Για αιώνες ολόκληρους οι καλλιτέχνες έχουν δημιουργήσει μερικά από τα μεγαλύτερα αριστουργήματα στην ιστορία της γλυπτικής «χτίζοντας» πανέμορφες, ολοζώντανες μορφές πάνω σε μάρμαρο.
Οι σπουδαίοι γλύπτες της Αναγέννησης έχουν μείνει χαραγμένοι με χρυσά γράμματα στην ιστορία της Τέχνης ως οι άνθρωποι που αγκάλιασαν μοναδικά την έννοια του θείου πνεύματος και άφησαν μία τεράστια, συγκινητική παρακαταθήκη από αγάλματα και προτομές βασισμένη στην πιο μυστικιστική σύλληψη του ανθρώπινου νου. Την πίστη στον θεό, σε ένα υπέρτατο ον που μας δημιούργησε και μας προστατεύει.
Ανάμεσα στα πιο γοητευτικά και μυστηριώδη δημιουργήματα της γλυπτικής και η «Παρθένος με το πέπλο» (The Veiled Virgin) του Ιταλού Giovanni Strazza, μία κατάλευκη, φωτεινή προτομή του 19ου αιώνα που ξεχωρίζει ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλες χάρη στο λεπτό, μαρμάρινο, διάφανο βέλο που πέφτει γλυκά πάνω στο πρόσωπο του γλυπτού.
Μέχρι σήμερα πολύ λίγα πράγματα έχουν γίνει γνωστά για την δημιουργία της «Παρθένου με το πέπλο». Παρόλα αυτά οι ιστορικοί πιστεύουν πως ο Strazza, ο οποίος είχε γεννηθεί στο Μιλάνο, κατασκέυασε το γλυπτό γύρω στο 1850, στη Ρώμη.
Η «Παρθένος με το πέπλο» είναι φυσικά ακόμα μία αναπαράσταση της μορφής της Παναγίας, με την προσθήκη του βέλου να καλύπτει με μυστηριώδη τρόπο τα λεπτά χαρακτηριστκά του προσώπου της. Με τα μάτια της κλειστά και το κεφάλι της ελαφρά γερμένο προς το έδαφος η Παναγία μοιάζει να προσεύχεται γαλήνια, έχοντας μία έκφραση βαθύ πόνου και πένθους.
Το γλυπτό του Strazza είναι κατασκευασμένο από μάρμαρο Carrara, ένα εκλεκτό και ακριβό υλικό με τόπο προέλευσης την Τοσκάνη της Ιταλίας. Ο συγκεκριμένος τύπος μαρμάρου είχε χρησιμοποιηθεί ευρέως τόσο στην Αρχαία Ρώμη, όσο και από πολλούς καλλιτέχνες της Αναγέννησης.
Η λεπτή υφή και η ποιότητα του μαρμάρου Carrara το κάνουν πραγματικά ιδανικό για την δημιουργία γλυπτών που καλύπτονται από βέλο και έχει δουλευτεί από σημαντικούς δημιουργούς της ιταλικής τέχνης, ανάμεσα τους ο Pietro Rossi και ο Raffaelo Monti. Και οι δύο έχουν κατασκευάσει την δική του «Κυρία με το βέλο», το 1882 και το 1860, αντίστοιχα.
Ποιος είναι όμως ο συμβολισμός πίσω από το πέπλο στην τέχνη της γλυπτικής και γιατί οι καλλιτέχνες της Ιταλίας αισθανόντουσαν τόσο μεγάλη επιθυμία να το εντάξουν στις προτομές τυους;
Αρχικά η δυσκολία της τεχνικής πίσω από την κατασκευή ενός τόσο λεπτού, σχεδόν διάφανου κομματιού μάρμαρο υπήρξε πάντοτε μία πρόσκληση που οι μεγάλοι γλύπτες ήταν κάτι περισσότερο από διατεθειμμένοι να αποδεχθούν και να αναμετρηθούν μαζί της.
Το πέπλο όμως στη γλυπτική δεν είναι απλά ένα επιπλέον στοιχείο που κάνει μία προτομή πιο δύσκολη να κατασκευαστεί και επομένως πιο άρτια από τεχνικής απόψεως. Στην πραγματικότητα το πέπλο στη γλυπτική συμβολίζει την «ένωση» και χρησιμοποιήθηκε από τους Ιταλούς γλύπτες για να εκφράσει την ισχύ και την σπουδαίοτητα μίας μεγάλης, ενωμένης Ιταλίας, ως ένα δυνατό, ενιαίο κράτος κι όχι ως ένα μπερδέμενο σύνολο από ανεξάρτητη κρατίδια.
H Iταλία όπως την ξέρουμε σήμερα είναι ένα σχετικά «καινούργιο» κράτος, αφού ενώθηκε για πρώτη φορά κάτω από μία κοινή κυβέρνηση λίγο πριν τα μέσα του 19ου αιώνα, μέσα από τον αγώνα του κινήματος που έμεινε γνωστό στην ιστορία ως Risorgimento να γεννήσει μία ενωμένη Ιταλία και να διώξει μακριά κάθε ξένη επιρροή και έλεγχο.
Το πέπλο οπότε εκτός από την ένωση συμβολίζει και την δύναμη της ανεξαρτησίας.