«Στον οίκο Dior ένιωσα από την πρώτη μέρα σα να βρίσκομαι στο σπίτι μου» θα πει στα 88 της μία από τις γυναίκες που άφησαν το σημάδι τους στην κομψή φιγούρα των 50s μέσα από τις δημιουργίες του γαλλικού οίκου. Η Odile Kern ήταν στο μισθολόγιο του οίκου της Avenue Montaigne, από το 1953 έως το 1958.
H καριέρα της Odile ξεκίνησε όταν μπήκε τυχαία σε έναν ανελκυστήρα με τον Monsieur Dior. Αυτός εντυπωσιάζεται και τη ρωτάει που δουλεύει, Η Odile απαντά: «Δουλεύω για τον σχεδιαστή André Levasseur», για να πάει την απάντηση από τον Dior «Όχι πια, δουλεύεις για μένα τώρα». Στο σημείο αυτό ο θρύλος θέλει την ιστορία με μια μικρή παραλλαγή. Την Odile δηλαδή, να λέει ότι δουλεύει στην μπουτίκ του οίκου.
Η κλασική, φινετσάτη φιγούρα της Odile φόρεσε περισσότερα από είκοσι ρούχα, σε κάθε συλλογή, τα οποία δημιουργήθηκαν μόνο για αυτήν και ταξίδεψε πολλές φορές στη Νέα Υόρκη, τη Νότια Αφρική και την Αγγλία. Ήταν ένα από τα επτά μανεκέν που έφτασαν στην Αυστραλία με τις ολοκληρωμένες συλλογές του Dior, το 1957.
Ο άντρας πίσω από το μύθο που λάτρεψε τη γυναικεία μέση, τους ώμους και τις γάμπες ήταν ένας πραγματικός τζέντλεμαν, θα πει ο Odile
Η Kern έδωσε την ταυτότητά της στον γαλλικό οίκο μόδας που ιδρύθηκ ετο 1946, την εποχή της μεταπολεμικής ακμής φέρνοντας επανάσταση με το «New Look» ύφος της τονισμένης μέσης και της υψηλής αισθητικής εικόνα, η οποία παραμένει αξεπέραστη μέχρι και σήμερα.
Μια δημιουργία του οίκου Dior από τα 50s στην έκθεση του V&A Museum:
Ο άντρας πίσω από το μύθο που λάτρεψε τη γυναικεία μέση, τους ώμους και τις γάμπες ήταν ένας πραγματικός τζέντλεμαν, θα πει ο Odile. «Δούλευε κάθε μέρα, θα περνούσε πάντα, κάθε μέρα, από το ατελιέ και θα έβλεπε την πορεία της εξέλιξης της κάθε κολεξιόν. Ήταν καταπληκτικός, τον θαύμαζα, τον αγαπούσα και τον σεβαόμουν».
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 τα «μανεκέν σπιτιών» ήταν αναπόσπαστο κομμάτι στη λειτουργία ενός οίκου υψηλής ραπτικής, βοηθώντας στην πώληση. Κάθε ρούχο που θα παρουσιαζόταν σε επίδειξη σπιτιού απαιτούσε έως και έξι εβδομάδες για να φτιαχτεί. Ο Dior αναγνώρισε τον κρίσιμο ρόλο που έπαιξαν τα μανεκέν στην επιτυχημένη μεταφορά των σχεδίων του και εστίασε προσωπικά στην επιλογή τους, δηλώνοντας, «είναι η ζωή των φορεμάτων μου και θέλω τα φορέματά μου να είναι χαρούμενα».
«Μια φορά κάποιο φόρεμα μου πήγαινε τόσο πολύ» θα πει γελώντας η Odile «που ο μετρ μου είπε δε θα το φορέσεις. Θέλω όλοι να βλέπουν το φόρεμα και όχι εσένα μέσα στο φόρεμα».
Μια ματιά στη λάμψη του οίκου Dior:
Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1950 τα «μανεκέν σπιτιών» ήταν αναπόσπαστο κομμάτι στη λειτουργία ενός οίκου υψηλής ραπτικής, βοηθώντας στην πώληση.
Ο Christian Dior στόχευσε επίσης σε διάφορες ηλικίες, προσωπικότητες και φιγούρες, ώστε οι πελάτισσες να μπορούν να ταυτιστούν. Κάθε σεζόν, τα μανεκέν σπιτιού παρουσίαζαν πάνω από 150 φορέματα σε επιδείξεις σαλονιών, διάρκειας σχεδόν δύο ωρών η κάθε μία, που επαναλαμβάνονταν πολλές φορές για αρκετές ημέρες. Επίσης «μοντελοποίησε» την εκάστοτε συλλογή του κατά τη διάρκεια ιδιωτικών ραντεβού για μεμονωμένους πελάτες, ώστε να βλέπουν τα ρούχα φορεμένα, κάτι που αποτελούσε πολυτέλεια ακόμα και για την τότε εποχή.
«Η Ιβ Σεν Λοράν έφερε νέο αέρα στον οίκο Dior» θυμάται η Olile.«Ήταν μόλις 22 ετών αλλά τόσο ταλαντούχος και ιδιοφυής. Η πρώτη του συλλογή ήταν Christian Dior αλλά πιο φρέσκια» θα πει για το ξεκίνημα του μεγάλου μόδιστρου, πριν αυτονομηθεί και φτιάξει τον δικό του οίκο.
Δείτε το βίντεο με την Odile και τις αναμνήσεις της:
Φωτό: YouTube
