Mια δυναμική και πολλά υποσχόμενη παίκτρια του γυναικείου μπάσκετ, ένας άνθρωπος γεμάτος με όρεξη για ζωή, πάθος και με αγάπη γι΄ αυτό που κάνει. Οι δύο γονείς της Μαριέλλας Φασούλα, η Μάσα και ο Παναγιώτης, έχουν μια σπουδαία και όμορφη ιστορία, κάτι που την κάνει περήφανη και της δίνει κίνητρο, όπως λέει η ίδια. Έχει αγωνιστεί σε Ελλάδα και εξωτερικό με πολύ μεγάλη επιτυχία, όπως επίσης πρόσφατα ήταν από τις παίκτριες που ξεχώρισε φορώντας το εθνόσημο και μαζί με όλη την γυναικεία Ελληνική ομάδα μπάσκετ μας έκαναν περήφανους και μας έδωσαν ελπίδα και χαρά. Σοκαριστήκαμε όταν την είδαμε να τραυματίζετε, όμως ευτυχώς εδώ και αρκετό καιρό είναι καλά και βρίσκεται στην Ισπανία μιας και αγωνίζεται στην Al Qazeres.
-Θα ήθελα να ξεκινήσω την κουβέντα μας από την τελευταία συμμετοχή που είχατε με τα χρώματα της εθνικής μας ομάδας. Συναισθήματα, το πώς είναι να φοράς το εθνόσημο κλπ.
Είναι μεγάλη τιμή να παίζω με τα χρώματα της χώρας μου, ειδικά γι’ αυτή την ομάδα. Είναι η αγαπημένη μου ομάδα σίγουρα. Και είχαμε ένα στόχο. Είχαμε στόχο να κερδίσουμε και τους δύο αγώνες. Κερδίσαμε την Βουλγαρία, αλλά δεν έχει τελειώσει τίποτα ακόμα... Δηλαδή έχουμε τον Φεβρουάριο ακόμα και ο στόχος είναι να φτάσουμε στο Ευρωμπάσκετ. Οπότε ναι, αυτή η ομάδα έχει πολλά να δώσει ακόμα, έχει πολύ ταλέντο και βασικά πάντα η Εθνική στηρίζεται στην ψυχή και στο πώς παίζουμε όλες μαζί σαν ομάδα και ξεκινάμε πάντα από την άμυνα. Αυτός ήταν ο βασικός μας στόχος. Οπότε συνεχίζουμε, αναμένουμε να έρθει ο Φεβρουάριος και θα ξεκινήσουμε με τον ίδιο στόχο, να παλέψουμε να περάσουμε στο Ευρωμπάσκετ.
-Το καλοκαίρι ωστόσο όσοι βλέπαμε το παιχνίδι κτλ, μας συγκλόνισε ο τραυματισμός ο οποίος είχατε. Τώρα είσαστε φαντάζομαι καλά. Ευτυχώς ξεπεράστηκε…
Ναι, ναι. Ήταν λίγο σοκαριστικό έτσι όπως έπεσα, επειδή δεν ξέρω αν το παρατήρησε ο κόσμος, αλλά στην αρχή γλίστρησαν τα πόδια μου και ήμουνα ήδη στον αέρα όταν με χτύπησε η άλλη παίκτρια από την Σλοβενία. Οπότε έπεσα κατευθείαν με το κεφάλι μου, ένιωσα όλο τον πόνο στον αυχένα μου είχα σοκαριστεί κιόλας έτσι όπως έπεσα. Αλλά εντάξει με προσέξανε πάρα πολύ στην Κρήτη, κάναμε όλα τα τεστ, άρχισα να νιώθω καλύτερα κλπ. Είχα μία διάσειση, όπου την ξεπερνάω ακόμα. Αλλά με προσέξανε πολύ Συμβαίνουν αυτά… Κάθε μέρα όλο και καλύτερα.
-Τώρα έχετε επιστρέψει Ισπανία.
Ναι έχω επιστρέψει τώρα Ισπανία, έχω ξεκινήσει τους αγώνες, προπονήσεις σιγά-σιγά μπήκα πάλι στο κλίμα…
-Με ποια ομάδα στην Ισπανία;
Με την Al Qazeres.
-Πόσο καιρό είσαστε στην Ισπανία, πόσο καιρό παίζετε με αυτή την ομάδα;
Είμαι Ισπανία από 20 Αυγούστου και παίζουμε μαζί όλους αυτούς τους μήνες. Εντάξει τώρα με τον Covid-19 και όλα αυτά είμαστε τυχερές που είμαστε σε ένα πρωτάθλημα που ακόμα ξέρετε μπορούμε να παίζουμε στους αγώνες, να συμμετέχουμε στο πρωτάθλημα, δεν έχει κλείσει ακόμα. Δεν νομίζω ότι θα κλείσει, αλλά λέω τώρα ότι πχ το ελληνικό έχει σταματήσει και αναφέρομαι στο γυναικείο, οπότε είμαστε πολύ τυχερές που μπορούμε ακόμα να παίζουμε μπάσκετ. Παίζουμε δύο αγώνες την εβδομάδα. Το ισπανικό πρωτάθλημα έχει πολύ υψηλό επίπεδο, είναι πολύ δύσκολο, είναι δυνατό πρωτάθλημα. Οπότε κάνω καθημερινά προπονήσεις, και αγώνες δύο φορές την εβδομάδα όπως σας είπα και πριν… Και σ’ αυτή την ομάδα είναι ο ίδιος στόχος, κάθε μέρα και καλύτερα, κάθε αγώνας και καλύτερα… πάντα ο στόχος είναι η νίκη, αλλά ξέρετε αν δεν βγει και η νίκη μαθαίνουμε από τα λάθη μας και συνεχίζουμε.
-Ε, βέβαια.
Επίσης, είναι διαφορετικά και με τη γλώσσα κιόλας. Επειδή είμαστε όλες οι παίκτριες από διαφορετικές χώρες πχ από Τουρκία, Γαλλία, Ελλάδα, Ισπανία, Αργεντινή… Όλα αυτά παίζουν ρόλο στη χημεία της ομάδας. Γι’ αυτό πρέπει να δουλεύουμε ακόμα πιο σκληρά επειδή υπάρχει και αυτό το εμπόδιο της γλώσσας. Αλλά ευτυχώς όλα ξεπερνιούνται με πίστη, θέληση, πάθος και πολύ δουλειά…
-Εύκολη ή δύσκολη η απόφαση να εγκαταλείψετε την Ελλάδα και να πάτε στην Ισπανία;
Εύκολη η απόφαση. Είναι πολύ δυνατό το πρωτάθλημα. Οπότε χαίρομαι που βρίσκομαι εδώ γιατί κάθε μέρα παίζω εναντίον άλλων ομάδων που έχουν πολύ καλές παίκτριες και βελτιώνομαι. Θεωρώ πως ήταν καλή κίνηση να έρθω Ισπανία και μου αρέσει πολύ αυτό το πρωτάθλημα.
-Πώς γεννήθηκε η επιθυμία, η θέληση να ασχοληθείτε με το μπάσκετ και δη το γυναικείο μπάσκετ που δεν είναι τόσο πολύ διαδεδομένο στη χώρα μας τουλάχιστον;
Ναι. Έχουν γίνει στο παρελθόν πολλά βήματα ως προς το γυναικείο μπάσκετ και είχε φθάσει ψηλά και εμείς από την δική μας μεριά προσπαθούμε να βάλουμε το δικό μας λιθαράκι για να ξανανέβει και να είναι πιο διαδεδομένο όπως είπατε… Εγώ ξεκίνησα το μπάσκετ στα οκτώ μου χρόνια. Δεν με πίεσε κανένας, εγώ ζήτησα από τους γονείς μου να με βάλουν σε μία ομάδα. Θυμάμαι ότι είχα δει τον πατέρα μου να παίζει με τον αδελφό μου μπάσκετ, και δεν ήξερα καν τι ήταν το άθλημα και απλά έκανα ερωτήσεις, τι είναι αυτό, τι είναι εκείνο κτλ... Ζήτησα μετά αν μπορώ να αρχίσω να παίζω και με βάλανε σε μία ομάδα και άρχισα να παίζω. Δεν ήμουνα καθόλου καλή βέβαια. Όλοι οι προπονητές λέγανε να μου αλλάξουν σπορ. Το λέγανε στη μαμά μου να με βγάλουν από το μπάσκετ να με πάνε αλλού, αλλά συνέχιζα να πηγαίνω προπονήσεις και βελτιώθηκα με τα χρόνια. Φυσικά το ερωτεύτηκα και το αγάπησα, θα συνεχίσω να δουλεύω και να αγαπάω το μπάσκετ και να παίζω…Κάπως έτσι ξεκίνησα και συνεχίζω…
Όλοι οι προπονητές λέγανε να μου αλλάξουν σπορ. Το λέγανε στη μαμά μου να με βγάλουν από το μπάσκετ να με πάνε αλλού, αλλά συνέχιζα να πηγαίνω προπονήσεις και βελτιώθηκα με τα χρόνια.
-Ωστόσο, οι γονείς σας και οι δύο έχουν ένα τεράστιο σεβασμό, μία τεράστια αγάπη γιατί έχουν και οι δύο πάρα πολύ όμορφη ιστορία και υπόβαθρο από πίσω. Πώς το πήραν όταν τους ανακοινώσατε ότι θέλετε να ασχοληθείτε με το μπάσκετ; Σας στήριξαν, σας βοήθησαν;
Ναι, με βοήθησαν ναι εννοείται και με στήριξαν πάρα πολύ και με στηρίζουν ακόμα και τώρα. Βασικά είναι η μεγαλύτερη στήριξη που έχω. Πάντα δεν μου λένε μόνο τα καλά. Ξέρετε δεν είναι έτσι οι γονείς μου, δηλαδή θα μου πούνε τα κακά και αυτά που πρέπει να βελτιώσω. Άντε να μου πούνε και κανένα καλό, αλλά το εκτιμώ αυτό επειδή με βελτιώνει και σαν παίκτρια. Ειδικά όταν μιλάω με τον πατέρα μου για το μπάσκετ με συμβουλεύει, δεν με χαϊδεύει «Α, είσαι πολύ καλή!» κλπ. Έχει κριτική και είναι καλό αυτό επειδή έχει μια τεράστια ιστορία και ξέρει τι λέει και μου αρέσει πολύ αυτό. Δεν μου αρέσει να ακούω καλά λόγια. Θέλω τα κακώς κείμενα για να μπορώ να βελτιώνομαι σαν παίκτρια και σαν άνθρωπος πάνω από όλα.
-Ποια είναι η μεγαλύτερη συμβουλή που σας έχουν δώσει οι γονείς σας;
Σίγουρα είναι να απολαμβάνω αυτό που κάνω και να δίνω το 100%. Πολλές φορές στους αθλητές είναι συνέχεια μέσα στο κεφάλι τους ένα στρες, ένα άγχος και μία αγωνία, αλλά όταν αυτό το κοιτάξεις από μία άλλη οπτική γωνία είναι απλά ένα παιχνίδι και το παίζεις επειδή το αγαπάς. Αυτό το θυμίζω στον εαυτό μου καθημερινά όταν νιώθω ένα στρες γι’ αυτό που κάνω και θυμάμαι αυτή τη συμβουλή που μου έδωσαν, να κάνω αυτό που κάνω 100%, να δίνω το 100% καθημερινά και να το απολαμβάνω.
-Όταν μεγαλώσατε και διαπιστώσατε την τρομερή ιστορία που έχουν οι γονείς σας, γιατί έχουν ένα πάρα πολύ πλούσιο βιογραφικό. Πώς αισθανθήκατε;
Είμαι πολύ περήφανη για τους γονείς μου, έχουνε κάνει πολλά και σπουδαία πράγματα στη ζωή τους. Είναι πολύ όμορφο πράγμα να έχεις την οικογένειά σου. Επίσης για εμένα είναι και ένα κίνητρο για να γίνω ακόμα καλύτερη, σαν άνθρωπος και σαν παίκτρια. Είναι ωραίο να έχεις συνέχεια, μέσα στην καρδιά, στην ψυχή και στο μυαλό σου τι έχουν καταφέρει οι γονείς σου, η οικογένεια σου, να το κρατάς και να προχωράς με αυτό…
-Έχετε δώσει αρκετά παιχνίδια. Θα ήθελα να μου πείτε αν μέσα από το χώρο του γυναικείου μπάσκετ μπορείτε να έχετε φιλίες και αν όλο αυτό το πράγμα που είναι σε επαγγελματικό και σε επίπεδο πρωταθλητισμού αν έχει κόστος.
Ναι, εννοείται αυτό. Το πρόγραμμα σου είναι απαιτητικό και γεμάτο, αλλά γι’ αυτό παίζεις, αυτό είναι ο αθλητισμός σε μια γενικότερη βάση, πόσο μάλλον όταν έχεις να κάνεις με πρωταθλητισμό ή σε πιο επαγγελματικό επίπεδο. Υπάρχουν πολλές θυσίες που πρέπει να κάνεις. Δηλαδή έχω χάσει πολλά πράγματα που πηγαίνανε οι φίλες μου στην ίδια ηλικία με εμένα πχ πάρτι, εκδρομή με το σχολείο, κ.α… Εγώ πχ έπρεπε να κοιμηθώ παραπάνω, δεν μπορούσα να ακολουθήσω. Αλλά δεν παραπονιέμαι, μου αρέσει αυτό που κάνω, μου δίνει χαρά και αν κάτι σου δίνει χαρά και το αγαπάς, όλα τα άλλα τα παραβλέπεις και προχωράς… Για να απαντήσω και στο δεύτερο σκέλος της ερώτησης σας, έχω κάνει πάρα πολλές φιλίες μέσα από τον χώρο του μπάσκετ. Σίγουρα δεν θα είσαι φίλος με όλους τους συμπαίκτες (πχ μπορεί να μην είναι φίλος σου, αλλά να είναι καλός συμπαίκτης σου) που θα έχεις σ’ όλη σου τη ζωή, αλλά θα αποκτήσεις πολλές φιλίες, έχω φιλίες από το μπάσκετ που θα τις έχω για μία ζωή.
-Κάποιο ευτράπελο που έχει γίνει στο παρκέ;
Πολλά. Κυρίως στην Αμερική θυμάμαι τους τρελούς πανηγυρισμούς, αλλά είναι πάρα πολλά που γίνονται, είτε σε αγώνες είτε σε προπονήσεις.
-Μέχρι στιγμής επειδή έχετε παίξει αρκετά, όχι μόνο σε Ισπανία κλπ, ποιοι θα ήταν οι μέχρι τώρα σταθμοί στην πορεία σας;
Το μπάσκετ με έχει πάει σε πάρα πολλά μέρη. Ευρώπη, Αμερική κ.α. Ειδικά όταν έπαιζα με εθνικές ομάδες. Μου έχει δώσει πολλές και τρελές εμπειρίες. Έχω δει μέρη και έχω γνωρίσει πολύ όμορφα συναισθήματα που δεν θα τα γνώριζα εάν δεν είχα το μπάσκετ… Πριν από εδώ έπαιζα στην Αμερική όπως σας είπα και τώρα θα είμαι πάλι στην Ευρώπη. Με έχει φέρει Ισπανία, πριν το κολλέγιο έπαιζα Ελλάδα, στον Πρωτέα Βούλας. Αλλά τώρα με έχει φέρει Ισπανία, είμαι σίγουρη ότι θα πάω σε πολλά μέρη ακόμα και είναι πολύ όμορφο αυτό.
-Ποιες είναι οι διαφορές του μπάσκετ στην Ελλάδα με το μπάσκετ του εξωτερικού;
Πιστεύω ότι η διαφορά του πρωταθλήματος στην Ελλάδα με αυτή του πρωταθλήματος στην Αμερική, είναι ότι στην Αμερική είναι πιο physical, πιο γρήγορο, πιο αθλητικό. Ενώ στην Ελλάδα πιστεύω ότι είναι πιο έξυπνο, έχει πιο πολύ IQ, πιο πολλά fundamentals, πιο πολλές βασικές αρχές, πιο ποιοτικό αυτό λέω πάντα όταν με ρωτάνε αυτή την ερώτηση, επειδή αυτό έχω ζήσει κιόλας. Αυτό νομίζω εγώ προσωπικά.
-Μάλιστα. Ποιοι είναι οι στόχοι και τα όνειρα σας για το άμεσο μέλλον;
Οι στόχοι μου είναι σίγουρα ότι θέλω να συνεχίσω να παίζω επαγγελματικά. ‘Όπως επίσης έχω κ.α πολλούς μικρότερους στόχους γενικά που χτίζω μέρα με την μέρα. Δηλαδή ναι θέλω να συνεχίσω να παίζω επαγγελματικά, θέλω να βελτιώνω το παιχνίδι μου καθημερινά, έχω πολλούς στόχους πιο μικρούς που έχω στο μυαλό μου και θέλω να πετύχω. Γι’ αυτό λέω απλά ένα γενικό στόχο να βελτιώσω το παιχνίδι μου και κάτω απ’ αυτό το στόχο υπάρχουν πιο μικροί στόχοι.
-Η πανδημία πόσο σας έχει επηρεάσει;
Πάρα πολύ… Η Ισπανία έχει προσπαθήσει αρκετά να προσαρμοστεί γύρω απ’ αυτή την πανδημία. Κάνουμε τα τεστ μας κάθε εβδομάδα δύο φορές, κρατάμε την απόσταση, έχουμε πολλούς κανόνες που αφορούν την υγεία μας και πώς πρέπει να το χειριστούμε όλο αυτό, αλλά εντάξει έχει επηρεάσει πάρα πολύ κόσμο αυτή η πανδημία σε πάρα πολλά επίπεδα ειδικά στην χώρα μας, την Ελλάδα. Μακάρι να τελειώσει όλο αυτό σύντομα.
-Πόσο σημαντικές είναι οι σπουδές παράλληλα με τον αθλητισμό και πόσο κόπο απαιτεί να συνδυαστούν;
Πιστεύω ότι οι σπουδές είναι πολύ σημαντικές, γιατί (ίσως να ακουστεί κάπως αυτό που θα πω) αλλά δυστυχώς το μπάσκετ κάποτε τελειώνει. Ενώ οι σπουδές μένουν για πάντα, έτσι πιστεύω. Νομίζω ότι πρέπει να δοθεί ίδια σημασία στις σπουδές με τον αθλητισμό. Μερικοί μπορεί να μη σκέφτονται έτσι. Εγώ πήγα στο Vanderbilt που είναι μέσα στα top 10 για ακαδημαϊκά. Αλλά από πολλές απόψεις είναι σίγουρα δύσκολο, αλλά πιστεύω ότι θα χρησιμοποιηθεί αυτό το ακαδημαϊκό κομμάτι στη ζωή μου, αυτό το πτυχίο.
-Ωραία, κλείνοντας τι θα θέλατε να πείτε σαν μήνυμα και σαν ευχή;
Σαν μήνυμα και σαν ευχή… Καταρχάς σας ευχαριστώ πάρα πολύ γι΄αυτή την συνέντευξη. Επίσης εύχομαι να είναι όλοι υγιείς σ’ αυτή την πανδημία που έχουμε και σε όποιον σκέφτεται να ξεκινήσει μπάσκετ, να το ξεκινήσει, ή αθλητισμό γενικά να το ξεκινήσει. Σου προσφέρει πάρα πολλές εμπειρίες. Είναι αξέχαστες εμπειρίες, φιλίες, αγώνες, μέρη που θα δεις, πράγματα που θα κάνεις κτλ…
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
