Όταν κλείνουμε την κάμερα του κινητού μας, όταν ξεπροβοδίζουμε τους φίλους μας μετά από μια βραδιά στο σπίτι με κρασί και μουσική, όταν κάνουμε log-out από το Facebook, όταν επιστρέφουμε με τον σύντροφό μας από ένα πάρτι και φοράμε τις πιτζάμες μας, αυτό που απομένει είναι η καθημερινή εκδοχή της αγάπης. Απροσποίητη, καθόλου λαμπερή στην επιφάνεια αλλά λαμπερή σε βάθος μέσα από την αυθεντικότητά της.
Μια αγάπη που δεν χρειάζεται ρετουσάρισμα, παρά την ακμή, τα αξύριστα πόδια, τα αχτένιστα μαλλιά, τη δύσοσμη πρωινή αναπνοή προτού σηκωθούμε από το κρεβάτι να βουρτσίσουμε τα δόντια μας, τον πυρετό και τον ιδρώτα στις ιώσεις του χειμώνα, το ατελείωτο χουχούλιασμα στα πιο χουχουλιάρικα ρούχα μας πάνω στον καναπέ τις γκρίζες, βροχερές μέρες. Τον λεκέ από τη σοκολάτα στην άκρη των χειλιών μας.
Αυτή την αγάπη σκιαγραφεί μια Αμερικανίδα δημιουργός, η Amanda Oleander, που απεικονίζει την καθημερινότητα με τον σύντροφό της σε μια σειρά σκίτσων η οποία τής έχει φέρει πάνω από 800 χιλιάδες ακόλουθους στο Instagram. Επειδή, όπως κατανοεί η ίδια, αν και παρουσιάζει τις πιο προσωπικές της στιγμές «απεικονίζω τις ιστορίες αγάπης χιλιάδων ανθρώπων από όλο τον κόσμο. Είναι ωραίο να ξέρεις πόσο πολύ μοιάζουμε μεταξύ μας, ανεξάρτητα από τη γλώσσα που μιλάμε ή τον τόπο καταγωγής μας».