Η Στέλλα έχει ετοιμάσει μια πιατέλα με σύκα που μόλις μάζεψε από την απέναντι αυλή. Οι ιδιοκτήτες λείπουν στο εξωτερικό, πρώτο καλοκαίρι που δεν έρχονται να ξεκαλοκαιριάσουν. Της τηλεφώνησαν και της ζήτησαν να τα μαζέψει και να τα χαρεί εκείνη. Βαριά, μελωμένα σύκα, από αυτά που δύσκολα τα ξεφλουδίζεις, γιατί η σάρκα έχει υπερισχύσει της φλούδας και την τρώει σιγά σιγά από μέσα.
Στο διπλανό μπαλκονάκι ένα ζευγάρι μουρμουρίζει «Βάλε λίγο εκείνο που μ’ αρέσει» και μια μελωδία με στίχους χειμαρρώδεις, ξεχύνεται στη μικρή γειτονιά. Οι λέξεις πέφτουν σαν βροχή κι ύστερα από λίγο πράγματι βρέχει.
«Βρύσες να δεις και ποταμούς, χωριά και δάση, να σου φανεί παράξενο ο κόσμος πώς αλλάζει»
Η καλοκαιρινή μπόρα μπαίνει μέσα από τα κάγκελα και βρέχει την Στέλλα, τα σύκα και το καυτό μωσαϊκό του μπαλκονιού. Μια δροσιά ξαφνική της θυμίζει τον περασμένο χειμώνα. Μπαίνει στο σπίτι και ψάχνει το ημερολόγιό της. Είναι μια στιγμή που θέλει να κρατήσει. Η μπόρα, τα σύκα, το τραγούδι των δίπλα. Ανοίγει τυχαία το τετράδιο και πέφτει πάνω σε μια παλιότερη ημερομηνία.
14 Νοεμβρίου 2020
Αγαπητό ημερολόγιο καραντίνας,
Νομίζω είμαστε στη δεύτερη εβδομάδα εγκλεισμού. Έχω μόλις τελειώσει τη δουλειά, και αλλάζω δωμάτιο για να αλλάξω παραστάσεις. Έξω βρέχει και θα έδινα τα πάντα να είναι μια καλοκαιρινή μπόρα. Είναι όμως πρωτοβρόχια και ο Χειμώνας μοιάζει ακόμα μακρύς και δύσκολος. Βάζω μια κούπα αχνιστό καφέ και γράφω τη λίστα για τα ψώνια μου. Θα είναι μεγάλη λίστα, γιατί αυτή η βόλτα μέχρι το Lidl, έχει γίνει η αγαπημένη στιγμή της ημέρας μου. Ας είναι.
13 Δεκεμβρίου 2020
Όλα δείχνουν πως δεν μπορούμε να κάνουμε όνειρα για τις γιορτές. Κατεβάζω συνταγές για να μαγειρέψω για δυο τρεις φίλους. Τους φίλους πλέον τους λέμε «η φούσκα μας».
31 Δεκεμβρίου 2020
Αγαπητό ημερολόγιο,
Είναι η τελευταία μέρα του χρόνου και έχω μια μεγάλη ανάγκη να φύγει να ησυχάσουμε. Ονειρεύομαι το Καλοκαίρι. Έβγαλα μόλις μια πιατέλα με ξηρούς καρπούς και φρούτα για το βράδυ και έφαγα με λαιμαργία 3-4 αποξηραμένα σύκα. Δίνω τα πάντα για ένα fast forward, να γίνει αμέσως Αύγουστος.
Η Στέλλα βρίσκει μια κενή σελίδα και γράφει:
14 Αυγούστου 2021
Είναι Αύγουστος και έξω ρίχνει μια καθαρτική καλοκαιρινή μπόρα. Πώς έχει αλλάξει ο καιρός; Πώς πέρασαν όλες αυτές οι μέρες; Πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται τα Πρωτοχρονιάτικα σύκα σαν να ήταν χθες, όμως μια αιωνιότητα με χωρίζει απ’ τον χειμώνα που πέρασε. Μια μουσική παίζει από δίπλα. Πάω να τους ρωτήσω τι είναι. Σημειώνω τους στίχους
Η Στέλλα παραβλέπει τη βροχή που τώρα πέφτει με το τουλούμι και πηγαίνει στη διπλανή μονοκατοικία. Χτυπάει την πόρτα δυνατά καθώς η μουσική είναι στα τέρματα κι αφού δεν ανοίγει κανείς πηγαίνει κάτω από το μπαλκονάκι και μούσκεμα καθώς είναι φωνάζει: «Δεν το πιάνει το Shazam, μήπως μπορείτε να μου πείτε τι παίζει;». Η κοπέλα τρέχει να της ανοίξει και της λέει να περάσει. «Shazam από τα Lidl» της απαντάει ο νεαρός και γελάει. «Σοβαρολογώ, παίζει Lidl, μια συλλογή για τα 200 χρόνια δημοτικό τραγούδι και η Ειρήνη έχει φάει σκάλωμα με το συγκεκριμένο. Κάτσε, αλλά πες μας και ποια είσαι. Εγώ είμαι ο Λεωνίδας». Η Στέλλα άπλωσε το χέρι στην κλασική, πλέον, γροθιά και συστήθηκε. «Το διπλανό σπιτάκι είναι το πατρικό μου και ήρθα να βγάλω εδώ τον Αύγουστο. Δε θα την πάλευα άλλο καλοκαίρι στην Αθήνα».
Στέλλα, Λεωνίδας και Ειρήνη θα περάσουν μαζί έναν Αύγουστο γεμάτο ζουμερά σύκα και μουσικές. Στις 15 Αυγούστου η Στέλλα γράφει στο ημερολόγιό της: «Χρόνια πολλά. Ο κόσμος πώς αλλάζει, με δυο φίλους και δυο στίχους». Πιο κάτω σημειώνει πρόχειρα.
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
