Η 70χρονη Agafya, ανάβοντας φωτιά με πυρόλιθο, αρνείται να δεχθεί τα σπίρτα που της προσφέρει ο διάσημος Ρώσος φωτογράφος Igor Shpilenok, ο οποίος την επισκέφθηκε περίπου ενάμιση χρόνο πριν.
Σε άλλο μέρος της Ρωσίας, θα μπορούσε να περνά την καθημερινότητά της ήσυχα ως συνταξιούχος. Αλλά στο δικό της μακρινό καταφύγιο, σε απόσταση εκατοντάδων χιλιομέτρων από την κοντινότερη πόλη, κάνει καθημερινά τις απαραίτητες δουλειές και βάζει τα δυνατά της για να αντιμετωπίσει τις ακραίες καιρικές συνθήκες που χαρακτηρίζουν τη Σιβηρία.
Και όπως αποτυπώνεται και στις φωτογραφίες του Igor, δείχνει απόλυτα ικανοποιημένη από τη ζωή της.
Σήμερα, η Agafya – η οποία ζει ακολουθώντας πιστά τις παλιές, θρησκευτικές αρχές της - δέχεται επισκέπτες αρκετές φορές το χρόνο οι οποίοι την βοηθούν και στις δουλειές της καθημερινότητας, π.χ. φέρνοντάς της ξύλα για το χειμώνα. Το 1936, η οικογένειά της είχε απομακρυνθεί από τα εγκόσμια λόγω της καταδίωξης του Στάλιν και μόνο το 1978 – δηλαδή τέσσερις ολόκληρες δεκαετίες μετά - Σοβιετικοί γεωλόγοι που πέρασαν με αεροπλάνο πάνω από την ορεινή περιοχή διέκριναν το καταφύγιο και, στη συνέχεια, προσπάθησαν να επικοινωνήσουν με τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα σε αυτό.
Όταν, λοιπόν,ο 53χρονος Igor έφτασε στην περιοχή μαζί με τους επιθεωρητές φυσικών τοπίων Sergei Khlebnikov and Alexander Oskin, βρήκαν την Agafya να προσεύχεται. Ήταν, εξάλλου, 2 Αυγούστου, η γιορτή του προφήτη Ηλία.
«Εκείνη την ημέρα, η Agafya μάς απαγόρεψε να εργαστούμε», αφηγήθηκε ο φωτογράφος. «Δεν έφαγε καθόλου από το φαγητό που είχαμε φέρει μαζί μας, αλλά κάναμε μαζί της μια ωραία συζήτηση. Δέχθηκε τα δώρα μας – λαστιχένιες μπότες, κάλτσες, αποξηραμένα και φρέσκα φρούτα. Και εξέτασε τα πάντα σχολαστικά, για να σιγουρευτεί ότι δεν είχαν barcode».
Το barcode, εξάλλου, το θεωρεί «έργο του σατανά», κόντρα στις θρησκευτικές πεποιθήσεις και τις συνήθειές της. «Βρήκε barcode στα σπίρτα που της δώσαμε και μας τα επέστρεψε. Μέχρι τώρα, εξακολουθεί να ανάβει φωτιά με την αρχαία μέθοδο του πυρόλιθου».
Οι επισκέπτες διαπίστωσαν, επίσης, ότι η Agafya κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, δεν μένει στο γερό, ξύλινο σπίτι που είχε φτιάξει ο πατέρας της. Αντίθετα, μένει σε μια καλύβα, φτιαγμένη από κλαδιά και ένα πλαστικό κάλυμμα για να την προστατεύει από τη βροχή.
«Τους καλοκαιρινούς μήνες, λοιπόν, κατοικεί σε αυτή την καλύβα, ανάμεσα στα παρτέρια με τα λαχανικά της, ενώ κοιμάται στο έδαφος, καλυμμένη με μια κουβέρτα», λέει ο Igor.
«Και ολόκληρη την επόμενη μέρα, την περάσαμε κόβοντας ξύλα και καθαρίζοντας τη μικρή έκταση με τα λαχανικά της», συνεχίζει την αφήγησή του.
Ο φωτογράφος μαζί με τους επιτηρητές, για να φθάσουν ως το καταφύγιό της, χρειάστηκε να κάνουν δύο μέρες επικίνδυνη διαδρομή, αρχικά διασχίζοντας ένα ποτάμι με βάρκα και, στη συνέχεια, με πεζοπορία.
Όταν έφυγαν, η Agafya τούς έδωσε ως δώρο ένα σακί με πατάτες και μια χειροποίητη ζώνη.
Και πλέον, είχαν περάσει 20 ώρες με την ξεχωριστή αυτή γυναίκα της Σιβηρίας, πριν την αφήσουν για μια ακόμα φορά στη μοναχικότητα μέσα στην οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε.
«Αυτό το μικρό χρονικό διάστημα με έκανε να προβληματιστώ πολύ πάνω στο μακρινό και το πρόσφατο παρελθόν, το νόημα της ζωής, τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος, την πίστη» , έγραψε ο Igor στο μπλογκ του.
«Και όχι, δε νομίζω ότι η ζωή της Agafya μέσα στο δάσος είναι μια ζωή σε αδιέξοδο», προσθέτει.
Η ιστορία της Agafya
H απορία, όμως, που εύκολα προκύπτει είναι: Πώς βρέθηκε αυτή η γυναίκα εκεί;
Ο πατέρας της, Karp Lykov, ήταν ένας ιδιαίτερα θρήσκος άνθρωπος που δραπέτευσε μαζί με την οικογένειά του για να ξεφύγουν από την καταδίωξη του Στάλιν. Η Agafya, λοιπόν, γεννήθηκε σε αυτό το άγριο τοπίο το 1944, αλλά μόλις το 1978 εντοπίστηκαν οι καλύβες της οικογένειάς της από μια ομάδα Σοβιετικών γεωλόγων κατά τη διάρκεια πτήσης τους πάνω από το βουνό.
Τότε, η οικογένεια αποτελείτο από τον Karp Iosifovich (τον αρχηγό αυτής) τους γιους Savin (45 ετών) και Dmitry (36) και τις κόρες Natalya (42) και Agafya (34). Η μητέρα των παιδιών είχε πεθάνει το 1961.
Τα άλλα τρία παιδιά πέθαναν το 1981 και ο Karp το 1988 και από τότε η Agafya ζει μόνη της στο καταφύγιο. Μοναδική συντροφιά της αποτελούν τρεις κατσίκες, οκτώ γάτες, ένα κόκορας, χήνες και ένας σκύλος με το όνομα «Τάιγκα».
Η ζωή της Agafya σε ταινία
Πρόσφατα, μια ομάδα Βρετανών σκηνοθετών ταξίδεψαν ως το καταφύγιο της Agafya για να βιντεοσκοπήσουν τη ζωή της, ετοιμάζοντας ένα σχετικό ντοκιμαντέρ, το οποίο προγραμματίζεται να προβληθεί την επόμενη χρονιά.
Για παράδειγμα, μόλις η σκηνοθέτις Rebecca Marshall άκουσε για πρώτη φορά τη συγκεκριμένη ιστορία, την συνεπήρε. «Για δύο χρόνια, δεν μπορούσα να βγάλω από το μυαλό μου αυτή την απίστευτη γυναίκα που ζούσε μόνη στα άγρια δάση της Σιβηρίας. Έμοιαζε σαν παράδεισος μακριά από το δικό μας κόσμο και, ταυτόχρονα, σαν εφιάλτη μοναξιάς».
«Κι αυτό που με εξέπληξε όταν τελικά τη γνώρισα ήταν ότι ο τρόπος που ζούσε, αντί να δίνει την αίσθηση του πρωτόγονου, έμοιαζε να έχει βγει από το μέλλον – σε μια πραγματικότητα χωρίς περιττά πράγματα. Είναι, πάντως, ένα απίστευτο και όμορφο μέρος».
«Το Ντοκιμαντέρ “The Forest In Me” θέλουμε να είναι σαν διαλογισμός πάνω στην προσωπική ταυτότητα κάθε ανθρώπου», συμπληρώνει.
Η Marshall, μαζί με τη διευθύντρια φωτογραφίας Sarah Cunningham και την Ουκρανή βοηθό σκηνοθέτη Elena Andreicheva, συγκέντρωσαν με τη μέθοδο crowdfunding περισσότερα από 14.000 δολάρια για την υλοποίηση του συγκεκριμένου ντοκιμαντέρ.
Photo credits: Igor Shpilenok
Δείτε τη ζωή της Agafya και εδώ:
