«Τα θηλαστικά έχουν μια αναγνωρισμένη ανάγκη για εγγύτητα και προσκόλληση» λέει η δρα Κατερίνα Φωτοπούλου, επικεφαλής του Τμήματος Κλινικής και Παιδαγωγικής Ψυχολογίας του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL). Η ανθρώπινη επαφή δε μπορεί να διαγραφεί από τον κώδικα επικοινωνίας. Είμαστε φτιαγμένοι να αγγίζουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε φτιαγμένοι να επικοινωνούμε με το σώμα μας.
Οι έκτακτες συνθήκες της νέας εποχής μάς έχουν απομακρύνει, μας έχουν περιορίσει κατ’ οίκον και μας έχουν βάλει σε αναμονή. Αναμονή για το επόμενο επιστημονικό βήμα που θα μας λυτρώσει από τον περιορισμό. Πάντα έτσι συνέβαινε στην ιστορία. Η ζωή νικούσε την πάθηση. Η επόμενη μέρα έφερνε ξανά τη χαρά.
Σήμερα, που η ελπίδα κυριαρχεί των συναισθημάτων μας, υπάρχει μόνο μια φωτεινή σπίθα, η οποία μας κρατάει σε εγρήγορση. Η επαφή με τους αγαπημένους μας. Η κοινωνική συναναστροφή έχει μπει στο pause αλλά το πλησίασμα παραμένει ζωηρό και ενισχύεται μεταξύ των στενών μελών της οικογένειας. Η φαμίλια, όποια μορφή κι αν έχει, ενδυναμώνεται.
Δεν είχα καταλάβει πόσο σημαντικό είναι το άγγιγμα μέχρι που χρειάστηκε να το περιορίσω. Να φτιάξω την κοινωνική φούσκα και να φρενάρω την ανθρώπινη επαφή. Αυτή η απομάκρυνση και η απουσία της καθιερωμένης αφής, που συνέβαινε αυτόματα, όπως συμβαίνει η αναπνοή, έφερνε χαρά. Η ανθρώπινη συσχέτιση δημιουργεί πλήθος συναισθημάτων.
Ζώντας με τον σύντροφό μου, τα δύο παιδιά μας και τον σκύλο μας, η απόσταση από τον περίγυρο φαντάζει πιο εύκολη. Μέσα σε αυτό το διάστημα του αυτοπεριορισμού η ζωή στο σπίτι μας έγινε πιο ζεστή, στο οικεία και πιο ζωηρή. Ο σκύλος έτσι κι αλλιώς είναι φτιαγμένος για χάδια, αλλά και οι αγκαλιές με τα παιδιά πολλαπλασιάστηκαν. Το ίδιο και με τον σύντροφό μου. Η έλλειψη της κοινωνικής ζωής γιατρεύτηκε.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα κρύο βράδυ, που βρεθήκαμε και οι πέντε μας, πάνω στον γωνιακό καναπέ, αγκαλιά, ο ένας πάνω στον άλλο, να παρακολουθούμε μια «ταινία για όλη την οικογένεια». Εκεί συνειδητοποίησα πόσο τυχερή είμαι, που μπορώ να αγγίζω αυτούς που πραγματικά αγαπώ.
Θα περάσει αυτό και η ανθρώπινη επαφή θα βρεθεί ξανά στην πρώτη γραμμή της επικοινωνίας. Είμαστε φτιαγμένοι για αυτό.
Βλέποντας τη διαφήμιση της NIVEA, τυχαία, μια μέρα μετά, ένιωσα βαθιά συγκίνηση και κάποια ευγνωμοσύνη, όταν οι σκέψεις μου έγιναν εικόνες, όταν συνειδητοποίησα ότι είμαστε πολλοί που σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο. Μέσα από το μήνυμα του σποτ περνάει η ανάγκη για το πολυπόθυτο άγγιγμα, αυτό που δίνει κουράγιο, τρυφερότητα, ελπίδα. Άλλωστε, εκεί εστίαζε πάντα η NIVEA.
Τίποτα δεν έχει τόση δύναμη όσο η ανθρώπινη επαφή, υποστηρίζει το σποτ της NIVEA. Αυτή, η ανθρώπινη επαφή, ήταν που βοήθησε τη νεογέννητη δίδυμη να νικήσει την αδυναμία της και να σταθεί, με γενναιότητα, στη ζωή -η αγκαλιά της αδερφή της. Αυτή, η ανθρώπινη επαφή, θα μας βοηθήσει και τώρα. Και για πάντα.
Διαβάστε περισσότερες ιστορίες για τη δύναμη της ανθρώπινης επαφής στο nivea.gr
ΤΊΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟΣΗ ΔΥΝΑΜΗ ΟΣΟ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΕΠΑΦΗ
Photo: Unsplash