Μπορεί η πολιτική ορθότητα των καιρών να ορίζει τη συλλογική αντίδραση σε κάθε είδος μπούλινγκ, αλλά το φαινόμενο παραμένει. Ίσως σε μικρότερο βαθμό, ίσως πίσω από κλειστές πόρτες και όχι με τη μορφή σάτιρας ή παρεΐστικης πλάκας. Ίσως να χρειαστούν πολλά χρόνια να γιατρευτούν οι πληγές των ανθρώπων που έχουν δεχθεί «γενναίες» δόσεις εκφοβισμό, από γονείς, φίλους, κοινωνικό ή επαγγελματικό περίγυρο. Ίσως να μη γιατρευτούν ποτέ.
Καθημερινά, όλοι μας δεχόμαστε μικρές δόσεις χλευασμού, είναι η φύση του ανθρώπου περιπαικτική, είναι το ένστικτο της κυριαρχίας στην αγέλη, που ορίζει τον ρυθμό της επικοινωνίας. Αυτό δεν ισοδυναμεί, φυσικά, με διαρκές και ανελέητο μπούλινγκ και είναι πολύ πιο εύκολα διαχειρίσιμο και αντιμετωπίσιμο. Απαντάς ένα «δεν σου επιτρέπω» ή κάτι χαριτωμένα επιθετικό και ο άλλος μπαίνει αυτομάτως στη θέση του.
Τι «παίζει» με τις περιπτώσεις, όμως, που έχουν κακοποιηθεί σωματικά ή λεκτικά και εσύ καλείσαι να συνυπάρξεις, συνομιλήσεις ή συνεργαστεί μαζί τους; Πώς θα καταλαβαίνεις ότι ο συνομιλητής σου έχει υποστεί μπούλινγκ ώστε θα μπορέσεις να ερμηνεύσεις καλύτερα την «τεθλασμένη» συμπεριφορά του και να μπορέσεις να βοηθήσεις ουσιαστικά;
Ιδού μερικά δείγματα στην επικοινωνία, που ίσως να σημαίνουν μπούλινγκ:
1. Διατηρεί μια παθητικά επιθετική στάση: Ενώ είναι «αθόρυβος», το νόημα των λόγων του είναι εχθρικό και αμυντικό ταυτόχρονα. Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί νιώθεις άβολα κάθε φορά που μιλάει, ούτε εάν σε συμπαθεί ή σε αντιπαθεί.
2. Δεν μπορείς να καταλάβεις εάν συμπαθεί ή αντιπαθεί γενικά κάτι ή κάποιον. Δεν εκφράζεται θετικά για κανέναν και τίποτα. Επαινεί μόνο τα δικά του έργα και αποφεύγει να υποστηρίξει οτιδήποτε έξω από το δικό του πεδίο δράσης.
3. Στερείται φλόγας. Δεν απογοητεύεται εύκολα αλλά οργίζεται με όποιον δείχνει να τον νουθετεί ή να του υποδεικνύει πιο είναι το σωστό. Αντιλαμβάνεται κάθε παρατήρηση σαν ακύρωση.
4. Δεν λαμβάνει μέρος σε ομαδικές δράσεις, κινείται αυτόνομα και σαν μονάδα ακόμα όταν είναι μέλος κάποιου γκρουπ. Μοιάζει να είναι μονίμως στον κόσμο του, να απολαμβάνει τη δική του πραγματικότητα -ίσως εκεί μόνο βρίσκει ασφάλεια.
5. Δεν γελάει ιδιαίτερα. Χαμογελάει μόνο εάν ακούσει κάποιο θετικό σχόλιο για τον ίδιο. Αυτό δε σημαίνει, βέβαια, ότι θα αντιγυρίσει το ευνοϊκό σχόλιο, όπως, με κάποιο τρόπο προστάζει ο κώδικας αστικής ευγένειας της σύγχρονης κοινωνίας.
6. Κοινωνικά διακατέχεται από μία ανησυχία, δεν μοιάζει να χαλαρώνει ποτέ.
- Χαρακτηριστικό παράδειγμα η συμπεριφορά του Χάμπο στον Παντελή του MasterChef. Ο πρώτος έχει δεχθεί μπούλινγκ και ο δεύτερος τον χειρίζεται με τρυφερότητα παρά την επιθετική συμπεριφορά του πρώτου. Δείτε το βίντεο: