«Δουλειά της φωτογραφίας είναι να συλλάβει ένα κομμάτι της πραγματικότητας» λέει ο Πάνος ενστερνιζόμενος μια φράση του φωτογράφου Garry Winogrand, του ίδιου φωτογράφου που διεκδικεί την αποκλειστικότητα της φράσης «καμία στιγμή δεν είναι σημαντική, όλες σημαίνουν κάτι». Κανένας φωτισμός δεν είναι σημαντικός, αρκεί να μπορεί να αναδείξει την προσωπικότητα μιας γυναίκας, αυτή θα μπορούσε να είναι η παραλλαγμένη ρήση του Πάνου, την οποία αποδεικνύει με κάθε τρόπο, είτε χρησιμοποιώντας ring flash, είτε dramatic flash, είτε κανένα φλας. Φωτογράφος μόδας αλλά κυρίως φωτογράφος ανθρώπων. Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983, ολοκλήρωσε τις σπουδές του πάνω στη φωτογραφία στο London College of Fashion και από το 2008 και μετά απαθανατίζει την «ιδέα πίσω από τη φιγούρα», τόσο για έντυπα και digital media όσο και για τα προσωπικά του πρότζεκτ.
-Αν σου ζητούσα να διαλέξεις μία φωτογραφία σου, η οποία να χαρακτηρίζει τη δουλειά σου 100%, ποια θα ήταν και γιατί;
Η πιο ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά μου μέχρι στιγμής είναι ένα ongoing project που κάνω με την μητέρα μου. Καθότι άνδρας και μεγαλωμένος σε μονογονεϊκή οικογένεια είναι η πιο "ειλικρινής" δουλειά, γιατί έχω την πιο δυνατή και στενή σχέση με το θέμα που φωτογραφίζω.
-Δώσε μου τον δικό σου ορισμό για τη φωτογραφία.
Ταυτίζομαι απόλυτα με αυτό που έχει πει ο Garry Winogrand."Η πραγματική δουλειά της φωτογραφίας είναι να συλλάβει ένα κομμάτι της πραγματικότητας, ό,τι κι αν είναι αυτό. Αν αργότερα η πραγματικότητα αυτή βοηθήσει κάποιον άλλο να κατανοήσει κάτι, τόσο το καλύτερο.
-Υπάρχουν “μόδες” στη φωτογραφία της μόδας; Αυτή τη στιγμή ποια είναι η κυρίαρχη.
Ναι, σαφώς και υπάρχουν τόσο στο τεχνικό όσο και στο αισθητικό κομμάτι. Στο τεχνικό κομμάτι, δεδομένης της εξέλιξης της τεχνολογίας και της επέμβασης που γίνεται πάνω στη φωτογραφία μέσω της ψηφιακής επεξεργασίας, η φωτογραφία έχει περάσει από αρκετά στάδια. Το αρχικό ήταν μία ρεαλιστική εικόνα με λίγες διαφορές, από την αρχική στην τελική. Το επόμενο ήταν το ακριβώς αντίθετο. Η αρχική εικόνα απείχε πολύ από το τελικό αποτέλεσμα δημιουργώντας μία "ψεύτικη" απεικόνιση η οποία είχε δεχτεί πολλή επεξεργασία. Κατά τη γνώμη μου, η κυρίαρχη τάση αυτή τη στιγμή, είναι η επιστροφή στην απεικόνιση της πραγματικότητας, με τη διαφορά ότι το αποτέλεσμα σε αυτή την περίπτωση έχει πάλι δεχτεί πολλή επεξεργασία απλώς προσπαθεί να κρατήσει το ρεαλισμό με τη χρήση πιο εξελιγμένων τεχνολογικών μέσων. Στο αισθητικό κομμάτι τώρα, έχω την αίσθηση ότι η τάση είναι να φωτογραφίζουμε τα μοντέλα πιο “αληθινά” ώστε ο καθένας, βλέποντας μία εικόνα, να μπορεί να ταυτιστεί μαζί της. Δυνατό παράδειγμα της παραπάνω αναφοράς, είναι ο Alasdair McLellan, ένας από τους επικρατέστερους φωτογράφους αυτή τη στιγμή και του οποίου η δουλειά είναι ακριβώς αυτό. Αληθινή.
-Υπάρχουν “μόδες” στη γυναικεία φιγούρα; Τι έχει αλλάξει τις τελευταίες 3 δεκαετίες, 80s, 90s, 00s;μναστική παίζει πολύ μεγάλο ρόλο στη σύγχρονη ζωή και στις τρεις αυτές δεκαετίες, διαμορφώνοντας τα γυναικεία κορμιά αναλόγως και αλλάζοντας τη φιγούρα σε σχέση με το παρελθόν. Στα 80s ήταν το aerobic, στα 90s το step και στα 00s το πιλάτες, η γιόγκα και λοιπά. Θα λέγαμε λοιπόν ότι υπάρχουν “μόδες” στην εκγύμναση του σώματος. Τίποτα όμως δεν συγκρίνεται με την αδιάκοπη εκγύμναση του πνεύματος κι αυτό είναι πάνω από μόδα και στιλιστικές προσταγές.
Η πιο ολοκληρωμένη προσωπική δουλειά μου, μέχρι στιγμής, είναι ένα ongoing project που κάνω με την μητέρα μου.
-Τι κάνει μια φωτογραφία να μοιάζει φρέσκια;
Η τάση της εποχής σε συνδυασμό με το πόσο πρωτοποριακή μπορεί να είναι. Τι αλλόκοτα καινούργιο έρχεται να προσφέρει. Έχουμε πολλά παραδείγματα ανθρώπων στην ιστορία της φωτογραφίας που υπερκάλυψαν με τη δουλειά τους την ίδια την τάση της εποχής. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, οι δουλειές των Terry Richardson, Juergen Teller.
-Τι κάνει μια φωτογραφία να μοιάζει παλιά;
Η έλλειψη επαφής της με την πραγματικότητα.
-Και τι κάνει μια φωτογραφία να μοιάζει αιώνια;
Αιώνια είναι μία φωτογραφία η οποία έχει τεράστια ιστορική σημασία. Για τον καθένα μπορεί να είναι διαφορετική, εντούτοις για εμένα προσωπικά, φωτογραφίες ιστορικών γεγονότων είναι κυρίως αυτές που μπορούν να χαρακτηριστούν ως αιώνιες. Συνήθως μάλιστα αυτές οι φωτογραφίες αποτελούν έναυσμα καινούργιων περιόδων στην παγκόσμια ιστορία.
-Ποιο κομμάτι της δουλειάς σου αγαπάς πιο πολύ;
Αυτή καθαυτή τη στιγμή της φωτογράφισης, ό,τι και αν είναι αυτό το οποίο φωτογραφίζω.
-Ποιο είναι το χαρακτηριστικό που επιδιώκεις να “φωτίζεις” σε μια προσωπικότητα όταν κάνεις το πορτραίτο της;
Αυτό που αντιλαμβάνομαι εγώ ότι η εκάστοτε προσωπικότητα είναι και το οποίο σαφώς ποικίλλει. Το κρυμμένο μυστικό του καθενός. Όχι ό,τι θέλει να δείξει κάποιος, αλλά ό,τι επιθυμεί να κρύψει.
-Συμπλήρωσε τη φράση “φωτογραφίζω γιατί...............”
Φωτογραφίζω γιατί μου είναι εύκολο και γιατί μου αρέσει.
Ο Πάνος Δάβιος ποντάρει στην αληθοφάνεια των εικόνων.
