Ο Γιάννης, ΙΟΝ, Παπαϊωάννου, το μυαλό πίσω από το project Mechanimal, έχει την ξεχωριστή ικανότητα να συλλαμβάνει τη στιγμή. Να αφουγκράζεται τις δονήσεις των αλλαγών εν τη γενέσει τους. Αυτό ξέρει να κάνει. Και μετά, αυτή την ιερή πληροφορία να την κάνει δημιουργία. Με μία λέξη είναι σύγχρονος. Πάντα θα είναι.
Στο πέμπτο άλμπουμ των Μεκάνιμαλ, η ελληνική γλώσσα συμπληρώνει την ηχητική εικόνα, σαν μια ανάγκη επικοινωνίας με το βαθύτερο συναίσθημα. Αυτό που γνωρίζουμε πριν καν γεννηθούμε. Μαζί με τον Γιάννη Παπαϊωάννου δύο γυναίκες, η Θέκλα Τσελέπη με την πυκνή φωνή της και η Αγγελική Βρεττού με τη δεμένη σκέψη της. Τον ρωτάω αν είναι μια στιγμή γυναικείας ενδυνάμωσης αυτό το άλμπουμ. Μου απαντάει «ναι».
-Πες μου για τον «Θόρυβο», τον πέμπτο δίσκο του project Mechanimal.
Ξεκινήσαμε να κάνουμε πρόβες με τη Θέκλα το καλοκαίρι του 2019, σε μια εποχή που όλα άλλαζαν, για μια ακόμη φορά, στη χώρα. Τα τραγούδια του «Θορύβου» υπήρχαν σχεδιάστηκαν στο μυαλό μου, ως μια φυσική συνέχεια μετά από αυτό το φαντασμαγορικό και ολοκληρωτικό reset για το οποίο μιλούσε το «Crux». Το προηγούμενο άλμπουμ μιλούσε, σε μια διεθνή γλώσσα, για όλα όσα βλέπαμε να έρχονται στην πόλη και στη χώρα που ζούμε: την κρίση των ανθρώπινων σχέσεων, την ψηφιακή απομόνωση, τις κατεστραμένες γέφυρες επικοινωνίας, την έρημη Αθήνα και την έλλειψη επαφής (πριν καν έρθει το πρώτο lockdown), τις ομάδες του μίσους που σπέρνουν πανικό, αλλά και για ένα φανταστικό, μοναχικό κορίτσι που επιβιώνει ως ρακοσυλλέκτρια μέσα σε όλη αυτήν την παρακμή. Ο «Θόρυβος» τώρα μιλάει την δική μας γλώσσα. Αυτό που περιγράφει είναι αυτό που συμβαίνει σήμερα, όχι κάτι που σκεφτόμαστε ότι μπορεί να συμβεί. Αυτό που ζούμε καθημερινά, πολύ πιο έντονα και επιδραστικά απ’ ότι μπορεί να φανταζόμασταν. Κι αυτό έγινε χωρίς να το έχουμε σχεδιάσει.
Πάντα, και στην μουσική και στο στίχο και στην ερμηνεία, αυτό που αναζητώ, και που τελικά με κερδίζει, είναι η αυθεντικότητα.
-Πώς πήρες την απόφαση για τον ελληνικό στίχο;
Δεν ήταν μια δύσκολη απόφαση και ναι, μπορεί να προκαλεί μια μικρή έκπληξη σε κάποιους φίλους της μουσικής μας, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν έγινε προγραμματισμένα. Για την ακρίβεια, πάντα έπαιζα με τον ελληνικό λόγο, είτε με «κλεμμένα» samples από ελληνικές ταινίες και θεατρικά έργα, ή ακόμη και από απαγγελίες ποιήματων του Εμπειρίκου ή του Καρυωτάκη. Αλλά κανένα από αυτά τα πειράματα δεν μου έδινε την ικανοποίηση της συνοχής. Τα ποιήματα της Αγγελικής Βρεττού μέσα στο δικό μου μυαλό και βάση της δικής μου ερμηνείας και προσέγγισης, συνδέουν με έναν μαγικό τρόπο το παρελθόν με το τώρα. Μιλούν και για το χθες και για το σήμερα και σημαδεύουν με τις λέξεις τους την εποχή που ζω, τις καταστάσεις που βλέπω να αλλάζουν, όλο και πιο έντονα. Αφού πρώτα έγραψα την μουσική που θα τα συνοδεύει, συναντήθηκα με τη Θέκλα για πρόβες, και πριν ξεκινήσουν οι ηχογραφήσεις καταλήξαμε σε οκτώ κομμάτια, σαν οκτώ κεφάλαια μιας γυναικείας ιστορίας, τα οποία συνθέτουν και το άλμπουμ.
-Συνεργάζεσαι με δύο γυναίκες, την Αγγελική Βρεττού στον στίχο και την Θέκλα Τσελέπη στο τραγούδι. Μίλησε μου για την προσωπικότητα των γυναικών αυτών.
Δεν μπορώ να μιλήσω για την προσωπικότητά τους, παρά μόνο για το έργο τους. Η Αγγελική βρίσκεται, από το 2011 που ξεκινήσαμε, στο σύμπαν των Mechanimal. Έχει την επιμέλεια των βίντεο που παίζουν πίσω από την μπάντα στις συναυλίες, έχει φτιάξει αρκετά βίντεο κλιπ για κομμάτια των Mechanimal, έχει την καλλιτεχνική επιμέλεια και δημιούργησε πολλά από τα εξώφυλλα των singles και των άλμπουμ του συγκροτήματος. Είμαι πολύ χαρούμενος που μου εμπιστεύθηκε τα ποιήματά της και που το τελικό αποτέλεσμα την εκφράζει απόλυτα. Με τη Θέκλα, είχαμε από παλιά κοινούς καλούς φίλους. Θα πάω δέκα χρόνια πίσω πάλι, όταν σε μια συνέντευξη του Δημήτρη Πουλικάκου μου είχε δοθεί η ευκαιρία να τη γνωρίσω από κοντά και να μιλήσω μαζί της. Η ζεστασιά της φωνής της μου έμεινε στο μυαλό και με κέρδισε η ειλικρινεία της. Πιστεύω ακράδαντα πως είναι ο άνθρωπος που έχει την καταλληλότερη φωνή για τα συγκεκριμένα τραγούδια. Το ίδιο πιστεύει και η Αγγελική. Η Θέκλα με έναν μοναδικό τρόπο τα έκανε δικά της. Πάντα, και στην μουσική και στο στίχο και στην ερμηνεία, αυτό που αναζητώ, και που τελικά με κερδίζει, είναι η αυθεντικότητα.
Σε μια ιδανική κοινωνία δεν θα έπρεπε να φωνάζουν ούτε οι γυναίκες, ούτε οι άντρες για να ακουστούν. Αλλά, δυστυχώς, τίποτα δεν είναι ιδανικό σήμερα. Η αδικία, η κακοποίηση, η ντροπή, ο πόνος και η απελπισία μας κάνουν να θέλουμε να φωνάξουμε δυνατά όλοι.
-Είναι μια στιγμή γυναικείας ενδυνάμωσης αυτός ο δίσκος;
Ναι, είναι. Τα μηνύματά του, βέβαια, αφορούν και τους άντρες. Αφορούν όλους μας ως αναπόσπαστα κομμάτια της ανθρώπινης φύσης που εμπεριέχει και το θηλυκό και το αρσενικό στοιχείο. Πιστεύω ότι είμαστε όλοι γυναίκες, ότι είμαστε όλοι άντρες, ότι είμαστε όλοι άνθρωποι.
-Είναι μια σωστή στιγμή, λόγω συγκυριών, να ακουστούν δυνατά οι γυναικείες φωνές;
Σε μια ιδανική κοινωνία δεν θα έπρεπε να φωνάζουν ούτε οι γυναίκες, ούτε οι άντρες για να ακουστούν. Αλλά, δυστυχώς, τίποτα δεν είναι ιδανικό σήμερα. Η αδικία, η κακοποίηση, η ντροπή, ο πόνος και η απελπισία μας κάνουν να θέλουμε να φωνάξουμε δυνατά όλοι. Και ειδικά κάποιες και κάποιοι από εμάς που έχουν μείνει σιωπηλοί για πολλά χρόνια. Σε καιρούς που χαρακτηρίζονται από ριζικές οικονομικές και κοινωνικές ανακατατάξεις και αναγκαστικές ιδεολογικές ζυμώξεις δεν μπορούμε να μιλάμε για «ειρηνικές» επαναστάσεις. Για παράδειγμα, απαιτεί μεγάλο θάρρος να μιλήσει κάποιος ή κάποια που έχει υποστεί κακοποίηση. Χρειάζεται δυνατή φωνή!
-Γιατί ονόμασες τον δίσκο «Θόρυβο»;
Ένα από τα τραγούδια του άλμπουμ ονομάζεται έτσι. Θα μπορούσα να μιλάω πολλές ώρες αναλύοντας τον θόρυβο και τις αρνητικές ή τις θετικές επιπτώσεις του. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι ο θόρυβος είναι πολύχρωμος και πολυδιάστατος. Μπορεί να είναι δυσάρεστος αλλά μπορεί να είναι και ευχάριστος. Μπορεί να σε ξυπνήσει – αφυπνήσει ή να σε ναρκώσει. Ζούμε στην Αθήνα, σε ένα ηχητικό περιβάλλον με σταθερό θόρυβο άνω των 75dB που σημαίνει ότι όλες τις ώρες της ημέρας, ακόμα και την νύχτα, υπάρχει ο θόρυβος της πόλης που δεν σταματά. Έχουμε μάθει να ζούμε με αυτόν και να τον αγνοούμε, τουλάχιστον συνειδητά. Υπάρχει και ο εσωτερικός μας θόρυβος, ο θόρυβος των σιωπηλών ονείρων, ο θόρυβος της σωματικής μηχανής μας, ο θόρυβος του μυαλού μας. Όπως στο μυαλό του Τζακ, του ήρωα του Ντον ντε Λίλο στον «Λευκό Θόρυβο». Τελειώνω με ένα απόσπασμα από εκεί «Κι αν ο θάνατος δεν είναι παρά μόνο θόρυβος; Ηλεκτρικός θόρυβος. Να τον άκους για πάντα. Θόρυβος που σε κυκλώνει. Νομίζω, λευκός».
-Ποιος στίχος, από το άλμπουμ, σε κάνει να ανατριχιάζεις πιο πολύ;
«Το άτυχο κορίτσι, απλά κοιτούσε κάποια αποδημητικά πουλιά να πέφτουν, μέσα στο παράθυρο, κομμάτι ουρανού».
To άλμπουμ «Θόρυβος» των Mechanimal κυκλοφόρησε στις 12 Μαρτίου από την Inner Ear Records σε κόκκινο και μαύρο LP (+ download card) 180 γρ, CD και Digital Αlbum.
Mechanimal Facebook: https://www.facebook.com/Mechanimal.Official
Mechanimal Instagram: https://www.instagram.com/mech_nimal/
Mechanimal Bandcamp: https://innerear-mechanimal.bandcamp.com/album/noise
Ακούστε το «Κοιτάζω τις σκιές στους τοίχους»
Φωτό: Γεράσιμος Δομένικος
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
