Δεν είναι πρωτόγνωρο. Όλοι κατά καιρούς βλέπουμε ασυνείδητους οδηγούς να παρκάρουν σε θέσεις Ατόμων Με Αναπηρία, ράμπες, θέσεις για εγκύους ή διαβάσεις πεζών.
Ωστόσο όσο και αν η οργή μας χτυπάει κόκκινο, ελάχιστοι από εμάς θα ακολουθήσουμε τη νόμιμη και λογική οδό. Να σηκώσουμε το τηλέφωνό μας και να καλέσουμε την τροχαία, ή να ενημερώσουμε τον υπεύθυνο (όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση την ασφάλεια του super market).
Ούτε ο ένας στους δέκα όμως, δεν θα επιχειρήσει να το κάνει. Οι λόγοι αρκετοί και κατανοητοί. Ένα τηλέφωνο στην τροχαία, δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, αφού κανείς δεν θα δώσει προτεραιότητα σε μια παράνομη στάθμευση, την ώρα που η αποδεκατισμένη αστυνομία πρέπει να τρέξει σε δεκάδες άλλα σοβαρά συμβάντα. Και αν έρθει; Η τιμωρία για μία τέτοια παράβαση, επισύρει ένα πρόστιμο, το οποίο μειώνεται στη μισή τιμή, αν πληρωθεί μέσα σε δέκα μέρες. Ποιος λοιπόν ο λόγος να χάσει κάποιος το χρόνο του για μία τιμωρία που δεν είναι ουσιαστική;
Αρκετοί λοιπόν από εμάς επιλέγουμε να εκφράσουμε τον θυμό μας, με κάποιο οργισμένο μήνυμα στο παρμπρίζ του οδηγού που έχει σταθμεύσει σε μια τέτοια θέση και να τραβήξουμε μία ή δύο φωτογραφίες του αυτοκινήτου τις οποίες θα ανεβάσουμε στα social media (το έχω κάνει επανειλημμένα).
Είναι όμως αυτός ο σωστός τρόπος; Τι θα γίνει την επόμενη φορά; Κι αν ο συγκεκριμένος οδηγός, δεν αισθάνεται τελικά καμία τύψη ή ντροπή;
Αφού κάποιοι δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι κάνουν τη ζωή κάποιων άλλων δύσκολη, αφού κάποιοι νιώθουν ότι είναι ανώτεροι κάποιων άλλων, αφού κάποιοι εξακολουθούν να μην ακολουθούν κανόνες, ας χαραμίσουμε λίγο χρόνο από τη ζωή μας. Ας ακολουθήσουμε εμείς τους κανόνες και ας καλέσουμε την τροχαία. Η διαπόμπευση στα social media, είναι σχεδόν βέβαιο, ότι δεν θα σταματήσει αυτή την συμπεριφορά.