Τη γνωρίσαμε καλύτερα μέσα από τη συμμετοχή της στον τηλεοπτικό, μουσικό διαγωνισμό «The Voice», χάρη στην οποία τα βίντεο της έγιναν viral στο διαδίκτυο, σημειώνοντας ρεκόρ επισκεψιμότητας στο YouTube.
Πριν από λίγο καιρό η Ιουλία Καλλιμάνη, με το χαρακτηριστικό και αναγνωρίσιμο ηχόχρωμα στη φωνή, κυκλοφόρησε ένα ντουέτο με τον Σταμάτη Γονίδη, τον δικό της «ύμνο» στη γυναικεία υπόσταση. Όπως δηλώνει η ίδια, η συνεργασία με τον διάσημο τραγουδιστή υπήρξε για εκείνη «ένα όνειρο», κάτι που ήθελε εδώ και πάρα πολύ καιρό.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου της τραγουδιού, μιλήσαμε μαζί της για την μεγάλη αγάπη της για τη μουσική, τη δύσκολη απώλεια του πατέρα της ενώ εκείνη ήταν μόλις 2 χρονών, την απόφασή της να συμμετάσχει στο «The Voice», αλλά και την περιπέτειά της με μία μεγάλη και απότομη απώλεια κιλών που την έφερε ένα βήμα πριν τη νευρική ανορεξία.
-Θα ήθελα να ξεκινήσουμε τη συνέντευξη λέγοντάς μου δυο λόγια για το νέο τραγούδι σου με τον Σταμάτη Γονίδη, το οποίο πάει πάρα πολύ καλά και έχει αγαπηθεί, καθώς και για το πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία.
«Η συνεργασία προέκυψε μέσω του παραγωγού μας, Αντρέα Γιατράκου, γιατί είμαστε στην ίδια εταιρεία με τον Σταμάτη Γονίδη, αλλά έτσι κι αλλιώς γνωριζόμαστε εδώ και τρία χρόνια περίπου. Στο παρελθόν είχαμε ξανασυνεργαστεί, σε ένα κέντρο διασκέδασης, οπότε τους το πρότεινα και μου είπαν απευθείας το "ναι". Άλλωστε ο Σταμάτης Γονίδης είναι ένας πολύ δοτικός άνθρωπος, φημίζεται για το ότι βοηθάει, ειδικά τους νέους καλλιτέχνες, και τον ευχαριστώ πολύ γι' αυτό».
-Πότε γεννήθηκε η επιθυμία και η αγάπη σου προς το τραγούδι;
«Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Ήξερα από πάρα πολύ μικρή τι ήθελα και αυτός είναι ο λόγος που το κάνω τόσα χρόνια. Τραγουδάω 13 χρόνια επαγγελματικά, δηλαδή ξεκίνησα πριν καν κλείσω τα 18. Δεν σκεφτόμουν να κάνω τίποτα άλλο. Έχω δοκιμάσει κι άλλα πράγματα, και άλλες δουλειές, αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου μόνιμα σε τίποτα άλλο».
-Πως βίωσες την παιδική σου ηλικία, υπήρχε στήριξη από τους γονείς, τους φίλους σου;
«Δεν μπορώ να πω ότι ήταν δύσκολη. Πάντα με στήριζαν και οι φίλοι μου αλλά η οικογένειά μου. Ειδικά η μαμά μου, επειδή είμαι παιδί μονογονεϊκής οικογένειας. Μεγάλωσα μόνο με τη μαμά μου και τον αδελφό μου, γιατί ο μπαμπάς μου δυστυχώς πέθανε όταν ήμουν πάρα πολύ μικρή. Η μητέρα μου στην αρχή φοβόταν πάρα πολύ, αλλά πάντα με στήριζε. Μου είχε και μου έχει εμπιστοσύνη».
«Μεγάλωσα μόνο με τη μαμά μου και τον αδελφό μου, γιατί ο μπαμπάς μου δυστυχώς πέθανε όταν ήμουν πάρα πολύ μικρή. Η μητέρα μου στην αρχή φοβόταν πάρα πολύ, αλλά πάντα με στήριζε. Μου είχε και μου έχει εμπιστοσύνη».
-Πόσο σου στοίχισε η απώλεια του πατέρα σου;
«Σίγουρα σου στοιχίζει μία τέτοια απώλεια και δη το ότι δεν γνώρισα τον πατέρα μου, την πατρική φιγούρα. Ήμουν πάρα πολύ μικρή, μόλις 2 χρόνων, όταν πέθανε. Εμένα μου φαινόταν φυσιολογικό το να έχεις μόνο μητέρα, λόγω του ότι επί της ουσίας δεν τον γνώρισα ποτέ. Το παράδοξο κιόλας ήταν ότι δεν δέχθηκα ποτέ bullying από άλλα παιδιά, για παράδειγμα να μου πει κάποιος "πού είναι ο μπαμπάς σου;". Οπότε όλα κύλησαν πολύ φυσιολογικά. Μέσα μου, όμως, σίγουρα όλο αυτό έχει λειτουργήσει κάπως. Αλλά κοιτάζω μόνο μπροστά και είμαι σίγουρη ότι ο πατέρας μου, από εκεί ψηλά, θα είναι περήφανος για εμένα και θα με προστατεύει».
-Πότε και πώς πήρες την απόφαση να πας στο «Τhe Voice»;
«Είχα ξαναδηλώσει συμμετοχή το 2011 σε κάποιο talent show -ίσως ήταν και τότε το "The Voice", δε θυμάμαι - αλλά δεν είχα πάει. Το 2017 δούλευα παρέα με τον Άκη Δείξιμο σ’ ένα μαγαζί και το συζητούσαμε, αφού ο Άκης υπήρξε και coach στο "The Voice", και του είπα ότι σκεφτόμουν να δηλώσω συμμετοχή. Μου απάντησε: «Να το κάνεις, γιατί η δουλειά μας είναι να εκτειθόμαστε συνεχώς. Μην το φοβάσαι". Γενικά είχα μία διαφορετική άποψη για τα talent show, αλλά είχε τελικά δίκιο, γιατί μου έκανε καλό. Τα βίντεό μου έγιναν viral, έχουν πάει πάρα πολύ καλά στο YouTube και μέσα από όλο αυτό με έχει γνωρίσει το ευρύ κοινό. Ήταν μία ωραία εμπειρία, μπορώ να πω, την οποία σίγουρα θα ξαναζούσα».
-Ποια είναι η πολυτιμότερη συμβουλή που σου έχουν δώσει ποτέ;
«Αυτό που μου έχει πει ο Σταμάτης Γονίδης. Είναι κάτι που το έχω και εγώ σαν άνθρωπος, ούτως ή άλλως, αλλά καθώς τον τελευταίο καιρό συναναστράφηκα περισσότερο μαζί του και με γνώρισε καλύτερα, αυτό που μου είπε ήταν να είμαι ταπεινή, να μην πάρουν τα μυαλά μου αέρα. Και η μεγαλύτερη επιτυχία να έρθει και όλη η Ελλάδα να με αναγνωρίσει, δεν θα αλλάξει ο χαρακτήρας μου. Κρατάω όμως τα λόγια αυτά του Σταμάτη. Να είμαι ταπεινή, να έχω υψηλά στάνταρ αλλά χαμηλά την μπάλα».
-Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις κάποιες συνεργασίες σου, ποιες θα ήταν αυτές;
«Θα ξεχώριζα τη συνεργασία μου με τον Θέμη Αδαμαντίδη, με τον Σταμάτη Γονίδη, με την Πάολα, με τον Αντύπα, με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, με τον οποίο έχουμε κάνει και ντουέτο στο παρελθόν. Δεν θέλω να αδικήσω και τους υπόλοιπους, αλλά νομίζω ότι αυτές οι συνεργασίες μου έχουν αφήσει μία πολύ ωραία ανάμνηση».
-Στο παρελθόν είχες και μια περιπέτεια υγείας, που σε έφερε κοντά στη νευρική ανορεξία. Θα ήθελες να μιλήσεις γι' αυτήν;
«Aυτό που μου είχε συμβεί δεν ήταν νευρική ανορεξία, δηλαδή δεν είχα νοσήσει. Ήμουν όμως ένα βήμα πριν τη νευρική ανορεξία. Είχα φτάσει στο σημείο να ζυγίζω 46 κιλά, είχα αδυνατίσει πάρα πολύ. Αν έχανα 5 κιλά ακόμα πιστεύω ότι μπορεί και να είχα αρρρωστήσει. Είχε κλείσει το στομάχι μου, δεν μπορούσα να φάω τίποτα. Τίποτα, όμως».
«Είχα φτάσει στο σημείο να ζυγίζω 46 κιλά, είχα αδυνατίσει πάρα πολύ. Αν έχανα 5 κιλά ακόμα πιστεύω ότι μπορεί και να είχα αρρρωστήσει»
-Από πού προήλθε όλο αυτό;
«Ξέρεις, είχε δημιουργηθεί κάπως μια εικόνα στο μυαλό μου ότι για να είσαι σε αυτόν το χώρο πρέπει να είσαι πολύ αδύνατη, ώστε να μπορείς να βγαίνεις στη σκηνή και να αρέσεις. Ίσως έπαιξε ρόλο βέβαια και η δική μου ψυχολογία. Μετά συνειδητοποίησα ότι πρέπει να είσαι ο εαυτός σου, να είσαι καλά, να είσαι υγιής ώστε να αντέχεις και να νιώθεις καλά. Εάν είσαι καλά εσύ με τον εαυτό σου και το εκπέμπεις, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα».
-Βρήκες τη δύναμη να το αντιμετωπίσεις;
«Ναι, το αντιμετώπισα μόνη μου, δε χρειάστηκε να πάω ούτε σε ειδικό ούτε τίποτα. Επανήλθα, σιγά-σιγά βέβαια γιατί είχε πάθει σοκ και ο οργανισμός μου. Αλλά επανήλθα».
-Η οικογένεια είναι στα άμεσα σχέδιά σου;
«Η οικογένεια είναι στα σχέδιά μου, όχι όμως στα άμεσα. Τώρα προέχει η δουλειά μου, να κάνω πράγματα για εμένα και όμορφα τραγούδια. Από εκεί και πέρα θα δείξει. Βέβαια, ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει στη ζωή. Η ζωή είναι απρόβλεπτη».
«Ξέρεις, είχε δημιουργηθεί κάπως μια εικόνα στο μυαλό μου ότι για να είσαι σε αυτόν το χώρο πρέπει να είσαι πολύ αδύνατη, ώστε να μπορείς να βγαίνεις στη σκηνή και να αρέσεις»
-Η καραντίνα πώς επηρεάσε τη ζωή σου;
«Νομίζω ότι μου έκανε πάρα πολύ καλό γιατί εστίασα στο μέσα μου, έκανα τους απολογισμούς μου, είδα ξεκάθαρα κάποια πράγματα, ξεκουράστηκα πολύ, πάρα πολύ, το χρειαζόμουν. Και έχω συγκεντρώσει πλέον πάρα πολλή ενέργεια ώστε να είμαι έτοιμη όταν θα ανοίξουμε ξανά. Γιατί μου έχει λείψει ο κόσμος. Ξέρεις, το να βγεις στη σκηνή, να διασκεδάσει ο κόσμος, να έρθει μετά στο καμαρίνι για αυτόγραφα, να σε αγκαλιάσει, να βγάλει μια φωτογραφία μαζί σου, όλη αυτή η διαδικασία λειτουργεί για εμάς σαν ψυχοθεραπεία. Φυσικά υπάρχει και το άλλο κομμάτι που επηρεάζει τρομερά ολόκληρο τον κόσμο της διασκέδασης και της εστίασης, δηλαδή το βιοποριστικό, αλλά είμαι αισιόδοξη, προσπαθώ να είμαι αισιόδοξη. Έχω και εγώ τις μαύρες μου μέρες, αλλά τις περισσότερες φορές υπερισχύουν η θετικότητα και η καλή μου ενέργεια και λέω στον εαυτό μου: "Όλα καλά θα πάνε. Θα περάσει, όπως ήρθε θα φύγει κιόλας". Δεν ξέρουμε βέβαια τι επιπτώσεις θα αφήσει και ποια θα είναι η νέα τάξη πραγμάτων. Αλλά θα το αντιμετωπίσουμε».
«Το να βγεις στη σκηνή, να διασκεδάσει ο κόσμος, να έρθει μετά στο καμαρίνι για αυτόγραφα, να σε αγκαλιάσει, να βγάλει μια φωτογραφία μαζί σου, όλη αυτή η διαδικασία λειτουργεί για εμάς σαν ψυχοθεραπεία»
-Τι ευχή θα έδινες κλείνοντας αυτή τη συνέντευξη;
«Η ευχή μου είναι κλισέ, αλλά αληθινή. Εύχομαι να έχουμε την υγεία μας. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, ειδικά μ’ αυτά που ακούμε και βλέπουμε και ζούμε τον τελευταίο καιρό. Να έχουμε υγεία, αγάπη, ανθρώπους γύρω μας που αγαπάμε και μας αγαπούν. Να είναι αμοιβαίο. Να αγαπάμε δυνατά και να ονειρευόμαστε συνέχεια, γιατί αυτό δεν μπορούν να μας το στερήσουν. Και να είμαστε πάντα αισιόδοξοι».
H συνεργασία της με τον Σταμάτη Γονίδη στο τραγούδι «Γυναίκα Είναι»:
