Tην πρώτη μεγάλη συνέντευξή της μετά την επιστροφή της στην τηλεόραση και το κεντρικό δελτίο του OPEN παραχώρησε η Έλλη Στάη στο περιοδικό People της εφημερίδας "Έθνος", μιλώντας για όλα, από την πολιτική και την τηλεόραση μέχρι το τρέξιμο, αλλά και κάνοντας, μεταξύ άλλων, έναν μίνι απολογισμό για το 2018 και όσα περιμένει από το 2019.
Σχολιάζοντας την πολιτική επικαιρότητα, η Έλλη Στάη παρατήρησε ότι η πολιτική πόλωση δεν είναι ένα φαινόμενο πρωτόγνωρο ούτε για τη χώρα ούτε για την ίδια, ενώ ερωτήθηκε και για το ενδεχόμενο να παρουσιάσει ένα πολιτικό talk show όπως ο “Ελλησποντος”, που είχε κάνει στο παρελθόν: "Όλες οι λεπτομέρειες της εκπομπής θα συζητηθούν τώρα. Το Open είναι ένα καινούριο κανάλι και θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, στούντιο, control, συνεργάτες… Όταν είμαστε έτοιμοι, θα σας τα πούμε αναλυτικά. Για τον τίτλο δεν έχουμε ακόμη καταλήξει", ανέφερε χαρακτηριστικά.
Μιλώντας για τις σχέσεις της με τους ανθρώπους του OPEN, τις χαρακτήρισε “αριστες” και σημείωσε: “Δεν μου αρέσει όταν γράφονται ψεύδη για τις σχέσεις των εργαζομένων σε ένα χώρο. Επίσης, δεν μου αρέσει να δημιουργείται ένα κλίμα, το οποίο απέχει πολύ από την πραγματικότητα και επηρεάζει την οπτική των ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με το χώρο μας. Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει να κάνει με το πρόσωπό μου, αλλά αφορά τη συλλογικότητα του χώρου και το καλό κλίμα, το οποίο υπάρχει και είναι κρίμα να μην το εισπράττει ο πολύς κόσμος, που δεν γνωρίζει τα πράγματα εκ των έσω”.
Όσον αφορά τον εαυτό της, ανέφερε πως είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων, παρά σπρίντερ. “Η αντοχή είναι η λέξη-κλειδί της ζωής μου”, σημείωσε, ενώ όταν ρωτήθηκε τι βάζει "ως στόχο να βελτιώσει στην Έλλη για το 2019;" απάντησε: "Τα πάντα. Είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να τα βελτιώσουν όλα, σε αντίθεση με εκείνους που θεωρούν πως έχουν αγγίξει το απόλυτό τους. Όλα θέλω να τα βελτιώνω, ακόμη κι αν τα έχω ήδη βελτιώσει. Είμαι ο κλασικός τύπος περφεξιονίστριας".
Η ίδια ανέφερε ότι δεν είναι από τους ανθρώπους που κοιτάζουν τα νούμερα τηλεθέασης, αλλά... από τους άλλους, “αυτούς που πιστεύουν πως πρέπει να βάλεις σφραγίδα προϊόντος. Το περιεχόμενο ενός δελτίου δεν θα πρέπει να άγεται και να φέρεται από την τηλεθέαση”.
Ορισμένα από τα βασικά σημεία της συνέντευξης:
-Τρεις μήνες μετά τη συμφωνία σας με το Open, νιώθετε δικαιωμένη με την απόφασή σας;
Εννοείται πως ναι.
-Βαδίζει η συνεργασία σας όπως προσδοκούσατε;
Πιστεύω ότι, όταν κάτι ξεκινάει από την αρχή, απαιτείται τεράστια επιμονή και προσήλωση για να πετύχεις τους αρχικούς στόχους. Είμαι από τους ανθρώπους που κρατούν μικρά καλάθια, τα γεμίζουν και στη συνέχεια παίρνουν τα μεγαλύτερα. Δεν κρατάω τεράστια καλάθια για να τα βλέπω άδεια. Αυτή είναι η οπτική μου σε όλα τα πράγματα στη ζωή: Η επιμονή και η στοχοπροσήλωση είναι τα στοιχεία που πρέπει να δουλεύονται. Βεβαίως και αισθάνομαι πως η επιλογή μου είναι σωστή, αφού υπάρχουν τα υλικά των καλών συνεργασιών, των υγιών προβληματισμών, της εργατικότητας. Κι εκεί πάνω πρέπει να δουλέψουμε για τους επόμενους μήνες. Οι τρεις μήνες είναι μικρό διάστημα, οπότε χρειάζεται λίγο χρόνος ακόμη μέχρι να κάνουμε τον πρώτο απολογισμό, οπότε θα δούμε τι θα πρέπει να διορθώσουμε και πού θα στοχεύσουμε.
-Οι σχέσεις σας με τους ανθρώπους του καναλιού ποιες είναι;
Άριστες!
-Tι είναι εκείνο που έχετε βάλει ως στόχο να βελτιώσετε στην Έλλη για το 2019;
Τα πάντα. Είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να τα βελτιώσουν όλα, σε αντίθεση με εκείνους που θεωρούν πως έχουν αγγίξει το απόλυτό τους. Όλα θέλω να τα βελτιώνω, ακόμη κι αν τα έχω ήδη βελτιώσει. Είμαι ο κλασικός τύπος περφεξιονίστριας.
-Περίμενα να μου πείτε «το χρόνο μου στα 10 χλμ.», αφού είναι γνωστό πως αθλείστε εντατικά…
Στο συγκεκριμένο τομέα δεν είναι αυτός ο βασικός μου στόχος... Εκεί θέλω να αναπτύξω την αντοχή μου. Η «αντοχή» είναι η λέξη-κλειδί της ζωής μου. Είμαι ψυχολογικά περισσότερο δρομέας μεγάλων αποστάσεων, δηλαδή αντοχής, παρά σπρίντερ. Εξάλλου, ο τρόπος που έχει κυλήσει η ζωή μου το φανερώνει αυτό. Με ενδιαφέρει η ανθεκτικότητα, γιατί αυτό σημαίνει ταυτόχρονα και διαχρονικότητα.
-Είναι και ψυχοφθόρο…
Καλά, ναι, αλλά δεν υπάρχει τίποτε δημιουργικό που να μη σε φθείρει.
-Δίνετε την αίσθηση μιας γυναίκας που έχει τον απόλυτο έλεγχο της ζωής της. Υπάρχουν στιγμές που έχετε λυγίσει;
Εννοείται! Το γεγονός ότι έχω το control των πραγμάτων που κάνω σημαίνει πως θέλω να πηγαίνουν εκεί που επιθυμώ να πάνε. Αλλά κανείς δεν μπορεί να επιτύχει το απόλυτο.
-Άρα δεν είστε τόσο αυστηρή όσο φαίνεστε...
Είμαι πολύ αυστηρή, και ειδικά με τον εαυτό μου. Είμαι πιο αυστηρή με τον εαυτό μου παρά με τους άλλους.
-Ε, να κάτι που πρέπει να διορθώσετε το 2019...
Όχι! Δεν υπάρχει λόγος να το κάνω αυτό. Γιατί;
-Αυτή η αυστηρότητα μπορεί να είναι πάντοτε εποικοδομητική;
Αγχωτική θα έλεγα πως είναι, αλλά μαθαίνεις να ζεις και με τη διαχείριση του άγχους. Όλα είναι αλληλένδετα, όταν κοντρολάρεις σωστά τον εαυτό σου. Μαθαίνεις να ζεις και με αυτά που δεν είναι ευχάριστα ή που σου δυσκολεύουν τη ζωή.
-Το 2018 ήταν μια χρονιά-ορόσημο για εσάς, από την άποψη πως αλλάξατε και status, αφού ο γιος σας παντρεύτηκε.
Έγινα πεθερά... (γέλια)
-Ναι, είναι ένας πρωτόγνωρος ρόλος αυτός…
Αυτά είναι απλά πράγματα. Δεν άλλαξε καθόλου η ζωή μου, πέρα από το γεγονός πως είμαι χαρούμενη με την ευτυχία των παιδιών.
-Ίσως να έρθει και ο ρόλος της γιαγιάς το 2019…
Μακάρι. Όλα αυτά είναι τα ευχάριστα πράγματα που φέρνει η πορεία της ζωής.
[...]
-Είναι μια χρονιά με τρεις εκλογικές αναμετρήσεις. Το κλίμα είναι πολωμένο…
Η πολιτική πόλωση δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο για τη χώρα. Για την ακρίβεια, ίσως και να μη βγήκαμε ποτέ από αυτή τα τελευταία τριάντα χρόνια. Δεν είναι έκπληξη για μένα. Τα τελευταία οκτώ χρόνια, όταν μπήκαμε στην περίοδο των μνημονίων και στην οικονομική κρίση, που με τη σειρά της έφερε και κοινωνική κρίση, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα στο πώς μπορεί να βγούμε από αυτή τη δύσκολη φάση. Έτσι, ο προβληματισμός έγκειται στο «what’s next», τι θα πρέπει να κυριαρχήσει στην πολιτική ζωή, για να μπορούμε να μιλάμε για επιστροφή στην ανάκαμψη. Το ερώτημα έχει να κάνει με τα ουσιαστικά κριτήρια, όχι στα στοιχεία των εντάσεων και των πολώσεων. Η πολιτική έχει ένταση και αντιπαράθεση από μόνη της, ούτως ή άλλως, μιλάω για τη μη δημιουργική ένταση. Αυτά είναι ιδιαίτερα ζητήματα και γι’ αυτό η χρονιά αναμένεται με μεγάλο ενδιαφέρον.
-Θα δούμε ξανά τον Ελλήσποντο;
Εννοείς το πολιτικό talk show; Για τον τίτλο δεν έχουμε ακόμη καταλήξει.
-Θα είναι ένα πολιτικό talk show, Δευτέρα βράδυ, όπως μας έχετε συνηθίσει;
Όλες οι λεπτομέρειες της εκπομπής θα συζητηθούν τώρα. Το Open είναι ένα καινούριο κανάλι και θα πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες προϋποθέσεις, στούντιο, control, συνεργάτες… Όταν είμαστε έτοιμοι, θα σας τα πούμε αναλυτικά.
-Περιμένω να το δω εναγωνίως, γιατί ειδικά τα τελευταία χρόνια βλέπουμε πως υπάρχουν πολιτικοί άντρες που αρθρώνουν λόγο πέρα από τα όρια του πολιτικού πολιτισμού και της κόσμιας αντιπαράθεσης… Νομίζω πως θα είναι δύσκολο στην παρουσίαση.
Ούτε αυτό είναι καινούργιο.
-Σε τόσο ακραία μορφή;
Ίσως δεν παρακολουθούσες τα πολιτικά δρώμενα πριν από είκοσι χρόνια. Το πιο δύσκολο δεν είναι η ακρότητα του τρόπου, αλλά η έλλειψη ουσίας των όσων λέγονται. Το να είναι κάποιος ακραίος στον τρόπο που εκφέρει το λόγο είναι το ένα χαρακτηριστικό. Το άλλο είναι να είναι ακραίος στην έλλειψη ουσίας. Κι αυτό είναι πράγματι δύσκολο να το διαχειριστείς.
[...]
-Ποιο ήταν το πρώτο σας συναίσθημα με το που σας έγινε η πρόταση από το Open; Νιώσατε δικαιωμένη;
Το πρώτο μου συναίσθημα ήταν αυτό της έκπληξης. Δεν σκεφτόμουν ότι θα επιστρέψω σε μια καθημερινή τηλεοπτική ενασχόληση. Αυτό όμως δεν μου συνέβη για πρώτη φορά. Υπήρξαν πολλές περιπτώσεις όπου είχα φύγει από την τηλεόραση και δεν σκεφτόμουν πως θα έκανα κι άλλα πράγματα. Όμως, η τηλεόραση πάντοτε επέστρεφε.Ένιωσα πως ήταν μια πολύ ενδιαφέρουσα πρόταση. Έγινε από έναν άνθρωπο που εμπιστεύομαι επαγγελματικά (σ.σ. Τζώννη Καλημέρη) για μια καινούρια προσπάθεια, που πάντα δημιουργεί ένα αίσθημα προσδοκίας για κάτι ξεχωριστό. Οπότε δεν έχει να κάνει με δικαίωση… Δεν ένιωσα πως είχα ανάγκη να δικαιωθώ για κάτι, αλλά αισθάνθηκα την πρόκληση του να χτίζεις κάτι νέο από το μηδέν, from scratch, με μια ομάδα σοβαρών επαγγελματιών.
-Από την πρόταση μέχρι να υπογράψετε πέρασε καιρός. Στη ζυγαριά του «ναι» και του «όχι» ποιο ήταν εκείνο το επιχείρημα που λειτουργούσε αποτρεπτικά;
Δεν ξεκινάω ποτέ φορτώνοντας τη ζυγαριά από την πλευρά του «όχι», αλλά από εκείνη του «ναι». Οι σκέψεις που έκανα ήταν πολλών ειδών. Καταρχάς, έχω δύο μεγάλα site με σαράντα εργαζόμενους, γεγονός που συνεπάγεται ευθύνες, δουλειά, φροντίδα. Επίσης, δεν υπήρχε η συγκεκριμένη προοπτική στα πλάνα μου, οπότε έπρεπε να σκεφτώ για ποιο λόγο θα μπω στη διαδικασία να κάνω ένα καινούριο σχεδιασμό. Τα θετικά, όπως σου είπα, είναι η πρόκληση του καινούριου, με ανθρώπους ενδιαφέροντες, που μοιράζονται το ίδιο συναίσθημα της πρόκλησης, με πείρα… Η εμπειρία είναι ένα σημαντικό στοιχείο και βοηθητικό, τόσο βοηθητικό όσο και η απειρία. Όταν συνδυάζονται αυτά τα δύο, παλαιότεροι και νεότεροι συνάδελφοι, τότε ο συνδυασμός μπορεί να είναι πολύ εποικοδομητικός. Όλα αυτά τα στοιχεία υπάρχουν στο Open, οπότε είδα πως έχει ενδιαφέρον. Ένας ακόμη καθοριστικός παράγοντας που έκανε τη ζυγαριά να γύρει προς το «ναι» ήταν η πολιτική περίοδος που διανύουμε. Η πρόταση που μου έγινε αφορούσε ένα δελτίο ειδήσεων αμιγώς πολιτικό, που θα παρακολουθεί στενά τις πολιτικές εξελίξεις της χρονιάς. Άρα αυτή η πρόταση είχε μια στόχευση που ταυτιζόταν με τη δική μου ειδικότητα στα τόσα χρόνια της καριέρας μου.
-Με την επιστροφή σας μπήκατε και πάλι στο μικροσκόπιο της επικαιρότητας. Ήσασταν προετοιμασμένη για πικρόχολα σχόλια; Και πόσο σας επηρεάζουν αυτά;
Ε, καλά τώρα, «παλιά μου τέχνη κόσκινο». Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στο στόχαστρο μπαίνεις κάθε φορά που κάνεις κάτι καινούριο, κι αυτό το παιχνίδι το γνωρίζω πολύ καλά. Ήταν δεδομένο πως θα υπάρχουν πολλών ειδών δημοσιεύματα και σχόλια και το ακόμη πιο δεδομένο ήταν πως θα υπάρχουν κυρίως τα σχόλια των πικρόχολων. Αυτό είναι κάτι που το ξέρω πολλά χρόνια και δεν είναι από τα στοιχεία που με εξέπληξαν ή μου δημιούργησαν κάποιον έντονο προβληματισμό. Επομένως δεν με βρήκε απροετοίμαστη, άλλωστε και όταν δεν έκανα τηλεόραση, ήμουν πάντοτε στο στόχαστρο.Και για να σου απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος, καθόλου δεν με επηρεάζουν αυτού του είδους τα σχόλια. Απλώς δεν μου αρέσει όταν γράφονται ψεύδη για τις σχέσεις των εργαζομένων σε ένα χώρο. Επίσης, δεν μου αρέσει να δημιουργείται ένα κλίμα, το οποίο απέχει πολύ από την πραγματικότητα και επηρεάζει την οπτική των ανθρώπων που δεν έχουν σχέση με το χώρο μας. Αυτό δεν μου αρέσει καθόλου και δεν έχει να κάνει με το πρόσωπό μου, αλλά αφορά τη συλλογικότητα του χώρου και το καλό κλίμα, το οποίο υπάρχει και είναι κρίμα να μην το εισπράττει ο πολύς κόσμος, που δεν γνωρίζει τα πράγματα εκ των έσω. Οπότε, σε αυτά αισθάνομαι πως πρέπει να τοποθετείται κανείς.
Πηγή: thetoc.gr
