Μια μέρα του περασμένου καλοκαιριού, η 11χρονη Ayu παντρεύτηκε τον 41χρονο Che Abdul Karim Che Hamid σε ένα μικρό τζαμί στις όχθες του ποταμού Golok στο νότο της Ταϊλάνδης. Νωρίτερα το ίδιο πρωί, ο Karim και η μελλοντική γυναίκα του είχαν διασχίσει τα σύνορα που χωρίζουν τη Μαλαισία από την ταϊλανδική επαρχία Narathiwat όπου επρόκειτο να γίνει ο γάμος. Μετά από μια σύντομη τελετή, το νυμφευμένο πλέον ζευγάρι επέστρεψε στη Μαλαισία. Έτσι, η Ayu έγινε η τρίτη σύζυγος του Karim.
Και στη Μαλαισία επιτρέπονται οι γάμοι με ανήλικα κορίτσια, μόνο όμως αν ο άντρας έχει πάρει την άδεια του ισλαμικού δικαστηρίου. Η ιστορία της Ayu, ωστόσο, όταν έγινε γνωστή προκάλεσε δημόσια κατακραυγή οδηγώντας ακόμα και σε διαδηλώσεις στους δρόμους και φτάνοντας μέχρι το κοινοβούλιο.
Από την άλλη πλευρά των συνόρων, όμως, οι αρχές τήρησαν σιγή ιχθυός και όχι τυχαία. Παρόλο που οι γάμοι ανήλικων έχουν απαγορευτεί επίσημα στην Ταϊλάνδη από το 2003, στις νότιες επαρχίες Narathiwat, Pattani και Yalla ένα νομικό παραθυράκι επιτρέπει στις ισλαμικές κοινότητες να συνεχίζουν να τελούν τέτοια μυστήρια.
Σε αυτές τις κοινότητες δεν υπάρχει κατώτατο όριο γάμου και τα κορίτσια θεωρούνται έτοιμα να παντρευτούν από τη στιγμή που έρχεται η έμμηνος ρύση. Μάλιστα, ο γάμος επιλέγεται συχνά σαν «λύση» σε μια εφηβική εγκυμοσύνη ή μετά από βιασμό.
«Εδώ, αν ένα κορίτσι δεν έχει παντρευτεί μέχρι τα 16, θεωρείται ότι είναι πολύ αργά και πως κανένας δεν θα θέλει μετά να το παντρευτεί», σχολίασε η Amal Lateh, κάτοικος της επαρχίας Pattani, που στα δεκαπέντε της αναγκάστηκε να παντρευτεί έναν συγγενή δέκα χρόνια μεγαλύτερό της.
Το ίδιο νομικό παραθυράκι έχει οδηγήσει και σε αυτό που μια Ταϊλανδή ακτιβίστρια, η Anchana Heemmina, αποκαλεί «η μεγάλη μπίζνα των διασυνοριακών γάμων». Αναφέρεται στο γεγονός ότι πολλοί άντρες από τη Μαλαισία ταξιδεύουν στη νότια Ταϊλάνδη για να παντρευτούν ανήλικες ή να αποκτήσουν μια δεύτερη ή και τρίτη σύζυγο, παρακάμπτοντας μια διαδικασία έγκρισης που στη Μαλαισία θα έπαιρνε χρόνο ή, απλά, δεν θα ολοκληρωνόταν ποτέ.
Μια τέτοια επιχείρηση διατηρεί ο Mohammad Lazim, που κανονίζει διασυνοριακούς γάμους για περίπου 50 ζευγάρια το χρόνο, αν και επιμένει ότι δεν αναλαμβάνει γάμους με ανήλικες.
«Έρχεται κόσμος από όλη τη Μαλαισία για να παντρευτεί. Η επιχείρηση ανθεί: αντί να κάνουν αίτηση σε ένα ισλαμικό δικαστήριο στη Μαλαισία και να πρέπει να απαντήσουν σε όλες τις δύσκολες ερωτήσεις του -μια διαδικασία που κάποιες φορές παίρνει έναν χρόνο- επιλέγουν το σύντομο δρόμο και έρχονται στην Ταϊλάνδη» σχολιάζει ο Lazim.
Η βιομηχανία αυτή είναι ιδιαίτερα επικερδής και για τους ιμάμηδες, που χρεώνουν τέσσεις φορές περισσότερο έναν Μαλαισιανό παρά έναν Ταϊλανδό.
Αν και στα μάτια των δυτικών η «ταρίφα» για έναν διασυνοριακό γάμο ίσως φαίνεται χαμηλή: ο Karim για να παντρευτεί την ανήλικη Ayu δεν είχε παρά να δώσει στον ιερέα ένα ποσό αντίστοιχο με περίπου 100 ευρώ.
Η Wannakanok Pohitaedaoh είναι μια ακόμα γυναίκα που αναγκάστηκε να παντρευτεί σε πολύ νεαρή ηλικία και σήμερα έχει δημιουργήσει ένα καταφύγιο παιδιών στο Narathiwat. «Το μεγαλύτερο πρόβλημα με το γάμο ανηλίκων στην Ταϊλάνδη είναι ότι κανένας δεν θέλει να μιλάει γι' αυτό – ούτε η κυβέρνηση ούτε οι ιμάμηδες. Θέλουν να παραμένει αθέατο».
Έχει σοβαρούς προσωπικούς λόγους να είναι ενάντια σε τέτοιου είδους ενώσεις. Η 34χρονη σήμερα Wannakanok ήταν μόλις 13 όταν αναγκάστηκε από τους γονείς της να παντρευτεί, μια εμπειρία που «στοιχειώνει την ψυχή μου μέχρι σήμερα».
«Όταν μου ζήτησε να έχουμε σεξουαλική επαφή, δεν ήμουν έτοιμη. Δεν ήξερα καν τι ακριβώς σήμαινε αυτό, οπότε αρνήθηκα, και μετά εκείνος με βίασε» θυμάται σήμερα, κλαίγοντας. «Ήταν πολύ βίαιος και κάθε φορά που ήθελε να κάνουμε σεξ, χρησιμοποιούσε τη βία. Ζούσαμε στο πατρικό μου, και οι γονείς μου με άκουγαν να ουρλιάζω» προσθέτει.
«Το ίδιο συνέβη και για πολλές φίλες μου. Πολλές από αυτές παντρεύτηκαν στα 12 ή στα 13 τους με πολύ μεγαλύτερους άντρες, ίσως 30 ή 40 ετών. Αλλά τα κορίτσια ήταν εξίσου μικρά με εμένα και δεν ήθελαν να κάνουν σεξ, έτσι η βία ήταν ιδιαίτερα κοινή».
Σύμφωνα με στοιχεία από τον επίτροπο για τα ανθρώπινα δικαιώματα της Ταϊλάνδης, μόνο το 2016 στα δημόσια νοσοκομεία του Narathiwat γέννησαν 1.100 παντρεμένα έφηβα κορίτσια.
Χωρίς να συνυπολογιστούν στο παραπάνω νούμερο οι υπόλοιπες επαρχίες της νότιας Ταϊλάνδης όπου επίσης συνηθίζονται οι γάμοι ανηλίκων.
Ωστόσο η κυβέρνηση της χώρας εμφανίζεται τουλάχιστον απρόθυμη να αντιμετωπίσει το πρόβλημα, μετατοπίζοντας τις ευθύνες στα περιφερειακά ισλαμικά συμβούλια. «Το θέμα αυτό δεν έχει συζητηθεί ποτέ στο κοινοβούλιο» επισημαίνει η Heemina. «Η κυβέρνηση επιλέγει να προσποιείται ότι δεν υπάρχει, γιατί δεν θέλουν να προκαλέσουν τις κοινότητες».
Όσο για την Ayu, η κατακραυγή μετά τον γάμο της είχε ως αποτέλεσμα να επιστρέψει στην Ταϊλάνδη. Ωστόσο, οι ακτιβιστές δικαιωμάτων των παιδιών φοβούνται ότι η αδιαφορία της ταϊλανδικής κυβέρνησης για το θέμα θα έχει ως συνέπεια ο Karim, που παραμένει στη Μαλαισία, να μη διωχθεί ποτέ για παιδική κακοποίηση. «Φοβάμαι ότι θα είναι μια ακόμα υπόθεση νομιμοποίησης της παιδοφιλίας που σπρώχνεται κάτω από το χαλί», καταλήγει η Heemina.
Δείτε ένα ντοκιμαντέρ για την εμπορία παιδιών.
