Η Asya Ivashintsova-Melkumyan ανέκαθεν γνώριζε ότι η μητέρα της, Masha Ivashintsova, απολάμβανε να βγάζει φωτογραφίες, αλλά δεν είχε φανταστεί το μέγεθος του ταλέντου της. Όταν λοιπόν η Masha πέθανε, το 2000, τα κουτιά με τα προσωπικά αντικείμενα που άφησε πίσω της παρέμειναν ανέγγιχτα μέχρι το τέλος του 2017. Τότε η Asya αποφάσισε να κάνει ένα ξεκαθάρισμα, ανακαλύπτοντας έναν θησαυρό ανεκτίμητης αξίας: πάνω από 30.000 αρνητικά και φιλμ που δεν είχαν εμφανιστεί ποτέ.
Όπως αποδείχτηκε, η Masha, γεννηθείσα το 1942, χρησιμοποιούσε τη φωτογραφία για να κρατά ένα οπτικό ημερολόγιο της ζωής της, καταγράφοντας με μια ξεχωριστή ματιά εικόνες που σήμερα δεν αποτελούν μόνο προσωπικά ενθύμια αλλά και έργα με καλλιτεχνική αξία και ντοκουμέντα μιας εποχής που έχει περάσει ανεπιστρεπτί.
Η Masha, που μεγάλωσε στη Σοβιετική Ένωση, όπως και η Βίβιαν Μάιερ δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ να προβάλει το ταλέντο της αλλά φωτογράφιζε για τη δική της ευχαρίστηση. Πηγές έμπνευσής της ωστόσο έγιναν τρεις άντρες που έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή της: ο φωτογράφος Boris Smelov, ο ποιητής Viktor Krivulin και ο γλωσσολόγος Melvar Melkumyan, με τον οποίο απέκτησε την Asya. Όπως γράφει σήμερα η κόρη της, «η αγάπη της για εκείνους τους άντρες, που δεν θα μπορούσαν να διαφέρουν περισσότερο ο ένας από τον άλλο, την απορρόφησε πλήρως και ταυτόχρονα τη διέλυσε. Πίστευε ειλικρινά ότι ωχριούσε μπροστά τους και, συνεπώς, δεν έδειξε ποτέ σε κανέναν τις φωτογραφίες της».
Αποτυγχάνοντας να προσαρμοστεί στις συνθήκες ζωής της Σοβιετικής Ένωσης των 80s, η Masha εισάχθηκε παρά τη θέλησή της σε ψυχιατρικό νοσοκομείο. Μέχρι τότε είχε εργαστεί ως κριτικός θεάτρου, βιβλιοθηκάριος, μηχανικός ανελκυστήρων και φύλακας μεταξύ άλλων, καταφέρνοντας πάντα να καμουφλάρει την καλλιτεχνική φύση της. Μόνο μέσα από τις φωτογραφίες της σήμερα μπορούμε να ρίξουμε μερικές κλεφτές ματιές στο δημιουργικό σύμπαν της.
Από τότε που η Asya ανακάλυψε τις φωτογραφίες της μητέρας της, προσπαθεί με τη βοήθεια του συζύγου της να τις καταγράψει και να τις εκθέτει. Το πρότζεκτ της Asya είναι ένας φόρος τιμής στη ζωή της μητέρας της, μια ζωή γεμάτη προσωπικούς αγώνες αλλά και μικρά, κρυμμένα θαύματα. Σήμερα μπορούμε να μάθουμε περισσότερα για το έργο της «Ρωσίδας Βίβιαν Μάιερ», όπως αποκαλείται, στη σελίδα mashaivashintsova.com.