«Τον Μάιο του 1977 με κάλεσε στο γραφείο της η Σοφία Μιχαλίτση, διευθύντρια τότε στο ανανεωμένο Β' Πρόγραμμα της κρατικής ραδιοφωνίας και μου είπε : "Θέλω να μου κάνεις μια εβδομαδιαία βραδινή εκπομπή μιας ώρας, για το Δεύτερο. Σκέψου εσύ περιεχόμενο και τίτλο, αλλά να ξέρεις πως δεν πρόκειται να πληρώνεσαι. Συμφωνείς;". "Και βέβαια" της είπα. Και πρότεινα να συνεχίσω τις παλιές μου "Μουσικές αναμνήσεις", εμπλουτισμένες όμως τώρα και με ελληνικό ρεπερτόριο, σε μια παράλληλη, όσο και απρόβλεπτη διαδρομή μέσα στο χρόνο. Τότε, τυχαία κάποια μέρα ανακάλυψα πως το 1977 γιορτάζονταν τα 100 χρόνια του φωνογράφου, που ήταν μια από τις πολλές εφευρέσεις του Τόμας Άλβα Έντισον ( 1847 - 1931 ). Φωνόγραφος, γραμμόφωνο, πικάπ... ό,τι χρειαζόμουν δηλαδή για να συνδέω τραγούδια, είδη και εποχές κάτω από ένα γενικό τίτλο που θα τα χώραγε όλα! Έτσι γεννήθηκε το «Καλησπέρα κύριε Έντισον», στις 17 Μαΐου του 1977. Μια εκπομπή που απόχτησε αμέσως φανατικούς ακροατές και που κράτησε χωρίς διακοπή δεκαεξήμισυ ολόκληρα χρόνια... Για σήμα είχα και πάλι το Nuages του Τζάνκο Ράινχαρτ, προσθέτοντας όμως και μια σύντομη εισαγωγή από μια ηχογράφηση του πρωτοπόρου στη δισκογραφία Ενρίκο Καρούζο. Αρκετά χρόνια αργότερα, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης και η Μαριανίνα Κριεζή ανταποκρίθηκαν πρόθυμα στην πρότασή μου και ο κ. Έντισον απόχτησε πια και το τραγούδι του. Την εκπομπή την ετοίμαζα πάντοτε στο σπίτι μου, χρησιμοποιώντας υλικό από την προσωπική μου δισκοθήκη, αλλά η ηχογράφηση γινόταν στα στούντιο της Ραδιοφωνίας, πάντα Τρίτη πρωί 8 με 11. Ο κόσμος με ταύτισε τόσο πολύ με αυτή την εκπομπή, που το παρατσούκλι «κύριος Έντισον» με ακολουθούσε για πολλά χρόνια. Όλα όμως έχει ένα τέλος : Κι όταν στις 30 Σεπτεμβρίου του 1993 αποχαιρέτησα την ΕΡΤ για να μεταφερθώ στο SKY, αποχαιρέτησα και το «Καλησπέρα κύριε Έντισον», κάτι που πολλοί ακροατές, δε μου συγχώρησαν...».
Αυτά γράφει ο ραδιοφωνικός παραγωγός και συνθέτης μουσικής επένδυσης ταινών, Γιώργος Παπαστεφάνου, στο σάιτ του, μιλώντας για μια ραδιοφωνική εκπομπή που έχει μείνει στη ιστορία και έχει αποτελέσει φόντο της ζωής όλων μας και μια χρυσή στιγμή των ερτζιανών.
«Καλησπέρα, κύριε Εντισον». Κάθε Τρίτη βράδυ. «Το ραδιόφωνο αξίζει όταν σε κάνει καλόν άνθρωπο», θα πει ο ίδιος, το 2009, σε συνένευξή του, στην Ελευθεροτυπία. «Πάντοτε ήθελα να ανεβάζω επίπεδο τον ακροατή. Και ποτέ δεν κατέβηκα σκαλοπάτια για να τον φτάσω προς τα κάτω. Οι ακροατές που πατούν απλώς ένα κουμπί προκειμένου να ακούσουν μόνο μουσική χωρίς να ενδιαφέρονται για τα υπόλοιπα, δεν με απασχολούν».
-Εσείς τι ραδιόφωνο ακούτε;
«Τρίτο Πρόγραμμα, γιατί προσφέρει πληροφορία. Μεγάλωσα με ένα πολυσυλλεκτικό ραδιόφωνο και όχι με το εξειδικευμένο που κυριαρχεί τώρα. Θέλω εκτός της μουσικής να σε μαθαίνει ποίηση, λογοτεχνία, θέατρο».
-Οι ιδιωτικοί ραδιοσταθμοί;
«Με κάποιες εξαιρέσεις, λαϊκίζουν. Όχι πως δεν υπάρχουν ταλαντούχα παιδιά εκεί, με γνώσεις και ποιότητα που παρακολουθούν την καλή πλευρά της ζωής. Απλώς ως επί το πλείστον επικρατεί το μοντέλο της αρπαχτής και της πλάκας».
Ενώ, το 2015, σε συνέντευξή του στη Λένα Παπαδημητρίου στο ΒΗΜΑgazino, θα πει:
-Σε ποιον απευθύνεστε;
«Εγώ και στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο είχα πάντα απέναντί μου έναν ακροατή ή θεατή σαν και εμένα. Με τις ίδιες ευαισθησίες, με την ίδια διάθεση να μάθει, με τους ίδιους ανοιχτούς ορίζοντες. Εγώ υπήρξα πολύ καλός ακροατής και θεατής, δεν έμπαινα π.χ. ποτέ τυχαία σε μια κινηματογραφική αίθουσα. Πάντα ήξερα τι πάω να δω. Σε αυτόν τον θεατή/ακροατή απευθυνόμουν πάντα. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχαν και οι άλλοι θεατές ή σήμερα οι άλλοι χρήστες του Facebook που θα πουν: «Tι θέλει πάλι αυτός;». Ασφαλώς υπάρχουν. Αλλά δεν με αφορούν. Είναι κάτι που έχουμε δει σε αμέτρητες καλλιτεχνικές καριέρες: o καθένας επιλέγει το κοινό του. Αλλη αποδοχή έχει, για παράδειγμα, ένα τηλεοπτικό ίνδαλμα και άλλη κάποιος που απευθύνεται στους λιγότερους, που όμως ο έπαινός τους, η αισθητική τους μετράει περισσότερο».
-Παραμένετε ελιτιστής…
«Απολύτως. Το ίδιο προσεκτικός ήμουν και στις σχέσεις μου, δηλαδή δεν σπατάλησα τη ζωή μου σε πρόσωπα που δεν άξιζαν τον κόπο. Σας είπα, είμαστε πομποί και δέκτες. Αν είσαι καλός πομπός και ο δέκτης σου θα είναι ανάλογος. Σιχαίνομαι τον λαϊκισμό. Δεν ήθελα ποτέ να κατέβω εγώ, ήθελα να ανεβαίνουν οι άλλοι τα σκαλιά. Δεν είναι ελιτίστικη άποψη αυτό, είναι η αισιοδοξία μου. Πιστεύω πως οι άνθρωποι ανάλογα με τη θέληση και τον βαθμό ευαισθησίας τους μπορούν να κάνουν ένα άνοιγμα προς τα πάνω. Αυτό άλλωστε έκανα και εγώ από τα 12 μου χρόνια. Δεν αναλώθηκα. Θα μπορούσα, π.χ., έχοντας εξασφαλίσει τη σιγουριά της μονιμότητας στην ΕΡΤ, να αρκούμαι σε αυτό που αρκείται ένας απλός υπάλληλος μιας υπηρεσίας. Δεν μου έφτανε όμως».
ΑΣ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΤΟΝ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΚΥΡΙΟ ΕΝΤΙΣΟΝ:
Ακολουθήστε το WomanToc στο Instagram
