Είναι γεγονός ότι είναι πλέον μέρος της ψηφιακής μας καθημερινότητας και ταυτότητας. Είναι η φωτογραφική μας μηχανή, που ο καθένας επιλέγει τη λήψη που θέλει να εξωτερικεύσει. Είναι εκείνο το κοινωνικό μας δίκτυο το οποίο προβάλλει φωτογραφικά τις σκέψεις μας, τα θέλω μας, τις ανησυχίες μας ,τους έρωτές μας, το φαγητό μας, τη δουλειά μας, την παρέα μας, τις διακοπές μας.
Το κλείστρο του συγκεκριμένου “φακού” είναι διαθέσιμο στο κινητό μας 24 ώρες το 24 ωρο για να απαθανατίσει τις δικές μας στιγμές, οι οποίες αυτόματα γίνονται οι στιγμές όλων, μόνο με το μαγικό πάτημα της επιλογής “κοινοποίηση”.
Υπάρχει η μαγεία του ανθρώπινου παράγοντα που είναι η πιο σημαντική. Είναι πάνω και πέρα από όλα.
Πάμπολλες φωτογραφίες και insta stories όλων των ειδών και όλων των προσωπικοτήτων “μοιράζονται” καθημερινά και η κάθε μια έχει να μας αποκαλύψει και μια ιστορία άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο ενδιαφέρουσα. Άλλοτε επεξεργασμένη με φίλτρα και άλλοτε “άφιλτρη” και “αμακιγιάριστη”. Πώς πήρε όμως σάρκα και οστά η διαδικτυακή φωτογραφική μας μηχανή;
Ήταν Απρίλης του 2012 όταν ο Mark Zuckerberg, ιδρυτής του διάσημου κοινωνικού δικτύου Facebook, αποκτά το Instagram για 1 δις. δολάρια, το οποίο με ανοδική πορεία συνεχώς κατάφερε, σήμερα που γράφω αυτές τις σειρές, να αυξάνει τους χρήστες του σχεδόν κατά 100 εκατομμύρια ανά 9 μήνες.
Φρέσκο, γρήγορο και έξυπνο έγινε γρήγορα ο ηγέτης στο νεανικό κοινό το οποίο φαίνεται να το ξεχωρίζει ανάμεσα στα άλλα social media αν αναλογιστεί κανείς ότι σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία ερευνών μόνο το 1/3 του ηλικιακού κοινού 30-49 χρησιμοποιούν το instagram έναντι του 59% του κοινού 18-29.
Φιλικό και απλό για τον χρήστη και παρέχοντάς του μια μοναδική εμπειρία καταλαμβάνει διαρκώς όλο και πιο εξέχουσα θέση ως προς τη στρατηγική και προβολή προσώπων, επιχειρήσεων και προϊόντων αποδεικνύοντας τη σημαντική του συμβολή στη ψηφιακή κοινότητα των applications.
Πίσω όμως από τα στατιστικά και επικοινωνιακά στοιχεία και πίσω από κάθε ψηφιακή εφαρμογή δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι υπάρχουν οι άνθρωποι που τις χρησιμοποιούν. Υπάρχει η μαγεία του ανθρώπινου παράγοντα που είναι η πιο σημαντική. Είναι πάνω και πέρα από όλα.
Ακούγεται κλισέ; Ίσως. Είναι για μένα όμως άκρως ρεαλιστικό. Και όσο και αν βομβαρδιζόμαστε με καινούργιες εφαρμογές, καινούργια προϊόντα και ψηφιακές καινοτομίες και όσο και αν και εγώ πολλές φορές σκέφτομαι ίσως τη ματαιότητα όλων αυτών δεν μπορώ να μη σκεφτώ και τις πολλές και ενδιαφέρουσες ιστορίες προσώπων που δεν θα είχα τη δυνατότητα να τις μάθω και να γίνω κοινωνός αν δεν υπήρχαν τα social media.
Δεν θα ξεχάσω ποτέ το άνθρωπο που μου απευθύνθηκε με μήνυμα στο instagram ζητώντας μου να συνεχίσω να βάζω θέματα σχετικά με τη γαλλική ποίηση γιατί ήταν τα αγαπημένα του αδερφού του τον οποίο έχασε σε τροχαίο, δεν θα ξεχάσω ποτέ το ευγενέστατο κορίτσι που μου απευθύνθηκε να αναρτήσω επιστημονική ανάλυση που αφορούσε στη δουλειά της, αλλά ούτε τον κύριο που δούλευε βράδυ, ο οποίος έβρισκε παρέα στις ιστορίες μου (τα insta stories μου τα ανεβάζω συχνά αργά το βράδυ γιατί είναι οι απόλυτα ήρεμες ώρες μου).
Πίσω από την “κοινοποίηση” και τη “δημοσιοποίηση” μιας φωτογραφίας (ακόμα και αν γίνεται και λάθος - εξαιρώ τη βία και τις ακρότητες) θα υπάρχει πάντα για μένα μια ιστορία ανθρώπου, μια ανάγκη για επικοινωνία και μια ανάγκη για εξωτερίκευση την οποία θα σέβομαι και θα τιμώ.