Ένα από τα πιο καθηλωτικά κινηματογραφικά θρίλερ όλων των εποχών, η "Λάμψη" του Στάνλεϊ Κιούμπρικ με τον Τζακ Νίκολσον, βασίστηκε στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ ("Η Λάμψη", εκδ. Κλειδάριθμος), το οποίο, με τη σειρά του, είναι εμπνευσμένο από ένα αληθινό ξενοδοχείο. Το Stanley Hotel, που χτίστηκε στις αρχές του εικοστού αιώνα στο Κολοράντο και παραμένει ακόμα εν λειτουργία, προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο όχι μόνο για την όμορφη τοποθεσία του αλλά, κυρίως, για τη στοιχειωμένη φήμη του.
Ο πρώτος ιδιοκτήτης του ήταν ο Φρίλαντ Όσκαρ Στάνλεϊ, ο 54χρονος εφευρέτης μιας νέας φωτογραφικής μεθόδου και της ομώνυμης ατμομηχανής, που όταν διαγνώστηκε με φυματίωση κατέφυγε στα Βραχώδη Όρη του Κορολάντο, ελπίζοντας ότι ο καθαρός αέρας θα βελτίωνε την κατάσταση της υγείας του – ή τουλάχιστον θα του χάριζε μερικές ακόμα όμορφες μέρες στην καρδιά της φύσης λίγο πριν το τέλος. Ωστόσο, η εξέλιξη του Στάνλεϊ ξεπέρασε και τις πιο αισιόδοξες προβλέψεις: σχεδόν αναστήθηκε και αποφάσισε με τη γυναίκα του, Φλόρα, να επιστρέφουν κάθε καλοκαίρι στον προορισμό που του έσωσε τη ζωή.
Στις αρχές του εικοστού αιώνα, όταν συνέβησαν όλα αυτά, τα Βραχώδη Όρη ήταν ακόμα ένας τουριστικά αναξιοποίητος αγριότοπος, έτσι το ζευγάρι συνειδητοποίησε ότι από τη στιγμή που δεν υπήρχε ένα θέρετρο αντάξιο των προσδοκιών του, θα έπρεπε να το κατασκευάσει το ίδιο. Και εγένετο, το 1909, ένα πολυτελές ορεινό κατάλυμα 100 δωματίων, σε αποικιακό στυλ, σχεδιασμένο αρχικά για να φιλοξενεί τους φίλους των Στάνλεϊ, ουσιαστικά την αφρόκρεμα της κοινωνίας της εποχής. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο μαέστρος Τζων Φίλιπ Σούζα άφησε κυριολεκτικά το στίγμα του στο κάτω μέρος του πιάνου της Φλόρα, με ένα αυτόγραφο (το οποίο σε ένα κωμικοτραγικό γύρισμα της τύχης κάποιος, το 1990, θεώρησε μουτζούρα και έσβησε).
Το πολυτελές ορεινό κατάλυμα των 100 δωματίων ήταν αρχικά σχεδιασμένο για να φιλοξενεί τους φίλους των Στάνλεϊ, την αφρόκρεμα της κοινωνίας της εποχής
O μάγος Χουντίνι αυτοπροσώπως έδινε παραστάσεις στην αίθουσα συναυλιών: η πόρτα που χρησιμοποιούσε για να "δραπετεύει" υπάρχει μέχρι σήμερα. Στο σαλόνι, ενώ οι άντρες έπιναν και έπαιζαν μπιλιάρδο, οι γυναίκες συγκεντρώνονταν και έγραφαν επιστολές για διάφορες καμπάνιες της εποχής. Τα δύο φύλα έδιναν ραντεβού για φλερτ στο τεράστιο μπαρ, που παραμένει μέχρι σήμερα ανάμεσα στα μεγαλύτερα του Κολοράντο.
Το 1930 το κτίριο πωλήθηκε σε μια εταιρεία που το μετέτρεψε σε ξενοδοχείο, το οποίο ωστόσο παρόλο που η περιοχή χρίστηκε Εθνικό Πάρκο, δεν είχε ιδιαίτερη εμπορική επιτυχία. Το 1974, όταν το επισκέφτηκε ένας νεαρός συγγραφέας, ο Στίβεν Κινγκ, μαζί με τη γυναίκα του, ήταν σε κατάσταση παρακμής.
Ήταν μια παγωμένη βραδιά του Οκτώβρη, όταν το ζευγάρι έφτασε στο μίζερο τότε ξενοδοχείο για μια διανυκτέρευση. Βυθισμένο ήδη στο χιόνι, ήταν έτοιμο να κλείσει για χειμώνα και το ζεύγος Κινγκ ήταν οι μοναδικοί επισκέπτες του. Αφού δείπνησαν σε μια άδεια τραπεζαρία, με τις καρέκλες σε όλα τα υπόλοιπα τραπέζια τοποθετημένες ανάποδα στην επιφάνειά τους, και αφού διέσχισαν τους άδειους, αχανείς διαδρόμους αναζητώντας τον δρόμο για το δωμάτιό τους, ένα νέο μυθιστόρημα άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του Κινγκ.
Αφού διέσχισαν τους άδειους, αχανείς διαδρόμους αναζητώντας τον δρόμο για το δωμάτιό τους, ένα νέο μυθιστόρημα άρχισε να σχηματίζεται στο μυαλό του Κινγκ
Εκείνη τη νύχτα, ο συγγραφέας είχε ένα φοβερό εφιάλτη: Είδε τον τρίχρονο τότε γιο του να τρέχει ουρλιάζοντας στους διαδρόμους του ξενοδοχείου, κυνηγημένος. "Σηκώθηκα από το κρεβάτι, άναψα ένα τσιγάρο και κάθισα στην καρέκλα κοιτώντας έξω από το παράθυρο, με θέα τα βουνά. Μέχρι να σβήσει το τσιγάρο, στο μυαλό μου είχε αποκρυσταλλωθεί η ιδέα του βιβλίου".
Δεν είναι όμως ο μοναδικός που εμπνεύστηκε από την ζοφερή ατμόσφαιρα του χώρου – αν και είναι εκείνος που την έκανε γνωστή σε ολόκληρο τον πλανήτη. Το Stanley Hotel ανέκαθεν τροφοδοτούσε τη συλλογική φαντασία με ανατριχιαστικούς θρύλους.
Σύμφωνα με έναν από αυτούς το 1911 συνέβη μια έκρηξη στο δωμάτιο 217, που εκτόξευσε την καμαριέρα Ελίζαμπεθ Γουίλσον. Παρόλο που η γυναίκα επέζησε (αν και με δύο σπασμένα πόδια), λέγεται ότι το φάντασμά της στοιχειώνει τους διαδρόμους. Άλλες μαρτυρίες μιλούν για μια απόκοσμη φιγούρα στον τέταρτο όροφο του ξενοδοχείου, που μοιάζει με την πρώτη οικοδέσποινα, Φλόρα Στάνλεϊ.
Μαρτυρίες μιλούν για μια απόκοσμη φιγούρα στον τέταρτο όροφο του ξενοδοχείου, που μοιάζει με την πρώτη οικοδέσποινα, Φλόρα Στάνλεϊ.
Το ξενοδοχείο σήμερα εκμεταλλεύεται δεόντως τη φήμη του. Αφού ανακαινίστηκε ώστε να μοιάζει περισσότερο στο σκηνικό του Κιούμπρικ (η ταινία του δεν γυρίστηκε στο Stanley Hotel αλλά σε άλλο ξενοδοχείο), σήμερα διοργανώνει πάρτι μασκέ και "ξεναγήσεις φαντασμάτων" (μια από αυτές πήρε δημοσιότητα πριν από μερικά χρόνια, όταν κυκλοφόρησε η υποτιθέμενη φωτογραφία ενός πνεύματος που είχε τραβήξει επισκέπτης). Τα πλέον διαβόητα δωμάτια, όπως τα 401, 407, 428 και, φυσικά, το 217, έχουν ειδικές χρεώσεις και γίνονται ανάρπαστα, ενώ ανάμεσα στις παροχές του ξενοδοχείου είναι και ένα μέντιουμ, που υποτίθεται ότι έρχεται σε επαφή με το επέκεινα.
Η προσωπική μαρτυρία του Μικ Γκάρις από το δωμάτιο 217 του ξενοδοχείου, του σκηνοθέτη της μίνι τηλεοπτικής σειράς "H Λάμψη", ακόμα και αν επινοήθηκε για λόγους μάρκετινγκ παραμένει ανατριχιαστική: "Έπεσα για ύπνο γύρω στις δέκα το βράδυ. Ξύπνησα ακριβώς τα μεσάνυχτα, για τα καλά, χωρίς προφανή λόγο, με μια μεταφυσική αίσθηση… Άλλοι φιλοξενούμενοι νιώθουν το βάρος μιας παρουσίας να κάθεται στην άκρη του κρεβατιού τους και όταν γυρίζουν και κοιτούν προς τα εκεί, δεν βλέπουν κανέναν".
Σύμφωνα με μια άλλη φήμη, όταν το ξενοδοχείο φιλοξένησε γυρίσματα της ταινίας "Ο ηλίθιος και ο πανηλίθιος", ο Τζιμ Κάρεϊ ζήτησε να μείνει στο δωμάτιο 217, για να φύγει τρέχοντας μόλις μετά από τρεις ώρες. "Αυτό το γεγονός είναι μυστηριώδες" σχολίασε ένας πρώην ξεναγός σε τουρ φαντασμάτων, ο Κέβιν Λόφι. "Κανένας δεν ξέρει τι ακριβώς του συνέβη σε εκείνο το δωμάτιο. Δεν έχει μιλήσει ποτέ γι’ αυτό".
Δείτε το "στοιχειωμένο" Stanley Hotel:
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
