
Η ταινία «Digger» σε σκηνοθεσία Τζώρτζη Γρηγοράκη θα είναι εκείνη που τελικά θα εκπροσωπήσει τη χώρα μας στη 94η διοργάνωση των βραβείων Oscar της Ακαδημίας Κινηματογράφου των ΗΠΑ στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους (πρώην βραβείο Ξενόγλωσσης Ταινίας). Στο φιλμ πρωταγωνιστούν ο Βαγγέλης Μουρίκης και ο Αργύρης Πανταζάρας.
Η επιλογή έγινε κατόπιν πρότασης επταμελούς γνωμοδοτικής Επιτροπής αποτελούμενης από πρόσωπα εγνωσμένου κύρους υρίως από το χώρο του κινηματογράφου, την οποία έκανε δεκτή ο υφυπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού, αρμόδιος για θέματα σύγχρονου πολιτισμού, Νικόλας Γιατρομανωλάκης.
Η Επιτροπή πρότεινε ομόφωνα το κινηματογραφικό έργο Digger, κρίνοντας ότι πρόκειται για μία ολοκληρωμένη ταινία η οποία μπορεί να απευθυνθεί σε ένα διεθνές κοινό δεδομένου ότι παρουσιάζει όλα εκείνα τα στοιχεία που την καθιστούν προσιτή χωρίς να κάνει έκπτωση στην κινηματογραφική ποιότητα.
Υπενθυμίζεται ότι η επιλογή της εκπροσώπησης της Ελλάδος στην κατηγορία Διεθνούς Ταινίας Μεγάλου Μήκους των βραβείων Oscar ρυθμίζεται από συγκεκριμένο θεσμικό πλαίσιο και ειδικότερα από υπουργική απόφαση.
Σύμφωνα με τις παραπάνω διατάξεις, το κινηματογραφικό έργο με το οποίο εκπροσωπείται η Ελλάδα στις διαδικασίες των βραβείων Oscar της συγκεκριμένης κατηγορίας προτείνεται από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού μετά από γνώμη επταμελούς Επιτροπής, η οποία συγκροτείται αποκλειστικά για τον σκοπό αυτό. Τα μέλη της προέρχονται, κυρίως, από τον χώρο του κινηματογράφου και δεν έχουν οποιαδήποτε σχέση με υποψήφια ταινία.

Στα βραβεία Ίρις, το Digger είχε καταφέρει να αφήσει πίσω του ακόμα και τη πολυσυζητημένη «Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς» του Νίκου Οικονομίδη. Το Digger του Τζώρτζη Γρηγοράκη σάρωσε τα βραβεία για καλύτερη ταινία μυθοπλασίας, σκηνοθεσία, σενάριο, φωτογραφία, α’ ανδρικού ρόλου, πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη, καθώς και τεχνικών διακρίσεων (μακιγιάζ, κομμώσεις, σκηνογραφία, ήχο, εφέ).
Η ταινία επικεντρώνεται στη σχέση ενός πατέρα με τον γιο του, όταν ο δεύτερος πηγαίνει να συντήσει τον πρώτο με ένα μεγάλο αίτημα. Η ταινία εστιάζει στις στην πολυεπίπεδη σχέση πατέρα-γιου, που δεν κατάφεραν ποτέ να έχουν μεταξύ τους την κλασική επαφή στο πλαίσιο μίας οικογένειας. Όλα αυτά, ενώ αυτός ο πλανήτης κινδυνεύει από την κλιματική κρίση και ο καπιταλισμός μάλλον πιστεύει πως τα δάση ξαναφτιάχνονται.