Η Τζένη Καρέζη έφυγε από τη ζωή στις 26 Ιουλίου του 1992 μετά από τετραετή μάχη με τον καρκίνο. Μέχρι την τελευταία στιγμή ήλπιζε ότι κάτι θα αλλάξει στην αρρώστια της μαγικά.
Τουλάχιστον αυτό μεταφέρουν άνθρωποι που ήταν κοντά της μέχρι την τελευταία στιγμή και έζησαν από κοντά τις δύσκολες ώρες τις θρυλικής ηθοποιού.
Με την επέτειο του θανάτου της να είναι στα τέλη του μήνα που μας πέρασε όλο και περισσότερο πληροφορίες έχουν πρόσφατα έρθει στο φως, τώρα που τα χρόνια πέρασαν και οι πιο δικοί της άνθρωποι βλέπουν τον θάνατο της με περισσότερη απόσταση και ίσως λίγη ψυχραιμία.
Η καλή της φίλη, η ηθοποιός Χρυσούλα Μύττη αποκάλυψε σε πρόσφατη συνέντευξη της στο περιοδικό DownTown ότι υπήρε ένα πράγμα που η ηθοποιός ήθελε όσο τίποτα άλλο να κάνει πριν τον θάνατο της αλλά δεν πρόλαβε. "Την άνοιξη του ’92, όταν πια οι γιατροί δεν έδιναν καμία ελπίδα, ήθελε να κάνει ένα ταξίδι στο εξοχικό της. Νομίζω ότι πίστευε πως εκεί όλα θ’ αλλάξουν. Ήταν το ορμητήριό της. Έλεγε πως αξιοπρέπεια σημαίνει να αποδέχεσαι ότι δεν είσαι τόσο δυνατός όσο νομίζεις, να αφήνεσαι. Και η Τζένη ήταν τόσο δυνατή ώστε να αφεθεί". Τελικά, δεν κατάφερε να κάνει αυτό το ταξίδι. Οι γιατροί της δίνουν εξιτήριο και πηγαίνει στο σπίτι της στα Ιλίσια. Εκεί είναι μια άλλη Τζένη".
Από την πλευρά της, η συγγραφέας Λούλα Αναγνωστάκη περιγράφει το πώς ήταν η ηθοποιός λίγο πριν αφήσει την τελευταία της πνοή: "δέκα μέρες πριν τον θάνατό της, είχα πάει σπίτι της. Άρρωστη πολύ, μου είχε πει πως ίσως και να ήταν η τελευταία φορά που την έβλεπα. Καθόταν στην πολυθρόνα της ντυμένη σαν έφηβη, με αθλητικά παπούτσια. Πρώτη φορά την έβλεπα με αυτά τα παπούτσια. Κάπνιζε ασταμάτητα. Με απελπισία, θυμό, για την αδικία, αλλά και με μικρή ελπίδα. Αυτή την εικόνα νομίζω θα κρατήσω μέσα μου. Αυτή περισσότερο από την άλλη, της ηθοποιού που λαμποκοπούσε πάνω στη σκηνή, που θαύμαζε και αγαπούσε ο κόσμος και οι φίλοι της".
