίας επί των τιμών. «Όταν γίνεται μια από τις αυλικές, ήθελα να φαίνεται μέσα από τα ρούχα ότι το παρατράβηξε. Προσπάθησα λοιπον να την κάνω να δείχνει κάπως κακόγουστη».
«Κακογουστιά» στην «Ευνοούμενη» σημαίνει υπερβολική χρήση μεικάπ, αρχιτεκτονικά χτενίσματα και πλούσιες πτυχώσεις υφασμάτων. Οι άντρες ντύνονται συχνά έτσι στην ταινία, ενώ οι γυναίκες φτιασιδώνονται υπερβολικά μόνο στις σκηνές όπου εμφανίζονται άβουλες. Όπως επισημαίνει η Powell, «ο Γιώργος ξεκαθάρισε από την αρχή ότι ήθελε τις γυναίκες αμακιγιάριστες και με φυσικά χτενίσματα. Οι άντρες, από την άλλη, έπρεπε να παρουσιαστούν σαν γελοία παγόνια. Παρόλο που οι άντρες εκείνη την εποχή όντως φορούσαν πολύχρωμα κοστούμια και γιγαντιαίες περούκες, στην πραγματικότητα έπαιζαν σημαντικό ρόλο. Στην “Ευνοούμενη”, από την άλλη, είναι απλά μέρος του σκηνικού, όπως σκιαγραφούνται συνήθως οι γυναίκες σε άλλες ταινίες εποχής», καταλήγει η Powell.
